تجدید پیمان با خانواده های جانباختگان

تجدید پیمان با خانواده های جانباختگان

بزرگداشت سومین سالگرد جنبش دمکراسی خواهی و تجدید پیمان با خانواده های جانباختگان و آسیب دیدگان حکومت جمهوری اسلامی در سالروز حرکت مادران پارک لاله ایران

برنامه سراسری حامیان مادران پارک لاله

شنبه 16 جون 2012

سه سال از کشتار و قتل عام جوانان و هموطنان مان در حین برگزاری تظاهرات آرام در اعتراض به انتخابات مخدوش و تقلبی ریاست جمهوری سال ۸۸ در تهران و شهرهای دیگر می گذرد. سه سال از عزادار شدن مادران نداها، سهراب ها، مصطفی ها، فرزاد ها، شیرین ها، ترانه ها، اشکان ها، محمدها و بیش از صدها قربانی دیگر می گذرد.

از جنایات، فجایع و شکنجه های کهریزک و زندان قرچک ورامین و زندان رجایی شهر گرفته تا به خاک و خون کشیدن خوابگاه های دانشجویی در خرداد ۸۸ در تهران، اصفهان، شیراز و دیگر شهر ها. از دستگیری بیش از هزار تن از فعالان دانشجویی، وکلا، روزنامه نگاران، فعالان سندیکاهای کارگری و معلمان، فعالان سیاسی، اقلیت های مذهبی، فعالان زنان و مدافعان حقوق بشر گرفته تا فشارهای روز افزون بر خانواده های جانباختگان که همچنان ادامه دارد.

و سه سال از آغاز حرکت داد خواهی مادران و زنانی میگذرد که با شهامت و ازخودگذشتگی ، هم صدای دیگر خانواده های عزادار، برای دادخواهی قربانیان حکومت در پارک لاله گرد آمدند. حرکتی که علیرغم آزارها و دستگیری های مکرر گروهی و فردی بسیاری از آنان همچنان استوار به راه خود ادامه میدهند.

اینک حرکت مادران پارک لاله نه تنها در گستره ای وسیع تر، زنده بودن این فریاد دادخواهی را شهادت داده و تمامی قربانیان حکومت و بازماندگان آنان طی تمامی دوران حکومت جمهوری اسلامی را به یگدیگر پیوند میدهد، بلکه به عنوان مدافعان حقوق بشر خواهان آزادی تمامی زندانیان سیاسی و مدنی، لغو احکام و مجازات اعدام و هم چنین محاکمه آمران و عاملان تمامی و جنایت های صورت گرفته در جمهوری اسلامی می باشند.

در حالی که ایران به لحاظ سرانه در مقام نخست میزان اعدام قرار دارد، به دنبال اعدام بسیاری از زندانیان سیاسی - عقیدتی در حال حاضر نیز تعداد دیگری از این دسته زندانیان در خطر اجرای احکام اعدام به سر می برند؛ از جمله، زانیار و لقمان مرادی، حبیب الله گلپری پور، شیرکو معارفی، حبیب الله لطیفی، سعید ملک پور، حمید قاسمی شال، عبدالرضا قنبری، غلامرضا خسروی سوادجانی و یوسف ندرخانی.

تعداد بسیار دیگری از زندانیان سیاسی بیمار، از جمله کاظمینی بروجردی، ژیلاکرم زاده مکوندی، نرگس محمدی، حسین ملکی رونقی، آرش صادقی، محمد صدیق کبودوند، فرح واضحان، بهنام ابراهیم زاده، عیسی سحرخیز، سعید رضوی فقیه، رضا شهابی، محسن امین زاده و ریاض سبحانی نیز احتیاج مبرم به رسیدگیهای جدی پزشکی دارند، به طوری که جان تعدادی از آنها در خطر مرگ قرار دارد و علیرغم فشارهای بینالمللی و سازمان عفو بینالملل، مقامات مسؤول هیچ واکنشی در جهت مداوا و رسیدگی پزشکی به آنها نشان نمیدهند و حتی اجازه مرخصی استعلاجی آنان را نیز صادر نمی کنند.

همچنین دربند بودن وکلایی چون نسرین ستوده، هوتن کیان، محمدعلی دادخواه ، محمد سیف زاده و عبد الفتاح سلطانی در کنار دهها فعال حقوق بشر دیگر، نشان از عمق فاجعه ای دارد که بر دستگاه قضایی جمهوری اسلامی مستولی است.

تعداد مرگ های مشکوک بر اثر عدم رسیدگی های پزشکی و عدم توجه به خواست حقوقی زندانیان که به اعتصاب غذای آنان منجر می شود، نیز روز به روز در زندان ها افزوده می شود، بعد از مرگ مشکوک منصور رادپور در زندان، محمد مهدی زالیه نقشبندیان زندانی سیاسی کرد نیز پس از تحمل ۲۱ سال حبس در زندان گوهر دشت درگذشته است. هدی صابر یکی دیگر از این قربانیان است که در اعتراض به کشته شدن هاله سحابی، دست به اعتصاب غدا زد و به علت عدم رسیدگی پزشکی سال گذشته در زندان اوین در گذشت.

مادران پارک لاله و حامیان آنان به جرم همدردی با خانواده های جان باختگان، هم چنان زیر فشار و تهدید های مختلف قرار دارند؛ ژیلا کرم زاده مکوندی شاعر، از ششم دیماه ۱۳۹۰ در زندان بسر می برد و ده نفر دیگر به احکام سنگین محکوم شده اند که برخی از این احکام تایید و برخی منتظر دادگاه تجدید نظر هستند؛ فشار بر خانواده های زندانیان سیاسی و خانواده های کشته شدگان و تهدید و ارعاب بر آنها هم چنان به بدترین شکل ادامه دارد تا آنها را وادار به سکوت کنند.

با گذشت سی و سه سال از پایداری و مقاومت آزادی خواهان و مردم در بند ایران و علیرغم تمامی این فشارها؛ جنبش آزادی خواهی در ایران همچنان به مبارزه خود بر علیه استبداد و ظلم ادامه می دهد و مادران پارک لاله می خواهند" برای جلو گیری از تکرار جنایات صورت گرفته در تمامی دوران حکومت جمهوری اسلامی و به ویژه کشتار مردم بی دفاع در سال 88، تمام کسانی که دستشان به خون فرزندان این مملکت آلوده شده و همه کسانی که دستور این آدم کشی ها و نسل کشی ها را داده اند و همه ناقضین حقوق بشر در دادگاهی مردمی و آزادانه و علنی محاکمه و مجازات شوند تا در آینده هیچ مادری در انتظار بازگشت فرزندش چشمانش دوخته به در نماند و همه مادران این سرزمین بتوانند فرزند خود را در آغوش بگیرند و آرمان های او را زندگی کنند".

در آستانه سومین سالگرد جنبش اعتراضی و دمکراسی خواهی مردم ایران و شکل گیری حرکت دادخواهی مادران پارک لاله، حامیان آنان در بسیاری شهر های جهان بر آنند تا طی حرکتی سراسری، ضمن گرامی داشت یاد آن جانباختگان، بار دیگر با خانواده های قربانیان حکومت و مادران پارک لاله ایران، تجدید پیمان نموده و در سطحی گسترده اعتراض خود را به نقض گسترده حقوق بشر در ایران اعلام نمایند و آزادی تمامی زندانیان سیاسی و لغو احکام و مجازات اعدام و هم چنین محاکمه آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته در جمهوری اسلامی را خواستار شوند.

کارزار همبستگی جهانی با مادران پارک لاله ایران بار دیگر از سازمان عفو بین الملل و دیگر نهاد های حقوق بشری و مردم آزاده دنیا درخواست می کند تا به هر چه رساتر شدن این صدای حق طلبی یاری رسانند و از سازمان ملل و نهادهای بین المللی میخواهد تا حکومت ایران را به اجرای تعهدات بین المللی خود و رعایت حقوق بشر در آن کشور ملزم نمایند.

http://www.mpliran.com/2012/06/blog-post_14.html

همبستگی جهانی با مادران پارک لاله ایران
13. جون. 2012