۱۳۹۵ تیر ۱۵, سه‌شنبه

گزارشی از دیدار مادران پارک لاله با جعفر عظیم زاده

گزارشی از دیدار ما با جعفر عظیم زاده



شنبه 12 تیرماه با تعدادی از مادران پارک لاله و دوستان به دیدار جعفر عظیم زاده و خانواده‌اش رفتیم. خانه‌ای گرم که دور و بر آن پر از گل بود، با خانواده‌ای مهربان و نگاه‌هایی صمیمی که عشق در آن موج می‌زد. همه‌ی حاضران از همسر، خواهر، دوستان اتحادیه‌ی آزاد، مادر همسر و فرزندان با رویی گشاده به ما خوش آمد گفتند و ساعت‌های خوبی را در کنار هم گذراندیم.

جعفر عظیم زاده با جسمی لاغر ولی روحیه‌ای بسیار بالا در جمع حضور یافت، گویی او نبوده که شصت و سه روز اعتصاب غذا کرده است، البته در هنگام حرف زدن دائم به خود می‌پیچید و دل درد داشت، ولی حاضر نبود حتی لحظه‌ای ما را ترک کند و به اتاق برای استراحت برود. همسر مهربانش نیز پروانه وار دور و بر او می‌چرخید و چشمان زیبایش از خوشحالی برق می‌زد. پروین محمدی و دیگر همراهانش نیز سرخوش و شاد بودند که بالاخره جعفر موفق و سالم از این مرحله عبور کرده است. ما نیز خشنودیم که جعفر به سلامت و با اعاده دادرسی دوباره به اعتصاب‌اش پایان داده است، هرچند این روزها خیلی نگران و بی‌قرار او بودیم که مبادا این پافشاری بر خواسته‌ها باعث شود که سلامتی‌اش به حدی به خطر افتد که نتواند در ادامه‌ی راه همراه ما و خانواده‌اش باشد.

ما امیدواریم او مانند گذشته و با توانی بالا بتواند این راه پر فراز و نشیب را پشت سر بگذارد. زمانی که در بیمارستان بود با همراهانش صحبت می‌کردیم که اگر جعفر به سلامت از این مرحله گذشت، حتما لازم است جشنی برای استقامت و پایداری‌اش بگیریم و کمی شادی کنیم و قرار شد در زمانی مناسب و با حضور دیگر عزیزان این برنامه برگزار شود.
  
خواست او پایان دادن به امنیتی کردن اعتراض‌های صنفی کارگران و معلمان و برداشته شدن اتهام‌های امنیتی از پرونده‌های فعالان صنفی و مدنی است. او اعتقاد دارد این خواست تبدیل به جنبشی عظیم شده است، ما نیز امیدوارم این چنین شود و این اتحاد به سویی برود که سرآغازی بر گره کردن دست‌ها به همدیگر باشد و بتوانیم جنبشی همه‌گیر و عدالت طلبانه را پی ریزی کنیم و روزهای روشنی را پیش رو داشته باشیم.

در این دیدار صحبت‌های مختلفی شد، این‌که موضع‌گیری افراد و گروه‌های مختلف چه بوده است و نحوه‌ی مبارزات صنفی و سندیکایی و همبستگی کارگران و معلمان چگونه است. جعفر احساس خیلی خوب داشت که جنبش جدیدی در همبستگی میان معلمان و کارگران به راه افتاده است.  

در پایان گفتیم: مهم این است که بر حفظ استقلال جنبش‌ها از حاکمیت تاکید شود و حواسمان باشد که از این راه منحرف نشویم، به خصوص که حاکمیت همواره و به اشکال مختلف تلاش می‌کند جبنش‌های اعتراضی را از مسیر درستِ آن منحرف کند. این سیاست هم مربوط به دیروز و امروز نیست، یا از طریق روش‌های خشونت آمیز یا به روش‌های دیگر و ضرورت دارد هوشیار باشیم تا بین ما تفرقه نیاندازند و مبارزه را از مسیر اصلی آن منحرف نکنند و سطح جنبش را پایین نیاورند و همگی بر این اصل مهم اتفاق نظر داشتیم.

در این بین نیز دائم زنگ خانه به صدا در می‌آمد و فعالان اجتماعی، از طیف‌های مختلف، با شوری وصف ناشدنی وارد خانه‌ی کوچک جعفر عظیم زاده می‌شدند و او را آن چنان گرم در آغوش می‌فشردند که ما نگران می‌شدیم مبادا اذیت شود. علی‌رغم میل باطنی، خانه را ترک کردیم تا فضا و هوای کافی برای حضور و تنفس دیگران باشد.   


ما مادران پارک لاله با مبارزه‌ای پیگیر و دادخواهانه، همواره بر سه خواست حداقلی خود، آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی، لغو مجازات اعدام و محاکمه و مجازات آمران و علامان همه‌ی جنایت‌های صورت گرفته در جمهوری اسلامی تاکید کرده‌ایم. هم‌چنین اعتقاد داریم برای رسیدن به این سه خواست، باید در جهت رسیدن به آزادی اندیشه و بیان، رفع هر گونه تبعیض و جدایی دین از حکومت نیز تلاش کنیم، زیرا علت اصلی این بی‌عدالتی‌ها را در ساختار حکومت و قوانین آزادی ستیز و تبعیض آمیز جمهوری اسلامی می‌دانیم.
ما اطمینان داریم تا زمانی که این ساختار و قوانین آن تغییر نکند و حداقل‌های دموکراسی در ایران پیاده نشود، هم‌چنان زندانی سیاسی خواهیم داشت و کشتن انسان‌ها به دلیل داشتن اندیشه و عملکرد متفاوت، مجاز خواهد بود.  

پیام مادران پارک لاله به جعفر عظیم زاده و خانواده وی بر شاخه‌ها ی گل رز سرخ:

با درود به ایستادگی و مقاومتِ ستودنیِ شما برای رسیدن به خواسته‌های برحق، انسانی و عادلانه. بی‌تردید با تلاش و ایستادگی و مبارزه‌ی مستمر همگی‌مان می‌توانیم به خواسته‌های برحق‌مان دست یابیم. پایدار و پیروز باشیم

با آرزوی محقق شدن خواست‌های عدالت خواهانه‌مان، خانه‌ی با صفای جعفر عظیم زاده را ترک کردیم. 

مادران پارک لاله ایران
14 تیرماه 1395

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر