۱۳۹۳ بهمن ۲۳, پنجشنبه

مادران خاوران، دوستان و دوستداران پروانه میلانی و مادران کُره ای

مادران خاوران، دوستان و دوستداران پروانه میلانی و مادران کُره ای

از ابراز همدردی و همراهی شما مادران و خانواده‌های خاوران و دیگر همراهان که در خاک‌سپاری و دیدارهای شخصی و مراسم یادبود همسرم پروانه میلانی شرکت کردید و مراسمی بسیار زیبا و به یاد ماندنی را برای او تدارک دیدید، بسیار سپاس‌گزاریمهم‌چنین از یاران و دوستداران پروانه که با ارسال گل، نوشتن پیام، مقاله وشعرهای زیبا و اثرگذار، تسلی بخش قلب غم‌دیده و بهت‌زده‌ی ما بودید، تشکر ویژه می‌کنیم و به تک تک آن‌ها ارج می‌نهیماز جمله می‌توان به پیام‌های: «جمعی از مادران و خانواده‌های خاوران در ایران»، «مادران پارک لاله ایران»، «سازمان عدالت برای ایران»، «بنیاد 18 مه گوانگجوکره جنوبی»، «سایت بیداران»، «تعدادی از خانواده‌های خارج از کشور»، مقاله آقای بربریان، شعر آقای جباری و ... اشاره کرد که همه بسیار زیبا و اثرگذار بود.

پروانه قلب‌اش از تپش باز ایستاد و رفت، زیرا تحمل این همه بی‌عدالتی را نداشت، ولی یاد و نام و راهش همواره زنده و ماندگار استآرزوی او ساختن دنیایی انسانی بود که از فقر و ستم و بیداد اثری نباشد و همه انسان‌ها بتوانند در صلح و آزادی و برابری زندگی کننداو از این که انسان‌ها را برای ابراز عقایدشان به بند می‌کِشند و می‌کُشند به خشم می‌آمد، او از این که فاصله دارا و ندار آن قدر  زیاد است زجر می‌کشید، او از هر بی‌عدالتی دلش به درد می‌آمد و فریاد می‌زد، ولی می‌دید فریادش در سکوتِ جامعه خاموش می‌شود و برای همین از بی‌تفاوتی مردم بیشتر رنج می‌برداو دردنامه ای با عنوان "بی‌تفاوتی تا به کجارا در سال گذشته نوشت و با مردم در میان گذاشتدر بخش‌هایی از آن نوشته بود:


«آیا شما وقتی به دار کشیدن جوانان را می‌بینید یا می‌شنوید، شب سر آسوده بر بالین می‌نهید؟
آیا وقتی می‌بینید همسایه دیوار به دیوارتان سفره‌اش از نان خالی است و شما بر سر سفره ای رنگین نشسته اید، وجدان تان درد نمی‌گیرد؟

آیا وقتی می‌شنوید دختر فلان دوست یا فامیل شما را تنها به جرم بدحجابی دستگیر کرده و به کمیته برده اند، فکر نمی‌کنید که فردا نوبت دختر خود شما هم خواهد رسید؟ چرا فکر می‌کنید که نه، دختر من حجابش را به خوبی رعایت می‌کند و هرگز برای او چنین اتفاقی نخواهد افتاد.

 آیا وقتی بچه‌های خیابانی را می‌بینید که در سرمای زمستان و گرمای تابستان، با یک جفت دم پایی پاره پاره، در بین ماشین‌ها دست نیاز به سوی سرنشنان ماشین دراز کرده اند، از خود نمی‌پرسید این کودکان که امروز بایستی در سر کلاس‌های درس بنشینند چرا گرفتار مافیاهای کودکان خیابانی شده اند و شب‌ها ماشین‌هایی می‌آیند و آنها را با ارقام به دست آمده از سطح شهر جمع آوری می‌کنند؟

آیا فکر کرده اید که فردا روزی هم ممکن است فرزند شما به خیل جمعیت معتادان بپیوندد، در حالی که می‌دانیم بخش عمده ای از معتادان به علت بیکاری رو به اعتیاد می‌آورند؟

می‌گویند تنها کسانی دستگیر و زندانی می‌شوند که دست به اقدامات سیاسی بزنند، اما می‌بینیم که جوانان ما تنها به علت داشتن یک وبلاگ یا حضور در فضای مجازی و یا داشتن فیس بوک دسته دسته دستگیر و به پلیس فتا ارجاع داده می‌شوندنمونه آن ستار بهشتی استبیایید خودمان را گول نزنیم که این موارد خاص به ما مربوط نمی‌شود".

با آرزوی تحقق آرمان‌های عدالت‌خواهانه و بشر دوستانه او و آرزوی سلامتی برای مادران و خانواده‌های خاوران و همه آن‌هایی که دل در گرو بهتر زیستن انسان‌ها دارند، به او و ایستادگی‌اش درود می‌فرستیم.

مادران دلبند کُره ای

پیام همدردی شما که گرمی بخش دل و جانم بود را دریافت کردماز این‌که تلاش عدالت جویانه و بشر دوستانه همسر فقیدم تا اقصی نقاط جهان تسری داشته است، تسلی‌ام می‌دهد و باز از این‌که پنجاه و اندی سال در کنار«مادرزنی» زیسته‌ام که قلب اش مالامال از عشق به مردم محروم و  زحمتکش بود و برای رهایی همه انسان ها از فقر و ستم و برخورداری از صلح و آزادی می‌طپید، بر خود می‌بالمپروانه در قلب همه کسانی که برای سعادت بشری و زندگی بهتر و آینده خوشتر آنان مبارزه می‌کنند، زنده استاز این‌که در چنین روزهای اندوهبار و دشواری شما را در کنار خود می‌یابیم، صمیمانه از شما تشکر می‌کنیم.


ابراهیم‌خلیل مجیدیان و خانواده
بهمن 1393
http://www.mpliran.org/2015/02/blog-post_6.html

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

۱۳۹۳ بهمن ۱۲, یکشنبه

بیانیه ی جمعی از خانواده های خاوران

بیانیه ی جمعی از خانواده های خاوران 

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com 
يکشنبه  ۱۲ بهمن ۱٣۹٣ -  ۱ فوريه ۲۰۱۵

خانواده محترم میلانی، دوستان و همراهان، مادران بنیاد 18 مه گوانگجو
پروانه میلانی عزیزمان در دهم دی ماه 1393، شب اول ژانویه 2015 در ناباوری بسیار ما را ترک کرد. یک ماه از درگذشت ناگهانی او می‌گذرد و ما هم‌چنان در غم از دست دادن‌اش می‌سوزیم. او رفت ولی نامش و راهش همواره در دل‌های ما زنده و گرامی است.
پروانه میلانی، شاعر، مترجم و یکی از خانواده زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه شصت بود که برادرش رحیم را در سال 60 کشتند و در خاوران دفن کردند و مادرش نیز از مادران بسیار دوست داشتی و فعال خاوران بود که سال‌ها با مُردگی و ستم کاری نبرد می‌کرد و عشق می‌پراکند. پروانه در رابطه با اعدام برادرش و دیگر زندانیان سیاسی اعدام شده، بخصوص خاورانی‌ها، حساس بود و همواره صدای اعتراض‌اش را بی پروا و جسور بلند می‌کرد. شاید بتوان گفت او اولین کسی بود که پس از کشتار زندانیان سیاسی در سال 67، از ایران با رادیوها مصاحبه کرد و صدای اعتراض مادران و خانواده‌های خاوران را به گوش جهانیان رسانید. به گفته دوستی؛ «پروانه‌ای که سوخت، اما نساخت».   
پروانه و همسرش و مادر میلانی در دهه شصت و هفتاد تا نیمه‌ی دهه‌ هشتاد که مراسم گروهی در خاوران برگزار می‌شد، همواره در کنار مادران و خانواده‌ها در گرد هم‌آیی‌ها و خاوران حضور می‌یافتند، ولی پس از شدت بیماری مادر و ضعف جسمانی و روحی پروانه، این رفت و آمدها کم و کمتر شد. تا این که در چند سال اخیر دوباره جان تازه‌ای گرفت، به ویژه پس از سرکوب اعتراض‌های مدنی مردم در سال 1388 و کشته شدن تعدادی از اعتراض کنندگان، خونش به جوش آمد و با تشویق و همراهی دوستان، مطلب می‌نوشت و گاهی نیز همراه خانواده‌ها به خاوران می‌آمد. مقاومت و دادخواهی خانواده‌ها و دیگر دادخواهان نیز به او امید دوباره‌ای داده بود تا پویا باشد و صدای اعتراض‌اش را به هر شکل که می‌تواند رساتر کند.
انتخاب مادران خاوران برای جایزه بنیاد 18 مه گوانگجو نیز بیشتر شور زندگی و بودن را در او تقویت کرد و با وجود بیماری و ضعف شدید جسمانی، تصمیم گرفت به گوانگجو برود و صدای اعتراض مادران و خانواده‌های خاوران باشد. او با جسارت و شجاعت خطر کرد و پیامدهای احتمالی آن را با جان و دل پذیرفت و به گوانگجو رفت و پیام مادران و خانواده‌های خاوران را بی پروا خواند و با رسانه‌ها مصاحبه کرد و به ایران بازگشت و دیری نگذشت که از میان ما رفت. هم‌چنان که در پایان پیام برای دریافت جایزه گوانگجو گفته بودیم: «هرچند بسیاری از ما پیر و ضعیف و ناتوان و بیمار شده‌ایم و برخی نیز فوت کرده‌اند، ولی تا زمانی که جان در بدن داریم، ما خانواده‌های خاوران از مادر و پدر و خواهر و برادر و همسر و فرزندان؛ در هر کجای دنیا که باشیم، برای کشف حقیقت تلاش خواهیم کرد تا بتوانیم یک زندگی انسانی بسازیم و دیگر هیچ کسی به خاطر داشتن عقیده‌اش به بند کشیده نشود و جان خود را از دست ندهد.»
ما خانواده‌ها می‌بایستی به پاس تلاش و شجاعت‌اش و برای تقدیر و تشکر از او، برنامه‌ای برپا می‌داشتیم، ولی گرفتاری‌های زمانه و بیماری‌های او به ما این فرصت را نداد و این مراسم را در نبودش، آن‌گونه که دوست می‌داشت، برگزار کردیم. مراسم یادبودش در سالنی بزرگ در تهران با حضور گرم بسیاری از دوستان و خانواده‌ها، با صحبت‌های همسرش و خواندن اشعاری از پروانه و دیگر شاعران توسط دوستان و خانواده ها و با صدای زیبای تارنوازی چیره دست برپا شد و یادش و جسارت‌اش را گرامی داشتیم. او سراینده‌ی سرود خاوران است و این سرود جهانی شد و از این بابت نیز بر خود می‌بالیم.


مادران بنیاد 18 مه گوانگجو
از پیام تسلیت محبت آمیز شما نیز بسیار سپاس‌گزاریم، باشد تا صدای ما و شما و تمامی دادخواهان، به ساختن دنیای انسانی یاری رساند و همه بتوانیم آزادانه و به دور از جنگ و خونریزی و کشتار و زندان و شکنجه زندگی کنیم و به همدیگر عشق بورزیم.
انتخاب مادران و خانواده‌های خاوران برای جایزه گوانگجو، برای همه‌ی ما قوت قلبی بود تا راه مشترک‌مان را که همانا دادخواهی و برقراری عدالت و ساختن دنیایی انسانی است، با پیگیری و پایداری بیشتری ادامه دهیم. پروانه میلانی نیز به عنوان یکی از خانواده‌های فعال خاوران، از این بابت بسیار خشنود بود و با وجود ضعف جسمانی و بیماری، ولی با عشق به دیدار شما آمد که متاسفانه قلب‌اش همراهی نکرد و خیلی زود او را از دست دادیم، ولی یاد و نام و استواری‌اش، همواره در دل‌های ما و در سرود خاوران زنده و گرامی است.   
یاد تمامی مادران و خانواده‌هایی که برای دادخواهی ایستادند، ولی از میان ما رفتند، همواره با ماست!

جمعی از مادران و خانواده‌های خاوران/ایران/ تهران
10 بهمن 1393/ 30 ژانویه 2015

بنیاد گرامیداشت ۱۸ مه گوانگجو: فعالیت‌های پروانه میلانی برای ما الهام بخش بود

بنیاد گرامیداشت ۱۸ مه گوانگجو: فعالیت‌های پروانه میلانی برای ما الهام بخش بود

http://www.mpliran.org/2015/02/blog-post.html
اخبار روز: www.akhbar-rooz.com 
شنبه  ۱۱ بهمن ۱٣۹٣ -  ٣۱ ژانويه ۲۰۱۵

عدالت برای ایران: بنیاد گرامیداشت۱۸ مه – گوانگجو طی پیامی، درگذشت پروانه میلانی، از فعالان جنبش دادخواهی در ایران را به مادران خاوران و خانواده او تسلیت گفته است.

پروانه میلانی در اردبیهشت ۱٣۹٣ به همراه معصومه دانشمند، مادر بیژن بازرگان برای دریافت جایزه حقوق بشری بین المللی گوانگجو، به مادران خاوران، راهی کره جنوبی شده بود.
پروانه میلانی، خواهر رحیم میلانی زندانی سیاسی اعدام شده در دهه ۶۰ که دهم دی ماه ۱٣۹٣ درگذشت، از نخستین روزهای پس از اعدام برادرش در پی دادخواهی زندانیان سیاسی اعدام شده و حق خانواده‌ها برای دانستن حقیقت و سوگواری بود و تا آخرین روزهای زندگی ازاین تلاش دست نکشید.او که همواره با حضور در خاوران و مراسم بزرگداشت اعدام‌شدگان سعی در زنده‌نگاه داشتن یاد و راه آنها داشت، شعرهایی بسیاری نیز در این رابطه سروده است.
بنیاد گرامیداشت ۱۸ مه که هر سال، جایزه گوانگجو برای حقوق بشر را اهدا می کند یک سازمان غیرانتفاعی و غیردولتی است است که در سال ۱۹۹۴ از سوی بازماندگان قتل عام مخالفان در ماه مه ۱۹۸۰ درشهر گوانگجو کره جنوبی تاسیس شده است.

پیام بنیاد گرامیداشت ۱۸ مه – گوانجو به شرح زیر است:
خانواده خانم پروانه میلانی،
مادران خاوران،
ما از شنیدن خبر مرگ خانم پروانه میلانی بسیار متاسفیم.
ما همکاران و اعضای بنیاد گرامیداشت۱٨ مه، مایلیم مراتب تسلیت خود را در این شرایط دشواربه خانواده وی و همچنین به مادران خاوران بیان کنیم.
ما برای همگی شما استقامت آرزو می کنیم تا بتوانید همچنان کار باارزشی را که او در این سال‌ها بر دوش داشت، تداوم ببخشید. همه ما فقدان او را حس خواهیم کرد.
دیدار با او در ماه مه سال ۲۰۱۴ و در طی مراسم اعطای جایزه حقوق بشری گوانجو برای ما مایه شادمانی بود.
بنیاد گرامیداشت ۱٨ مه مفتخر است که فعالیت ها و تلاش های او و مادران خاوران برای طرح و دفاع از حقوق بشر را در شرایط دشوار کنونی پاس داشته ایم.
پروانه در طی مدت کوتاه حضورش در گوانجو برای بسیاری از ما الهام بخش بود و قلب‌های بسیاری را تسخیر کرد.
همگی ما در گوانجو فقدان همراهی او را حس خواهیم کرد و برای آرامش روح او دعا می کنیم.
ما در این لحظات غم و اندوه در کنار شما ایستاده ایم.

با احترام
بنیاد گرامیداشت۱٨ مه – گوانجو

Tags: 

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.