نامه ی سرگشاده به رضا شهابی، کارگر در بندِ تحت فشار
http://www.akhbar-rooz.com/article.jsp?essayId=60958
ما مادران پارک لاله ایران نیز از آقای رضا شهابی درخواست می کنیم که برای حفظ سلامتی اش، به اعتصاب غذای خود پایان دهد. ایشان مدت هاست که درخواست مرخصی استعلاجی کرده اند ولی هیچ مقام مسوولی پاسخ گوی درخواست به حق و قانونی ایشان و خانواده اش نبوده اند و به جای بهبود شرایط اش، عامدانه ایشان را به زندان گوهردشت تبعید کرده اند. ما تاکید می کنیم اگر اتفاقی برای جان ایشان یا دیگر زندانیان سیاسی که برای احترام به کرامت انسانی خود، دست به اعتصاب غذا می زنند، بیافتد، سازمان زندان ها، قوه قضاییه و مدیریت اجرایی کشور مسوول خواهند بود و باید روزی پاسخ گوی این بی عدالتی ها باشند.
برگرفته از سایت اخبار روز
پنج‌شنبه ۱۲ تير ۱٣۹٣ - ٣ ژوئيه ۲۰۱۴
• جمعی از فعالین سرشناس عرصه ی ادبیات، اجتماع، سیاست و فرهنگ و نیز فعالین کارگری در نامه ای خطاب به رضا شهابی از او خواسته اند برای حفظ سلامت خود به اعتصاب غذا پایان دهد ...
جمعی از فعالین سرشناس عرصه ی ادبیات، اجتماع، سیاست و فرهنگ و نیز فعالین کارگری در نامه ای خطاب به رضا شهابی کارگر زندانی که در اعتصاب غذا به سر می برد از او خواسته اند برای حفظ سلامت خود به اعتصاب غذا پایان دهد. در این نامه از مسئولین مربوطه نیز خواسته شده است تا به خواست های رضا هابی توجه کرده و شرایط مناسب را برای او فراهم آوردند:
رضا شهابی ، دوست عزیز ما!
درود بیکران بر تو و مقاومت توانمندانه ات!
اگر در پی تحمل سالها زندان و اعتصاب غذای یک ماهه ی حق طلبانه ات در زندان گوهردشت تاب و توانی برایت مانده باشد، و به هوش باشی، میدانی که ما امضا کنندگان این درخواست نامه به حضور تو، همه از دوستان و دوستداران دور و نزدیک توایم. شماری از ما با تو در مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی همکاری داشته ایم و شماری دیگر نیز از راه دور با تکاپویت برای برقراری صلح و حقوق کارگران همراهیم. ما کارگر، حقوقدان، فرهنگی، فعال اجتماعی، یا کارکنان پهنه های دیگر خدمت به این جامعه بوده ایم و هستیم. همه ی ما مبارزات بلندمدت تو را می ستاییم، از خواسته به حقت حمایت می کنیم و آرزومند آنیم که دوره ی زندان و شرایط رنج و بیماریت هرچه زودتر پایان یابد و به سلامت به میان خانواده و دوستانت بازگردی.
رضای عزیز !
ما بیش از اندازه نگران سلامت توایم، به تندرستی و حضورت در جامعه برای پیگیری حقوق کارگری و انسانی مردم میهنمان بسیار نیازمندیم و میدانیم که خواسته ات برای اینکه به بند ٣۵۰ زندان اوین بازت گردانند و شرایط را برای درمان بیماری فلج کننده ات در بیرون زندان فراهم آورند و امکانات لازم برای معالجه را در اختیارت بگذارند کاملاً موجه، قانونی و انسانی است. همزمان به خوبی آگاهیم که تحقق این خواسته ی تو از اصلی ترین وظایف مسئولان در برابر تو، رضا شهابی، کارگر سیاسی دربند است. با وجود این، نگرانی از سلامت تو آنچنان نگرانمان کرده است که بر آن شدیم این نامه را برایت بفرستیم و از تو که ذخیره ی ارزشمند مبارزه برای تأمین عدالت، حقوق بشر و آزادی هستی بخواهیم که به فکر جان خودت، زندگی خانواده ات، نگرانی ما و نیازهای جامعه ات باشی. ما دریافته ایم که سلامت تو در معرض تهدید قرار گرفته است، بیش از ۱۲ کیلو از وزنت کاسته شده است، دچار سرگیجه و نوسان فشار خون و بسیاری از نشانه های نگران کننده ی بیماری شده ای.
رضا شهابی عزیز !
ما دوستان و دوستداران و همراهانت، بدین وسیله این نامه را با دو هدف همزمان، مبرم و انسانی تقدیم حضورت می کنیم و آن را در دسترس وجدان بیدار جامعه نیز قرار میدهیم: نخست درخواست دست کشیدن تو از اعتصاب غذا و دو دیگر اقدام فوری مسئولان به انتقال تو به بند ٣۵۰ زندان اوین و دادن اجازه ی ادامه ی کامل درمان است تا زمینه ای برای فرسایش بیشتر تو بجا نماند.
اکنون تو سخن ما را بپذیر اما مسئولان نیز به این هشدار ما توجه کنند و پیآیندهای ناگوار اهمال در انتقال و درمان تو، رضا شهابی، را دریابند. این بار نیز، مانند واقعه ی حمله به بند ٣۵۰ اوین، تاریخ و خاطره ی جامعه، نه تنها سیر رخدادها، بلکه نام مسئولانی را که در حاصل این اهمال ناگوار سهیم میشوند، از یاد نخواهد برد.
امضاء کنندگان: سیمین بهبهانی، محمدعلی عمویی، فروغ تاجبخش (مادر لطفی)، علی رضا جباری، داوود رضوی، نسرین ستوده، سیامک طاهری، نرگس محمدی، محمد ملکی، محمد نوری زاد، شهین مهین فر (مادر شهید امیر ارشد تاج میر)، منصوره بهکیش، نیره جلالی (بهکیش)، شهلا انتصاری، حمید بیآزار، حسین اکبری، کاظم فرج الهی، سید غالب حسینی، سید خالد حسینی، ریحانه انصاری، سیروس فتحی، شریف محمدی، فریبرز رئیس دانا.
رضا شهابی ، دوست عزیز ما!
درود بیکران بر تو و مقاومت توانمندانه ات!
اگر در پی تحمل سالها زندان و اعتصاب غذای یک ماهه ی حق طلبانه ات در زندان گوهردشت تاب و توانی برایت مانده باشد، و به هوش باشی، میدانی که ما امضا کنندگان این درخواست نامه به حضور تو، همه از دوستان و دوستداران دور و نزدیک توایم. شماری از ما با تو در مبارزه برای آزادی و عدالت اجتماعی همکاری داشته ایم و شماری دیگر نیز از راه دور با تکاپویت برای برقراری صلح و حقوق کارگران همراهیم. ما کارگر، حقوقدان، فرهنگی، فعال اجتماعی، یا کارکنان پهنه های دیگر خدمت به این جامعه بوده ایم و هستیم. همه ی ما مبارزات بلندمدت تو را می ستاییم، از خواسته به حقت حمایت می کنیم و آرزومند آنیم که دوره ی زندان و شرایط رنج و بیماریت هرچه زودتر پایان یابد و به سلامت به میان خانواده و دوستانت بازگردی.
رضای عزیز !
ما بیش از اندازه نگران سلامت توایم، به تندرستی و حضورت در جامعه برای پیگیری حقوق کارگری و انسانی مردم میهنمان بسیار نیازمندیم و میدانیم که خواسته ات برای اینکه به بند ٣۵۰ زندان اوین بازت گردانند و شرایط را برای درمان بیماری فلج کننده ات در بیرون زندان فراهم آورند و امکانات لازم برای معالجه را در اختیارت بگذارند کاملاً موجه، قانونی و انسانی است. همزمان به خوبی آگاهیم که تحقق این خواسته ی تو از اصلی ترین وظایف مسئولان در برابر تو، رضا شهابی، کارگر سیاسی دربند است. با وجود این، نگرانی از سلامت تو آنچنان نگرانمان کرده است که بر آن شدیم این نامه را برایت بفرستیم و از تو که ذخیره ی ارزشمند مبارزه برای تأمین عدالت، حقوق بشر و آزادی هستی بخواهیم که به فکر جان خودت، زندگی خانواده ات، نگرانی ما و نیازهای جامعه ات باشی. ما دریافته ایم که سلامت تو در معرض تهدید قرار گرفته است، بیش از ۱۲ کیلو از وزنت کاسته شده است، دچار سرگیجه و نوسان فشار خون و بسیاری از نشانه های نگران کننده ی بیماری شده ای.
رضا شهابی عزیز !
ما دوستان و دوستداران و همراهانت، بدین وسیله این نامه را با دو هدف همزمان، مبرم و انسانی تقدیم حضورت می کنیم و آن را در دسترس وجدان بیدار جامعه نیز قرار میدهیم: نخست درخواست دست کشیدن تو از اعتصاب غذا و دو دیگر اقدام فوری مسئولان به انتقال تو به بند ٣۵۰ زندان اوین و دادن اجازه ی ادامه ی کامل درمان است تا زمینه ای برای فرسایش بیشتر تو بجا نماند.
اکنون تو سخن ما را بپذیر اما مسئولان نیز به این هشدار ما توجه کنند و پیآیندهای ناگوار اهمال در انتقال و درمان تو، رضا شهابی، را دریابند. این بار نیز، مانند واقعه ی حمله به بند ٣۵۰ اوین، تاریخ و خاطره ی جامعه، نه تنها سیر رخدادها، بلکه نام مسئولانی را که در حاصل این اهمال ناگوار سهیم میشوند، از یاد نخواهد برد.
امضاء کنندگان: سیمین بهبهانی، محمدعلی عمویی، فروغ تاجبخش (مادر لطفی)، علی رضا جباری، داوود رضوی، نسرین ستوده، سیامک طاهری، نرگس محمدی، محمد ملکی، محمد نوری زاد، شهین مهین فر (مادر شهید امیر ارشد تاج میر)، منصوره بهکیش، نیره جلالی (بهکیش)، شهلا انتصاری، حمید بیآزار، حسین اکبری، کاظم فرج الهی، سید غالب حسینی، سید خالد حسینی، ریحانه انصاری، سیروس فتحی، شریف محمدی، فریبرز رئیس دانا.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر