کنفرانس خبری روز دوشنبه، ۸ فوریه (۱۹ بهمن) در ساختمان پارلمان ایالتی برلین برگزار شد. علاوه بر نمایندگان "شبکه‌ی جوانان ایرانی در برلین"، والتر مومپر و کارل هاینتس نیدرمایر، دو تن از اعضای حزب سوسیال دموکرات آلمان و پروفسور هایو فونکه، استاد دانشگاه آزاد برلین و فعال حقوق بشر نیز در این نشست شرکت داشتند.
مومپر که رئیس پارلمان برلین است، به عنوان نماینده‌ی حزبش در نشست حضور یافته بود و نیدرمایر به عنوان نماینده‌ی هیئت ویژه‌ی حقوق بشر پارلمان ایالتی برلین.
نشست خبری را فونکه اداره می‌کرد. او در ابتدا اعلام کرد که ارگان‌های ویژه‌ی سازمان ملل و اتحادیه‌ی اروپا در حال بررسی موارد نقض حقوق بشر در زندان‌های ایران و دادگاه‌های فرمایشی هستند. به گفته‌ی او دست‌کم ۳۰۰ مورد شکنجه در زندان‌ها به سازمان ملل گزارش شده است. فونکه تاکید کرد که وظیفه‌ی هر انسان آزادی‌خواه این است که به نقض حقوق بشر در ایران اعتراض کند و از دولت‌های خود و اتحادیه اروپا بخواهد، برای آزادی زندانیان سیاسی و منتقدان حکومت، و نیز احترام به حقوق بشر، رژیم ایران را زیر فشار قرار دهند.
دستگیری به "شیوه‌‌ای آشنا"
پس از فونکه نوبت به شکوفه منتظری رسید. او از ۵ سال پیش به عنوان دانشجو در آلمان زندگی می‌کند و به زبان آلمانی مسلط است اما «به دلیل فشارهای روحی و روانی هفته‌های اخیر» ترجیح داد که به فارسی سخن بگوید.
ماموران امنیتی برای دستگیری امید منتظری، برادر شکوفه، و مهین فهیمی، مادر آن دو، به خانه‌ی آنها در تهران هجوم می‌آورند. مادر شکوفه از آنها می‌خواهد که حکم جلب را به او نشان دهند. ماموران در همانجا یک "حکم جلب" صادر می‌کنند و به دست او می‌دهند. سپس تا حوالی ساعت ۴ صبح به انتظار ورود امید می‌نشینند و در نهایت مادر امید و چند مهمان خانواده را با خود می‌برند. آنها پیش از رفتن به یکی از همسایه‌ها سفارش می‌کنند که به امید بگوید، هرچه زودتر خود را معرفی کند.
روز بعد امید، پس از مشاوره با یک وکیل مدافع، خود را معرفی می‌کند. از آن پس مادر و فرزند در زندان هستند وتا کنون کسی نتوانسته است با آنها ملاقات کند. حتی تیم وکلای آنها هم موفق به دیدن موکلان خود یا حتی رویت پرونده‌ی آنها نشده است.
حضور در "دادگاه نمایشی"
امید منتظری یکی از شانزده متهمی است که در "دادگاه‌های نمایشی" تهران حضور یافته‌اند. شکوفه‌ی منتظری در پاسخ به پرسشی در مورد دفاعیات برادرش و اینکه آیا او شکنجه شده می‌گوید: «من فکر نمی‌کنم که کسی در زندان‌های جمهوری اسلامی باشد و تحت فشار قرار نگیرد. من برادرم را خیلی خوب می‌شناسم. آنچه که او در دادگاه گفت، ادبیات او نیست و با توجه به اینکه او امکان ملاقات ندارد، و با توجه به نمونه‌های مشابه در گذشته، که بعدا معلوم شده ،آنها مجبور بوده‌اند تحت فشار اعتراف کنند، من به شدت نگران امید هستم».
زندان برای بار دوم
امید منتظری نخستین بار در اواسط دهه‌ی ۱۹۸۰ پیش از تولدش در زندان‌جمهوری اسلامی بوده است. آنزمان مهین فهیمی به اتهام فعالیت سیاسی دستگیر شد و با وجود این که حامله بود روانه‌ی زندان شد. در آن سال‌ها پدر امید هم دستگیر شده بود و پس از چند سال حبس، در تابستان ۱۹۸۸ (۱۳۶۷) در جریان اعدام‌های دسته‌جمعی، به جوخه‌ی اعدام سپرده شد.
اتهام چیست؟
شکوفه منتظری در پاسخ به پرسش یکی از خبرنگاران در مورد اتهامات وارده به مادر و برادرش می‌گوید که تا کنون هیچ مقام رسمی در ایران اتهامات آنها را اعلام نکرده است. تنها یک خبرگزاری وابسته به حکومت، خبری منتشر کرده مبنی بر اینکه اتهام امید منتظری "اقدام علیه امنیت ملی" و "مصاحبه با رادیوهای بیگانه" است.
مهین فهیمی از فعالان "کمیته مادران صلح" است. خواست‌های اصلی این گروه احترام به حقوق بشر و آزادی‌های فردی، سیاسی و اجتماعی است.
"افتخار می‌کنم"
شکوفه منتظری در پاسخ به این پرسش که پس از تجربه‌ی اعدام پدر و دستگیری مادر و برادرش چه حسی دارد، می‌گوید: «من شاید در کابوس‌هایم از اتفاقی که ممکن است برای مادرم و امید بیفتد، بترسم، اما مطمئنم که این اتفاق نمی‌افتد. گذشته از آن من افتخار می‌کنم به اینکه امروز نسل من در خیابانها برای آزادی فریاد می‌کشد و پای حرفش ایستاده است. امروز می‌دانم که پدرم برای چه مبارزه کرده و چرا دیگر در میان ما نیست».
فرهاد پایار
تحریریه: بهمن مهرداد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر