علیه مجازات اعدام در ایران مبارزه کنیم

علیه مجازات اعدام در ایران مبارزه کنیم

تجدید محاکمه غلامرضا خسروی به اتهام واهی «محاربه» توسط قوه قضائیه جمهوری اسلامی ایران و سرانجام اعدام او، پس از رسوائی حمله نیروهای امنیتی به زندانیان سیاسی بند ۳۵۰ اوین، و در یافت خبر نابهنگام اعدام دو فعال فرهنگی اهوازی، علی چه بیشاط و خالد موسوی که مخفیانه در ماه پیش اعدام شده و خبر ان چند روز پیش به خانوادشان اعلام شد، یکبار دیگر خاطره شوم تجدید محاکمه و اعدام های دهه سیاه ۱۳۶۰ را در اذهان عمومی مردم ایران و مدافعان حقوق بشر در سرتاسر جهان زنده کرد و نشان داد که استبداد مطلقه، قوه قضائیه وابسته و دستگاه های امنیتی در جمهوری اسلامی، بی توجه به افکار عمومی بشریت متمدن، برای ایجاد ترس و وحشت در میان مردم ایران و نشان دادن بی توجهی به اقدامات و فعالیت های آزادیخواهان و نهادهای مدافع حقوق بشر در سراسر دنیا برای لغو مجازات اعدام در ایران، هرگاه لازم بدانند از همان شیوه های آدمکشی دهه شصت استفاده میکنند.

ترویج و نهادینه کردن خشونت در جامعه با توسل به صدور احکام غیرانسانی قصاص و اعدام برای جرم های غیرسیاسی و در خلال آن صدور احکام مرگ و زندان های دراز مدت برای زندانیان سیاسی و مطبوعاتی در پشت درهای بسته و بدون حضور وکیل مدافع و هیأت منصفه، همچنان در ایران ادامه دارد. طبق اخبار رسیده از داخل کشور، در هفته های اخیر حکم اعدام آقایان علی افشاری، حبیب افشاری، محمد عبداللهی، مصطفی سلیمی، حامد احمدی، کمال ملایی، جهانگیردهقانی وجمشید دهقانی نیز مورد تأیید دیوان عالی کشور قرار گرفته است.

ما از تمام نهادها و شخصیت های آزادیخواه و مدافع حقوق بشر در ایران و سرتاسر جهان درخواست می کنیم که برای جلوگیری از اعدام این هموطنان، و بطور کلی برای لغو مجازات ضدانسانی اعدام در ایران، صدای اعتراض خود را نسبت به جنایات جمهوری اسلامی ایران بلند نمایند و اجازه ندهند که دستگاه قضائی وابسته و نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی، بیش از این به کشتار و اعمال وحشیانه و ضدبشری خود ادامه دهند.

همبستگی برای حقوق بشر در ایران

۱ـ اتحاد برای ایران ـ بلژیک

۲ـ اتحادبرای پیشبردسکولاردموکراسی در ایران ـ نیویورک

۳ـ اتحادبرای پیشبردسکولاردموکراسی در ایران ـ ونکوور

۴ـ اتحادبرای پیشبردسکولاردموکراسی در ایران ـ مونترال

۵ـ اتحادبرای پیشبردسکولاردموکراسی در ایران ـ لس انجلس

۶ـ انجمن حقوق بشرودموکراسی برای ایران ـ هامبورگ

۷ـ انجمن پویابرای حقوق بشرودموکراسی درایران ـ کلن

۸ـ انجمن همبستگی ایرانیان ـ دالاس

۹ـ باشگاه جنبش سکولار دموکراسی انحلال طلبان ـ لس انجلس

۱۰ـ بنیاداسماعیل خوئی ـ آتلانتا

۱۱ـ حامیان مادران پارک لاله ایران ـ مونیخ

۱۲ـ حامیان مادران پارک لاله ایران ـ دورتموند

۱۳ـ حامیان مادران پارک لاله(مادران عزادارایران)ـ جنوب کالیفرنیا

۱۴ـ حامیان مادران پارک لاله ـ فرزنو

۱۵ـ حامیان مادران پارک لاله ایران ـ لندن

۱۶ـ حامیان مادران پارک لاله ایران ـ هامبورگ

۱۷ـ جنبش جمهوری خواهان دموکرات ولائیک ایران ـ شاخه بلژیک

۱۸ـ خانه همبستگی مهر ـ کلن

۱۹ـ شبکه همبستگی ملی ایرانیان فرزنو ـ کالیفرنیا

۲۰ـ کانون حقوق بشرسیمرغ ـ دورتموند

۲۱ـ کانون فرهنگ وهنر فرزنو

۲۲ـ کمیته دفاع ازحقوق بشر درایران ـ شیکاگو

۲۳ـ کمیته مستقل ضدسرکوب شهروندان ایران ـ پاریس

۲۴ـ صدای موج سبز ـ جبنش سبز بیرمنگام

۲۵ـ صدای موج سبز ـ جنبش سبز لندن

۲۶ـ صدای موج سبز ـ جنبش سبز کاردیف

۲۷ـ مادران صلح مونترال

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

رونوشت:

۱ـ آقای بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد

۲ـ خانم ناوی پیلای، کمیساریای عالی حقوق بشر

۳ـ آقای احمد شهیدگزارشگر ویژه سازمان ملل متحددرخصوص وضعیت حقوق بشردرایران

۳ـ آقای عبدالکریم لاهیجی، ریاست محترم فدراسیون بین المللی جامعه های حقوق بشر

مادران پارک لاله ایران: پرونده به گلوله بستن مردم و بازداشت های سال 88 و پس از آن چه شد؟

 پرونده به گلوله بستن مردم و بازداشت های سال 88 و پس از آن چه شد؟

باز هم خرداد، ماه خون و درد، ماه بازداشت های بی چون و چرا، ماه پرسش های بی پاسخ  که برگی خونین از برگ های دردمند تاریخ ایران را گشوده است، از راه رسید. روزهایی که  مردم معترض در اعتراض به نتایج انتخابات و ظلمی که دیکتاتورها بر آن ها روا داشتند، به خیابان آمدند و با باتوم و گاز اشک آور و گلوله، زندان و شکنجه، تجاوز و مرگ مواجه شدند. سرکوب وحشیانه پاسخ حاکمان دیکتاتور به مردم معترض خسته از دیکتاتوری بود. از آن پس تاکنون مادران پارک لاله تلاش کردند صدای دادخواهی این مردم معترض و تمامی خانواده های داغدار و آسیب دیده در طول دوران حکومت اسلامی باشند و علیرغم فشارها، تهدیدها و دستگیری ها، هم چنان پیگیرانه در کنار خانواده های کشته شدگان و آسیب دیدگان خشونت های حکومتی، به دنبال تحقق سه خواست انسانی خود هستند.

در پنج سال اخیر، علیرغم همه وعده و وعیدها هیچ اقدام عملی برای پاسخ گویی به خواست های بر حق خانواده ها انجام نشده است. آنان هم چنان پیگیرانه به دنبال یافتن پاسخی برای پرسش های خود هستند. پرسش هایی از قبیل این که عزیزان شان توسط چه کسی و به دستور چه کسانی کشته یا مجروح و بازداشت شده اند؟ چرا اجازه برگزاری مراسم آزادانه به آنها داده نمی شود؟ چرا اعتراض مسالمت آمیز مردم به خشونت کشیده شد و مردم را به گلوله بستند؟ و بسیاری پرسش های دیگر که فقط با برپایی دادگاهی مردمی، علنی و عادلانه می توان امیدوار به یافتن پاسخی برای آن ها بود. 

یک سال از روی کار آمدن دولت روحانی که با وعده بهبود شرایط زندگی و آزادی زندانیان سیاسی روی کار آمد، می گذرد، ولی چه شد؟ نه تنها وضعیت حقوق بشر بهتر نشد، بلکه شرایط به مراتب بدتر شد. در این یک سال ما شاهد افزایش دستگیری ها و در نهایت افزایش چشمگیر اعدام ها بوده ایم، که در میان آنها جوانانی دیده می شوند که در زمان وقوع جرم کودک بوده و زیر 18 سال داشته اند و قریب به صدها نفر دیگر در انتظار اجرای حکم اعدام خود در زندان ها هستند. این موضوع به دغدغه اصلی مدافعین حقوق بشر و مخالفان اعدام در کشور بدل شده تا آن جا که هشدار های بسیار جدی به حاکمان ناقض حقوق بشر ایران داده شده است، اما دریغ از کمی دور اندیشی. حکومت به جای توجه به حداقل خواسته های مردم معترض، عرصه سرکوب و اعدام های وحشیانه را بیشتر می کند که نمونه آن حمله به بند 350 اوین و ایجاد محدودیت های بیشتر برای زندانیان و اعدام تلافی جویانه غلامرضا خسروی سوادجانی است. هم اکنون نیز چندین زندانی در خطر اعدام  قرار دارند که خانواده های آنان برای دادخواهی به نهادهای بین المللی نامه نوشته اند. از جمله علی چه بیشاط و خالد موسوی، دو عرب اهوازی، محمد عبداللهی، مصطفی سلیمی و علی و حبیب افشاری، چهار زندانی سیاسی کرد که حکم آنان برای اجرا به اجرای احکام فرستاده شده و چهار زندانی اهل سنت کرد، حامد احمدی، کمال ملایی و جهانگیر و جمشید دهقانی.

از روند یک ساله دولت جدید به روشنی می توان فهمید که قوای سه گانه در سرکوب مردم اتفاق نظر دارند و هیچ تصمیمی  برای جلو گیری از افزایش اعدام ها و آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی و بهبود شرایط زندان ها وجود ندارد. دولت نسبت به اعمال خشونت آمیز قوه قضاییه در برابر مردم، سکوت اختیار کرده است. در کنار موج شدید افزایش اعدام ها، ما شاهد دستگیری های بیشتر و احکام ناعادلانه حبس و زندان هستیم. فقط در چند روز اخیر 12 وب نگار در چند شهر کشور برای فعالیت در شبکه های اجتماعی در مجموع به 135 سال زندان محکوم شده اند و ایران تبدیل به بزرگ ترین زندان روزنامه نگاران شده است. به گونه ای که هم اکنون 23 روزنامه نگار در زندان بسر می برند. این برخلاف وعده های انتخاباتی آقای روحانی است که قول باز کردن انجمن صنفی روزنامه نگاران و آزادی همه روزنامه نگاران زندانی را داده بود. نه تنها این وعده ها تحقق نیافته بلکه فشارها و دستگیری ها رشد فزاینده ای داشته است. این سرکوب های گسترده تا آن جا پیش رفته که در رده بندی جهانی آزادی مطبوعات در سال 2014 از میان 180 کشور، ایران در رتبه 173  قرار گرفته، یعنی یکی از سرکوب گرترین کشور های جهان در عرصه آزادی اطلاع رسانی شده است.

وضعیت زندانیان سیاسی نیز روز به روز بدتر می شود و در شرایط بسیار ناعادلانه و غیر قانونی در حبس بسر می برند، به طوری که زیر بار فشارها مجبور به اعتصاب غذا برای احقاق حقوق خود می شوند و در نتیجه آسیب های زیادی می بینند که گاهی جبران ناپذیر است. این شرایط نشان می دهد که نه تنها هیچ اراده ای برای آزادی زندانیان سیاسی وجود ندارد، بلکه هیچ اقدامی نیز برای بهبود شرایط زندان ها و زندانیان نمی کنند و شرایط را روز به روز سخت تر می کنند و زندانیان معترض را یا به زندان های دیگر تبعید می کنند یا در سلول های انفرادی مورد اذیت و آزار و شکنجه قرار می دهند. بسیاری نیز با وضعیتی نامعلوم و گمنام در زندان های ناشناخته تهران یا در شهرستان ها در شرایطی به مراتب بدتر و با حداقل امکانات رفاهی که حق قانونی یک زندانی است، بسر می برند. این در حالی است که گاهی برای درهم شکستن مقاوت و همبستگی زندانیان سیاسی به آن ها حمله می کنند یا به اشکال مختلف از آن ها انتقام می گیرند.   

حکومت اسلامی که با شعار حمایت از طبقات محروم و آزادی، قدرت را به دست گرفت، نه تنها نتوانست وضعیت معیشت مردم را نسبت به گذشته بهتر کند، بلکه امکان سوء استفاده های مالی را باز گذاشت و از هر گونه پاسخ گویی به مردم و شفاف سازی پرونده دزدی های کلان، پرهیز می کند. نمونه اش پرونده فساد مالی اخیر است که با اعدام شتاب زده "مه آفرید خسروی" سر به مهر ماند. در مقابل حداقل حقوق کارگران به یک سوم خط فقر می رسد، پرونده اعتراض کارگران با شدتی هر چه بیشتر پیگیری می شود و این روند بی عدالتی و محدود کردن صدای آزادی خواهی در یک سال گذشته نیز ادامه می یابد. حکومت با ایجاد محدودیت های بیشتر برای نمایندگان واقعی و در بند کارگران؛ از جمله رضا شهابی، محمد جراحی، شاهرخ زمانی، بهنام ابراهیم زاده، جعفر عظیم زاده و دیگران، تلاش می کند جلوی هر تشکل و مبارزات حق طلبانه کارگران را بگیرد و صدای عدالت خواهی آن ها را خفه کند.

در کنار سرکوب گسترده نیروهای کارگری و روزنامه نگاران، جنبش دانشجویی نیز از این سرکوب ها بی نصیب نماند. دانشجویان بسیاری به خاطر بیان عقایدشان یا فعالیت های مسالمت آمیز بازداشت و یا از تحصیل محروم شدند و جلوی ایجاد هر تشکل مستقلی را در دانشگاه ها می گیرند. منع بهاییان از تحصیل در دانشگاه ها نیز هم چنان به قوت خود باقی است و بازداشت های مکرر برای جلوگیری از فعالیت های حق طلبانه آن ها ادامه دارد. دراویش نیز از این خوان نعمت بی بهره نبوده اند و با احکام جدید فشار بر روی آن ها بیشتر می شود. هم چنین حکومت با تاکید بیشتر بر نظام سهمیه بندی جنسیتی، در جهت محدود کردن پذیرش زنان در دانشگاه ها بر آمده است و با تصویب قوانین جدید زن ستیز، به افزایش فشار به زنان روی آورده است و قصد دارد که زنان را بیشتر به سمت خانه نشینی سوق دهد. 

ما بر این باوریم که روند رو به تبعیض و محرومیت و محدودیت های بیشتر؛ اعم از جنسیتی، قومیتی، مذهبی، عقیدتی و ... تا نبود آزادی بیان و اندیشه هم چنان با شدت و حدت ادامه می یابد.   

     

این شرایط در حالی ادامه دارد که حکومت هنوز پاسخی مبنی بر چرایی و چگونگی کشتار و مجروح کردن مردم بی دفاع در خیابان و بگیر و ببندهای سال 88 و پس از آن را به خانواده های داغدار و آسیب دیده آن ها نداده است و می رود که این پرونده مانند پرونده کشتار دهه شصت و پرونده های مشابه پیش از سال 88 به فراموشی سپرده شود. در همین رابطه و برای به سکوت کشاندن خانواده های آسیب دیده پنج سال گذشته و فعالان جنبش سبز نیز هنوز تعدادی در زندان اند یا دوباره دستگیر می شوند.

ما مادران پارک لاله ایران، ضمن تبریک مجدد به مادران خاوران برای دریافت جایزه حقوق بشری گوانگجو به خاطر سی سال تلاش و ایستادگی دادخواهانه شان؛ بر سه خواست خود، آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی؛ لغو مجازات اعدام؛ و محاکمه و مجازات آمران و عاملان جنایت­ های صورت گرفته در دوران جمهوری اسلامی تاکید می کنیم. ما هم ­چنان گذشته تلاش می کنیم صدای دادخواهی تمامی خانواده­ های ستم­دیده باشیم و تا رسیدن به خواسته­ های خویش از پای نخواهیم نشست و همه دادخواهان را به ادامه پیگیری خواست های بر حق شان فرا می خوانیم. 

مادران پارک لاله ایران

20 خرداد 1393

http://www.mpliran.org/2014/06/88.html

اعتراض به اعدام غلامرضا خسروی سواد جانی در کلن

اعتراض به اعدام غلامرضا خسروی سواد جانی در کلن 

غلامرضا خسروی, زندانی سیاسی بند ٣٥٠ اوین, برای پیشگیری از همبستگی و مقاومت زندانیان سیاسی و ایجاد ترس و رعب و وحشت روز یکشنبه اول ماه جون ٢٠١٤, تلافی جویانه و وحشیانه اعدام شد. انتقام جوئی این رژیم و عوامل آن پایانی ندارد. بیشتر از سه دهه است که حکومت اسلامی ایران, هم چنان بهترین فرزندان این سرزمین را به بند می کشد, شکنجه می کند و می کشد. دستگیری فعالان سیاسی, حقوق بشری, دانشجویان, روزنامه نگاران ,اقلیت های مذهبی, قومی, کارگری و غیره هم چنان در ایران ادامه دارد . 

حق خانواده ها برای دانستن حقیقت و چگونگی صادر شدن این احکام در دادگاههای غیر قانونی و اجرای آن همچنان پایمال می گردد, حتی جنازه های این عزیزان را به خانواده های آنان تحویل نمی دهند .

در طی ٣٥ سال گذشته حکومت اسلامی تمام تلاش خود را کرده است که به هر شکل ممکن زندانیان سیاسی - مدنی و خانواده ها ی آنان را به سکوت وادار کند، ولی این تهدیدها و کشتار زندانیان سیاسی و ترور, همه و همه نمی تواند آنها را در ادامه راه شان متوقف سازد .آزادی خواهان در زندان ها و خانواده ها در زندان بزرگتری به نام ایران, به شیوه خود با پایداری و پیگیری جلوی حکومت ایستاده اند و نمونه افتخار آمیز آن, مادران خاوران و خانواده ها هستند که جایزه بین المللی گوانگجو در ۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۳ (۱۸ مه ۲۰۱۴) را دریافت کردند. سالهاست که مادران خاوران , خانواده ها و فعالان حقوق بشری پیگیر چرایی و چگونگی این کشتار ها در دهه ٦٠ بوده و هستند.

غلامرضا خسروی ها, فرزاد کمانگرها و بسیار بسیار عزیزان دیگر, تاریخ مبارزات آزادی خواهانه ما را در ٣٥ سال گذشته با خون خود مهر کرده اند و روزی فرا خواهد رسید که با پیگیری مستمر دادخواهان و همه آزادیخواهان, تک تک آمران و عاملان جنایات صورت گرفته در ایران در دادگاه های علنی و مردمی محاکمه خواهند شد . 

در اعتراض به اعدام غلامرضا خسروی سواد جانی و اعلام همبستگی با خانواده او و محکوم کردن این جنایت, در کلن به همت جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران -کلن مراسمی در روز پنج شنبه پنجم ماه جون برگزار شد . تعداد زیادی نهاد های حقوق بشری و فعالان حقوق بشری از این برنامه حمایت کردند . شرکت کنندگان در این مراسم با در دست داشتن عکس غلامرضا خسروی و شمع,  با تشکیل زنجیره انسانی به طرف ساختمان تلویزیون" و,د,ار" اعتراض خود را نیز به سکوت رسانه های آلمانی در مقابل این جنایات ابراز کردند . در این گرد همایی نمایندگان نهاد های مختلف شرکت کننده و فعالان حقوق بشر سخنرانی کردند.

ما حامیان مادران پارک لاله ایران - دورتموند نیز ضمن تاکید همیشگی بر سه خواسته مادران پارک لاله ایران و با عرض تسلیت به خانواده غلامرضا خسروی و همه آزادی خواهان، اعدام غلامرضا خسروی را شدیدن محکوم کرده و از کلیه مجامع بین المللی، برای اعتراض به اعدام غلامرضا خسروی و لغو احکام جاری اعدام بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی از جمله, علی افشاری, حبيب افشاری, محمد عبداللهی و مصطفی سليمی که حکم اعدام آنها از سوی ديوان عالی به دايره اجرای احکام فرستاده شده است و هر لحظه خطر اجرای حکم اعدام آنها وجود دارد, خواهان مداخله فوری می باشیم .

با سپاس از برگزاری این مراسم از طرف جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران - کلن و به امید آن روز که با همبستگی و اتحاد عمل بتوانیم قانون مجازات اعدام را از صحنه روزگار حذف کنیم .

یاد همه قربانیان و رهروان راه آزادی گرامی باد

حامیان مادران پارک لاله ایران - دورتموند

گزارش تصویری حامیان مادران پارک لاله ایران - دورتموند 

https://www.facebook.com/madaran.solhdortmund/media_set?set=a.780419185324093.1073741855.100000680559971&type=1
از کلن برای مادری که غمگین هست ولی،تنها نیست
https://www.youtube.com/watch?v=QymYhuh6Cds
:حامیان مادران پارک لاله ایران - دورتموند :
اعتراض به اعدام غلامرضا خسروی سواد جانی در کلن
https://www.youtube.com/watch?v=nOdiIFBsLeM

حمایت از تظاهرات در شهر کلن آلمان, در اعتراض به اعدام تلافی جویانه غلامرضا خسروي سوادجاني

حمایت از تظاهرات در شهر کلن آلمان, در اعتراض به اعدام تلافی جویانه غلامرضا خسروي سوادجاني

ما حامیان مادران پارک لاله ایران ضمن عرض تسلیت به خانواده غلامرضا خسروی و تمام آزادی خواهان، اعدام تلافی جویانه او را، که برای پیشگیری از همبستگی و مقاومت زندانیان سیاسی و نمایش قدرت حکومت اسلامی انجام گرفته است محکوم کرده و در اعتراض به اعدام غلامرضا خسروي سوادجاني, تظاهرات در شهر کلن آلمان را حمایت می کنیم .

۵ شنبه ۵ ژوئن ساعت هشت و نيم شب در مقابل کليساي دم و سپس راهپيمايي بطرف راديو تلويزيون سراسري آلمان "و.د.ار"

حامیان مادران پارک لاله ایران - دورتموند

مادران پارک لاله ایران: !مجازات اعدام را لغو کنید

!مجازات اعدام را لغو کنید

ما مادران پارک لاله ایران ضمن عرض تسلیت به خانواده غلامرضا خسروی و تمام آزادی خواهان، اعدام تلافی جویانه او را، که برای پیشگیری از همبستگی و مقاومت زندانیان سیاسی و نمایش قدرت حکومت اسلامی انجام گرفته است محکوم می کنیم.