۱۳۹۳ آبان ۶, سه‌شنبه

!تبعیض و بی‌عدالتی و نقض حقوق انسان‌ها، به ویژه زنان در ایران بیداد می‌کند

 !تبعیض و بی‌عدالتی و نقض حقوق انسان‌ها، به ویژه زنان در ایران بیداد می‌کند


دادخواهیم این بیداد را

منادیان جمهوری اسلامی با ترساندن مردم از جهنم، جهنمی ‌برای مردم ساخته‌اند و آن را با مجازات اسلامی شان قانونی کرده‌اند و هر چه در توان دارند، تبعیض و بی‌عدالتی بر مردم روا می‌دارندحذف زنان از زندگی اجتماعی در این سی و چند سال به رویه‌ای قانونی بدل شده است، چرا که جمهوری اسلامی می‌خواهد با استفاده از ابزار دین، به عمد زنان، یعنی نیمی از جمعیت را ضعیف و جنس دوم تلقی کند تا شاید از شر این نیمه فعال جامعه در عرصه‌های مختلف در امان باشداسیدپاشی ما را به روزهای اولیه انقلاب می‌بَرد که جمهوری اسلامی برای تثبیت حجاب اجباری، این رویه شرم آور را در پیش گرفتهمان زمان نیز گفته می‌شد که گروه‌های خودسر این کار را انجام می‌دهند، هم‌چنان که سال‌ها بعد برای قتل‌های زنجیره‌ای چنین گفتندحال نیز می‌گویند افرادی خودسر و ناشناس به زنان اصفهان حمله کرده‌اند و بر سر و صورت شان اسید پاشیده‌اند و کار آمران به معروف و ناهیان از منکر نبوده است و امام جمعه و عوامل حکومتی نیز نقشی در این میان نداشته‌اند. جمهوری اسلامی در سال‌های اولیه حکومت‌اش در ابتدا با فریب و نیرنگ و سپس با ایجاد رعب و وحشت، حجاب را اجباری کرد و برای تبدیل کردن این رویه به قانون، از کثیف‌ترین روش‌ها و نیروهای رسمی و غیررسمی تربیت شده خود استفاده کرد. ابتدا خیلی به حجاب زنان کاری نداشتند، بعد گفتند در ادارات دولتی حجاب اجباری است، پس از آن در دانشگاه‌ها و مدارس و سپس با رویه‌هایی مانند اسید پاشی، رنگ پاشی، تیغ زدن بر سر و صورت زنان و در نهایت با تحقیر و حبس و شلاق و شکنجه و تجاوز و اعدام و با کمک نیروهای خودسر و امام جمعه و حاکم شرع و نیروهای قانونی‌اش، حجاب اجباری و تبعیض علیه زنان را تحت عنوان قانون مجازات اسلامی، شرعی و قانونی کرد. فاجعه بار تر این‌که نیروهای به اصطلاح روشن‌فکر ولی مردسالار جامعه هم در برابر این تبعیض آشکار سر خم کردند و گفتند حجاب مساله اصلی ما نیست و باید با آن کنار آمد، حتی بخش‌هایی از جنبش زنان که سال‌ها بعد فعال شدند نیز از آن گذر کردند و خواست‌های خود را با قوانین شرعی موجود تطبیق دادند.

متاسفانه زنان هم علی‌رغم ایستادگی‌های شایان توجهی که در سال‌های اول انقلاب کردند، به حجاب اجباری و دیگر عوامل تبعیض آمیز جنسیتی تن دادند، ولی در طی این سال‌ها حجاب اجباری همواره معضلی بزرگ برای زنان بوده است و این تحقیر شدگی را دایم به چالش کشیدند و به اشکال مختلف فردی و جمعی با آن برخورد کردند، ولی مردسالاران ترجیح دادند این تبعیض‌ها را نادیده یا به سخره بگیرند و سکوت کنند. حکومت نیز در طی این سال‌ها گاهی عقب نشینی و گاهی پیش‌روی کرد و با گذر زمان و بالا رفتن آگاهی و دانش مردم، اجتماعی شدن زنان، پیشرفت ارتباطات و دیگر عوامل سبب شد که حکومت دیگر نتواند مانند سال‌های آغازین، این تحقیرشدگی را حداقل به اشکال قرون وسطایی گذشته ادامه دهد.

حال پس از سی و پنج سال که دارد اختیار از دست می‌دهد و در منطقه نیز نیروهای داعش با وحشی‌گری تمام پیش‌روی می‌کنند و مناطق مختلف را به دست می‌آورند، دوباره رویه‌های داعشی از دامان جمهوری اسلامی سر بر آورده است و با اسیدپاشی به زنان، می‌خواهند هر صدای مخالفی را خفه کنند و مردم را به اطاعت وادارند، ولی مردم آزادی می‌خواهند و دیگر حاضر نیستند حداقل‌هایی که با مقاومت فردی و جمعی خود به دست آورده‌اند را از دست بدهند. درست است که جمهوری اسلامی در طی این سال‌ها توانسته با ایجاد ترس و وحشت و قانونی کردن این رویه‌ها، مردم را به سکوت وادار کند، ولی به چشم خود می‌بیند که جوانان و زنان ما به حجاب تعریف شده جمهوری اسلامی تن نمی‌دهند و به هر شیوه‌ای که بتوانند جلوی آن می‌ایستند و می‌خواهند اختیار نوع پوشش که یکی از حقوق پایه‌ای انسان‌هاست را پس بگیرند. ممکن است زنان و دختران بیشتر با روش‌های فردی تلاش می‌کنند که این حق را بگیرند، ولی اگر فشار حکومت بیش از این باشد، به صورت گروهی به خیابان‌ها می‌آیند. همان گونه که آمدند و تظاهرات زنان و مردان را در اصفهان و تهران شاهد بودیم و این نمونه بسیار کوچکی از اعتراض‌های جمعی مردم است، گویا مدارس و دانشگاه‌های اصفهان نیز در اعتراض به این جنایت چند روزی اعتصاب کردند و در شهرهای مختلف نیز به حمایت به خیابان‌ها آمدند. مردم در این راه پیمایی‌ها می‌گفتندقوانین ضد زن ملغی باید گردداسیدپاشی قطع نشه، ایران قیامت می‌شهتوپ، تانگ، فشفشه، حجاب زوری نمی‌شهامام جمعه استفعا، استعفاتا امنیت نباشه، ایران خودش داعشهامنیت، آزادی، دانستن حقیقت، حق مسلم ماست و ....

حکومت‌های دیکتاتوری گمان می‌کنند که همواره با ایجاد ترس و دلهره می‌توانند مردم را به سکوت وادار کند، در حالی‌که وقتی فشار بیش از حد معمول باشد، نتیجه عکس می‌دهد و مردم را جسورتر و متحد می‌کند و این آن چیزی است که جمهوری اسلامی پس از سی و پنج سال هنوز نفهمیده استنمونه مقاومت زنان در کوبانی نیز یکی از نمونه‌های بسیار ارزنده و مثال زدنی است که چگونه در کنار مردان در برابر وحشی‌ترین نیروها ایستاده‌اند و می‌رزمند. ممکن است در نهایت داعش و وحشی‌گری پیروز شود، ولی مهم ایستادگی زنان و مردانی است که حاضر نیستند تن به هر خفت و خواری دهند. این مقاومت‌ها در تاریخ مبارزات مردمی ثبت می‌شود و بالاخره روزی جواب خواهد داد.

جمهوری اسلامی نمی‌داند همین حجاب و تبعیض علیه زنان می‌تواند سد راهش شود و گلویش را بفشارد و زنان و مردان را به خیابان‌ها بکشاند و با نیرویی مواجه شود که دیگر امکان کنترل آن را نداشته باشد. جمهوری اسلامی تصور می‌کند هنوز با روش‌های خشونت آمیز و قرون وسطایی می‌تواند مردم را مهار کند، درست است که با خشونت و زور توانسته است قوانینی به غایت ارتجاعی را وضع کند که هر زمان دلش خواست به صورت قانونی و اگر نتوانست به اشکال دیگر مردم را به هلاکت برساند، ولی مردم با سرپیچی از این قوانین، کار خود را می‌کنند. درست است که گروه‌های داعشی با وحشی‌گری پیش‌روی می‌کنند، ولی مردم ایران دیگر طاقت و تحمل این رویه‌ها را ندارند، چون سی و پنج سال است که همه مدل تجاوز به حقوق شان را دیده‌اند و تحمل کرده‌اند و مانند آتش زیر خاکسترند و کافی است جرقه‌ای زده شود و این هیمه شعله ور گردد، آن زمان دیگر هیچ نیروی نظامی‌ای با توپ و تانگ و نیروی خودسر و گارد ویژه‌اش هم نمی‌تواند جلوی مردم را بگیرد، سیل که به راه افتاد، همه جا را می‌گیرد.

حکومت اسلامی در طی این سال‌ها هرچه از دست‌اش بر آمده از بی‌عدالتی و آزادی کُشی و تبعیض و بی امنیتی در حق مردم ایران روا داشته و به اشکال مختلف مردم را فریب داده استسال‌هاست که ما را سرگرم مذاکره با آمریکا و اروپا و به ظاهر برقراری امنیت در مرزها و بهبود شرایط اقتصادی در داخل کرده است و از این طریق هزینه‌های بسیار گزافی به مردم ایران تحمیل کرده استسال‌هاست که وضعیت اقتصادی و تولیدی ما بدتر و بدتر شده است و روز به روز شاهدیم که تعطیلی کارخانه‌ها، اخراج از کار، گرانی، بیکاری، بیماری، فقر، فساد، فحشا، اعتیاد، و تخریب محیط زیست و ... بیداد می‌کند و شرایط زندگی هر روز بر مردم سخت‌تر و سخت‌تر شده و از ترس دشمن خارجی ما را به سکوت وادار کرده است.سال‌هاست که هرینه‌های گزافی برای حفط انرژی یا بمب هسته‌ای به منظور برتری قدرت در منطقه و مقابله با کشورهای بزرگ به مردم ایران تحمیل کرده و بسیاری از منابع آبی و خاکی و انرژی ما را از بین برده استسال‌هاست که با پروژه‌های کذا و کذای سدسازی و جاده سازی، نیمی از منابع این کشور را بالا کشیده و چیزی جز تخریب و ویرانی به جای نگذاشته است و تنها اتوبان کشیده‌اند و ظاهرا خیابان‌ها را زیبا کرده‌اند تا از هر پروژه‌ای کیسه خود را پر کنندسال‌هاست که اعدام‌، بگیر و ببند، شکنجه، اخراج از کار و تحصیل به جرم دگراندیشی، وضعیت بد زندانیان سیاسی و آزار و اذیت مردم و به ویژه زنان و جوانان به بهانه حفظ فرهنگ اسلامی بیداد می‌کند و شرایط اقتصادیاجتماعیسیاسی و فرهنگی و نبود امنیت در کشور روز به روز بدتر و بدتر شده است.

جمهوری اسلامی به روش‌های مختلف از طریق تریبون‌های بی‌شماری که در اختیار دارد از جملهصدا
و سیما، روزنانه‌ها، مدارس، دانشگاه‌ها، نماز جمعه، مساجد و غیره، گروه‌های به ظاهر خودسر که در هر گوشه شهر حضور دارند را به اشکال مختلف به وحشی‌گری بیشتر سوق می‌دهد تا شاید به این وسیله بتواند قدرت از دست رفته‌اش را حداقل در مورد کنترل زنان دوباره به دست آوردحکومت اسلامی به خوبی می‌داند که دیگر نمی‌تواند به سادگی جلوی مردم بایستد و به این وسیله می‌خواهد ترس و وحشت را دوباره بر جامعه حاکم کند، غافل از این‌که جوان‌ها دیگر حاضر نیستند این بی‌حقوقی‌ها را بپذیرندانسان‌ها حق انتخاب نوع زندگی، حق داشتن عقیده، حق داشتن دین، حق پوشش، حق داشتن زبان مادری و ... دارند و حکومت‌ها نمی‌توانند این حقوق را با قوانین به شدت تبعیض آمیز و خودساخته از مردم سلب کنند.

اگر امروز جلوی این وحشی‌گری‌ها و بی‌عدالتی‌ها را نگیریم، فردا دیر است و دوباره و دوباره تکرار خواهد شد!

یکی از مادران پارک لاله ایران
آبان 1393
http://www.mpliran.org/2014/10/blog-post_27.html

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

۱۳۹۳ آبان ۲, جمعه

فراخوان برای همراهی با اعتراض مردم در مورد اسید پاشی به زنان در ایران





فراخوان برای همراهی با اعتراض مردم
در مورد اسید پاشی به زنان در ایران
روز شنبه سوم آبان، مردم اصفهان و چند شهر دیگر برای اعتراض به رفتار داعش‌گونه اسید پاشی بر روی زنان و همبستگی با قربانیان این جنایت و خانواده های آنها تظاهرات خواهند داشت.
شبکه «همبستگی برای حقوق بشر در ایران»  از تمام نهاد‌های مدافع حقوق شهروندی مردم ایران در خارج از کشور دعوت می‌کند تا همزمان  و همراه با مردم ایران در شهرهای خود اجتماع کرده و اعتراض و همسویی خود را با مردم نشان دهند و صدای آنها را به گوش جهانیان برسانند.  
همزمانی گردهمایی‌ها و حرکت‌های اعتراضی خارج از کشور با اعتراضات مردم در داخل، و استفاده از شعار های مشابه در ایران و همراه داشتن تصویرهای دردناک دخترانی که مورد حمله قرار گرفته اند، موجب همبستگی مردم سایر کشورها با مردم ایران خواهد شد. 

برنامه تظاهرات در ایران : شنبه سوم آبان برابر با ۲۵ اکتبر 2014

صدای مردم کشورمان باشیم
همبستگی برای حقوق بشر در ایران
 امضاها :

١-  اتحاد برای ایران ـ بلژیک
٢-  اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران - نیویورک
٣-  اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران - مونترال
٤-  اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران - لس انجلس
٥-  اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران - ونکوور
٦-  انجمن دفاع از حقوق بشر ایران-مونترال
٧-  انجمن تئاتر ایران و آلمان
٨-  انجمن زنان مونترال
٩-  انجمن همبستگی با مردم ایران دالاس تگزاس
١٠-انجمن جمهوریخواهان ایران – پاریس
١١-انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران/ هامبورگ
١٢-باشگاه جنبش سکولار دمکرات ایران/در لس آنجلس
١٣-پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ایران
١٤-حامیان مادران پارک لاله -دورتموند 
١٥-حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
١٦-حامیان مادران پارک لاله - مونیخ 
١٧-حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ 
١٨-جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران - جنوب کالیفرنیا 
١٩-کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
٢٠-کانون فرهنگ و هنر- فرزنو
٢١-کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو 
٢٢-کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
٢٣- کانون فرهنگی و حقوق بشری سيمرغ - دورتموند 
٢٤-فدراسیون اروپرس
٢٥-شبکه همبستگی ملی ایرانیان فرزنو- کالیفرنیا
٢٦-مادران صلح مونترال
٢٧- صداى موج سبز- جنبش سبز لندن
٢٨- صداى موج سبز- جنبش سبز بيرمنگام
٢٩- صداى موج سبز- جنبش سبز كارديف
٣٠- بنیاد اسماعیل خویی

با کشتن ریحانه ها، جامعه را به سوی خشونت و نا امنی سوق ندهید!



!با کشتن ریحانه ها، جامعه را به سوی خشونت و نا امنی سوق ندهید

در شش سال پیش، دختر ۱۹ ساله ای به نام ریحانه جباری به جرم قتل مردی به زندان افتاد. او مدعی است که در یک ملاقات ظاهرا کاری، مرد مقتول قصد تجاوز به او را داشت و او در دفاع از خود مرتكب این قتل شده است.

اما خانواده مقتول با پذیرش نیت جنسی هر دو طرف، مدعی هستند که این دختر با اگاهی از خواست مرد به دفتر او رفته و تجاوزی در کار نبوده است. ما از حقیقت اگاه نیستیم و ظاهرا اگر دفاع از خود بوده باشد، دفاع مشروع به حساب می آید. شواهد نشان می دهند که ریحانه هیچ زمینه و برنامه ریزی قبلی برای کشتن کسی را نداشته است.

!حکم دادگاه اما ساده است: قصاص
!انتقام شخصی از دختر، توسط خانواده مقتول
!به کش یا به بخش
.این مفهوم ساده حکم دینی قصاص است

اما چرا؟‌ چرا دستگاه قضایی تصمیمی بدین سنگینی را بر شانه خانواده مقتول می گذارد؟ خانواده و بطور مشخص مهندس سربندی، پسر مقتول می بایست تصمیم به قتل یا بخشش ریحانه بگیرند. مهندس سربندی جوان، نه قاضی است و نه حقوقدان. چرا از او می خواهند در این جایگاه بنشیند. او چه گناهی کرده که می خواهند به پای دار برود و صندلی را از زیر پای ریحانه جوان بکشد تا او بمیرد؟ این جنایتی هولناک بر علیه سربندی نیز هست. در این صورت، این جوان بیگناه نیز دست به قتل ناخواسته خواهد زد. امید بسیار داریم که مهندس سربندی و خانواده آسیب دیده او با گذشتن از اعدام ریحانه، رفتاری انسانی را پیشه خواهند کرد تا در تمامی بقیه عمر خود، وجدانی آرام داشته باشند.

ریحانه در این سال های زندان که برای یک نوجوان، معادل از دست دادن بهترین سال های زندگی است، تماما زجر کشیده و در نوجوانی هر روز منتظر رفتن به پای چوبه دار بوده است. چندین بار او را برای اعدام برده اند و سپس بازگردانده اند. اعدام ریحانه جوان چه نفعی برای جامعه دارد؟ او نه قاتل حرفه ای است، نه آسیبی به جامعه می زند و نه این حکم شدید موجب بهبود جامعه می شود.

جمهوری اسلامی اختیار قصاص قاتل را به خانواده مقتول می سپارد و بدین ترتیب انتقام جایگزین عدالت می شود. خشونت را در جامعه نهادینه می کند و به ناچار، خود گرفتار اداره جامعه ای خشن و بیرحم می گردد. حکومتی که کشتن انسان ها را محق جلوه می دهد، نمی تواند از عواقب تلخ آن در کشور در امان بماند.

جمهوری اسلامی اعدام می کند تا نابسامانی های اجتماعی مانند مواد مخدر، دزدی، نا امنی، ... را کنترل کند. اما ریشه نابسامانی ها در فقر و سرخوردگی و خفقان است. با ترور و وحشت نمی توان بر درد مردم و به خصوص نسل جوان ما سرپوش گذاشت.

جمهوری اسلامی مخالفین سیاسی را اعدام می کند، به امید اینکه بترسند و مخالفت نکنند. کوته بینی، سیاستمداران حاکم جامعه را به سمت واکنش های تند و تشویق برخوردهای خونین مخالفین سوق می دهد. نقض حق بیان و ممانعت از اعتراض علیه مسئولین حکومتی، پایمال کردن مهم ترین اصل اعلامیه جهانی حقوق بشر است.

جمهوری اسلامی اعدام می کند تا مردم را بترساند واین ترس محیط را متشنج، خشن و ناامن می سازد. حکومتی که به اعدام دست می زند، خود را در منجلاب نابسامانی های اجتماعی غرق می کند.

نگاهی گذرا به لیست تعدادی از هموطنانی که پای چوبه دار هستند، وجدان های بیدار را به تاسف وا می دارد:

١- حبیب‌الله لطیفی، ۲- هوشنگ رضایی، ۳- آیت الله بروجردی، ۴- علی احمد سلیمان، ۵- محمد عبدالهی، ۶- سیروان نژاوی، ۷- ابراهیم عیسی‌پور، ۸- رزگار (حبیب) افشاری، ۹- علی افشاری، ۱۰- سامان نسیم، ۱۱- زانیار مرادی، ۱۲- لقمان مرادی، ۱۳- عبدالله سروریان، ۱۴- انور رستمی، ۱۵- بهروز آلخانی، ۱۶- سید سامی حسینی، ۱۷- سید جمال محمدی، ۱۸- بختیار معماری، ۱۹- رضا ملازاده، ۲۰- رسول نعمتی سیچانی، ٢١- مصطفی سلیمی، ٢٢- اشرف نظری، ...

ما از همه انسان های آزادیخواه و نهاد های حقوق بشری در سراسر جهان در خواست می کنیم که در مورد سلب گسترده حق حیات انسان ها سکوت اختیار نکنند و برای لغو مجازات اعدام در ایران، به هر شکل ممکن، به جمهوری اسلامی فشار بیاورند. این مجازات سال هاست که در بسیاری از کشورها لغو شده و مجازاتی جایگزین برای آن درنظر گرفته شده است.

شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران خواهان لغو فوری اعدام همه زندانیان، چه سیاسی و چه غیر سیاسی، به ویژه خانم ریحانه جباری است. ما آزادی بیان و اندیشه را حق هر انسان می دانیم و خاطر نشان می کنیم که مجازات اعدام نه تنها راه حل مناسبی برای بازدارندگی از جرم نیست، بلکه چرخه خشونت و انجام جرم و جنایت را در جامعه باز تولید می کند.

همبستگی برای حقوق بشر در ایران

:امضاء ها 

١-  اتحاد برای ایران ـ بلژیک
٢-  اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران - نیویورک
٣-  اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران - مونترال
٤-  اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران - لس انجلس
٥-  اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران - ونکوور
٦-  انجمن دفاع از حقوق بشر ایران-مونترال
٧-  انجمن تئاتر ایران و آلمان
٨-  انجمن زنان مونترال
٩-  انجمن  فرهنگی ایران و سوئیس- ژنو
١٠-انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران/ هامبورگ
١١- بنیاد بنیاد اسماعیل خویی
١٢-باشگاه جنبش سکولار دمکرات ایران/در لس آنجلس
١٣-پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ایران
١٤-حامیان مادران پارک لاله -دورتموند 
١٥-حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
١٦-حامیان مادران پارک لاله - مونیخ 
١٧-حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ 
١٨-جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران - جنوب کالیفرنیا 
١٩-کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
٢٠-کانون فرهنگ و هنر- فرزنو
٢١-کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو 
٢٢-کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی – پاریس
٢٣- کانون فرهنگی و حقوق بشری سيمرغ - دورتموند 
٢٤-فدراسیون اروپرس
٢٥-شبکه همبستگی ملی ایرانیان فرزنو- کالیفرنیا
٢٦-مادران صلح مونترال
٢٧- صداى موج سبز- جنبش سبز لندن
٢٨- صداى موج سبز- جنبش سبز بيرمنگام
٢٩- صداى موج سبز- جنبش سبز كارديف

۱۳۹۳ مهر ۲۳, چهارشنبه

نامه شبکه همبستگی برای حقوق بشر در ایران به آنتونیو گوترز كميسارياى عالى پناهندگی سازمان ملل متحد راجع به شرايط نامطلوب پناهجويان ایرانی


عالی جناب آنتونیو گوترز
كميسارياى عالى پناهندگی سازمان ملل متحد
موضوع شرايط نامطلوب پناهجويان ایرانی

سيل بزرگ مهاجرت و پناهندگی ایرانیان، بدلیل شرایط بد اقتصادی کشور، سرکوب منتقدین واعمال زور، سرکوب و جو خفقان ناشی از پایمال کردن حقوق شهروندی است که توسط جمهوری اسلامی در ایران صورت می گیرد.سختگیری پذیرش پناهجو توسط کشورهائ مقصد وشرایط نامطلوب نگهداری پناهجویان، موجب مشکلات شدید امنیتی و روحی گردیده استخودکشی محمد رهسپار، حامد سمیعی به دلیل "افسردگی ناشی از بلاتکلیفی و فشارهای ناشی از وضعیت پناهندگی"،غرق شدن قایق حامل پناهجویان در راه استرالیا، عفونت خونی حمید خزایی به دلیل عدم رسیدگی پزشکی که منجر به مرگ وی شد، خود کشی کیوان نظری با باز کردن‌ کپسول گاز آشپزخانه، مرگ مشکوک جمال حسينى نمونه های بارز نقض حقوق پناهندگی میباشد و نشان از بی توجهی و عملکرد ضعیف دفتر نمایندگی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد،می باشد.
عدم برخورداری از امکانات پزشکی و نداشتن اجازه کار و تحصیل و بلاتکلیفی ، سبب شده پناهجویان به مرز "فروپاشی روحی "برسند.اعتصابهای غذایی، تجمعات اعتراضی از سوی پناهندگان روشی دیگر برای تغییر شرایط نا مطلوب کنونی است تا بتوانند به حقوق خود به عنوان یک انسان دست یابند.
ضمن ابراز تاسف از عمل‌کرد وکلای کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل و همچنين در نظر گرفتن بند ١٤ بيانيه حقوق بشر و كنوانسيون سال ١٩٥١ و پروتكل ١٩٦٧سازمان ملل ، ما نهادهاى حقوق بشرى در حمايت از پناهجويان از همه مسئولان و دستگاههاى ذيربط خواستار به رسمیت شناختن حقوق پناهندگان و تامین امکانات مالی ، آموزشی و خدمات پزشکی می باشیم.

:رونوشت
جناب اقاى بان كى مون دبيركل سازمان ملل متحد
جناب اقاى ژان کلود یونکر رياست اتحاديه اروپا
جناب آقای مارتین شولتز ریاست پارلمان اروپا
دفتراتحادیه اروپا در امور پناهندگان
جناب أقای ژان کلود یونکر ریاست کمیسیون اروپا
جناب آقای کریم لاهیجی ریاست کنفدراسیون بین المللی حقوق بشر
سازمان عفو بین‌المللی


همبستگی برای حقوق بشر در ایران
:امضاء کنندگان
١اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایرانمونترال
٢اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایرانلس آنجلس
٣اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایراننیویورک
٤اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایرانونکوور
٥اتحاد برای پیشبرد سکولار دمکراسی در ایرانتورنتو
٦انجمن فرهنگی ایران و سوئیسژنو
٧انجمن تاتر ایران و آلمان
٨انجمن زنان ایرانیمونترال
٩انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایرانهامبورگ
١٠باشگاه جنبش سکولار دمکرات ایران در لس آنجلس
١١بنیاد اسماعیل خویی
١٢پیوند سرای نویسندگان، شاعران و هنرمندان سکولار دمکرات ایران
١٣جنبش سبزصداى موج سبز لندن
١٤جنبش سبزصداى موج سبز بيرمنگام
١٥جنبش سبز صداى موج سبز كارديف
١٦خانه همبستگی مهرکلن
١٧حامیان مادران پارک لالهدورتموند
١٨حامیان مادران پارک لالهفرزنو
١٩حامیان مادران پارک لالهمونیخ
٢٠حامیان مادران پارک لالههامبورگ
٢١حامیان مادران پارک لاله مادران عزادار ایران)/جنوب کالیفرنیا
٢٢شبکه همبستگی ملی ایرانیان فرزنوکالیفرنیا
٢٣کانون فرهنگی و حقوق بشری سیمرغ دورتموند
٢٤كانون فرهنگ و هنر فرزنوکالیفرنیا
٢٥کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانیپاریس
٢٦کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران شیکاگو
٢٧کمپین دفاع از زندانیان سیاسی و مدنی
٢٨مادران صلح مونترال
************************************************************************************************

His Excellency Antonio Gueteres
United Nation Refugee High Commissioner
cc:
- His Excellency Ban Ki-Moon United Nation Secretary General
- His Excellency Jean-Claude Junker President of European Commission
- His Excellency  Martin Schulz President of European Parliament
- European Council on Refugees and Exiles
- Abdolkarim Lahiji president of the international federation for human Rights
- Amnesty International
14 Oktober 2014

RE:THE UNDESIRABLE CONDITION OF IRANIAN NATIONALS SEEKING REFUGEE  STATUS
Your Excellency 
The Islamic Republic of Iran has been committing many atrocities against its own people, including extensive human rights violation, banning protests against the Regime’s policies, arresting and imprisoning protestors.  These problems are exacerbated by the sociopolitical situation in the country, leaving many people with feelings of despair and hopelessness.  As a result, in recent years, there has been a flood of Iranians seeking refugee status in other countries.
However, these poor people, who have had to deal with so many atrocities in Iran, find that their situation in the host countries processing their refugee applications is also appalling.  The host countries are making the whole process unbearable, causing the asylum seekers innumerable physical and mental problems, such as disease and a complete lack of security.  
To cite a few examples, Mohammad Rahsepar and Hamed Samiee both committed suicide, mainly as a result of severe depression and stress from not knowing their fate and harsh treatment.  Hamid Khazaiee’s blood infection, which went untreated, led to his death.  Keivan Nazaree took his own life by opening the gas tank in the kitchen. The drowning of so many asylum seekers in boats on the way to Australia and the suspicious death of Jamal Hosseini are testimony to the lack and absence of any proper supervision by the Envoys of Un refugee Commissioner’s office.
Asylum seekers experience severe mental anguish and depression due to being denied rights to work, education and medical attention also not knowing their future.  As a result, they are forced to fight for their rights by going on hunger strike and demonstrations against the tragic conditions they find themselves in.
To conclude, we are writing to express our disappointment with the Envoys of the UN refugee Commissioner.  We would like to draw your attention to the United Nation's declaration of Human Rights, in particular to article 14, moreover the 1951 Refugee convention and its 1967 Protocol to protect refugee rights.  We demand the complete recognition and observance of the human rights of asylum seekers, particularly in relation to the provision of medical and educational facilities and financial assistance. 

Yours Sincerely
Solidarity for Human Rights in Iran

۱۳۹۳ مهر ۱۷, پنجشنبه

مادران پارک لاله ایران: مجازات اعدام را لغو کنید و به چرخه ضد انسانی حذف و خشونت پایان دهید!



مجازات اعدام را لغو کنید و به چرخه ضد انسانی حذف و خشونت پایان دهید!


روز دهم اکتبر روز جهانی مبارزه برای لغو مجازات اعدام است. روزی که  بشر دوستان سراسر جهان با مبارزه بی امان خود، خواهان لغو مجازات اعدام شدند و فریاد زدند که کشتن انسان‌ها تحت عنوان مجازات، اقدامی ضدانسانی و بر خلاف همه موازین حقوق بشر است. هم اکنون کشورهای بسیاری در جهان اعدام را از مجازات‌های خود حذف کرده‌اند، ولی متاسفانه هنوز کشورهایی از جمله ایران این مجازات را اجرا می‌کنند و صد افسوس که ما رتبه نخست اعدام در جهان را نسبت به جمعیت خود دارا هستیم.

تنها از زمان روی کار آمدن دولت جدید، ۹۰۰ مورد اعدام در کشور به ثبت رسیده است و ۲ هزار نفر از فعالان سیاسی، مدنی، اجتماعی، اقلیت‌های دینی و دگر‌اندیشان گرفته تا افرادی که به جرایم عادی و عمومی حکم اعدام گرفته اند، در معرض خطر جدی اعدام قرار دارند. همین چند مدت پیش بود که زندانیان عادی که در نوبت اعدام قرار داشتند، در زندان قزل حصار در اعتراض به حجم گسترده اعدام‌ها دست به شورش زدند که به شدت سرکوب و تعدادی کشته شدند.

جمهور اسلامی با هر بهانه‌ای به دنبال جرم‌ سازی  و پرونده سازی‌های جدید برای افراد است، حتی کسانی که سال‌ها در زندان بوده یا هستند؛ مانند محسن امیر اصلانی که پس از ۹ سال حبس به بهانه واهی بدعت در دین به یک باره اعدام شد و خانواده و جامعه را در شوکی بزرگ فرو برد؛ یا ارژنگ داوودی زندانی سیاسی که پس از سال‌ها زندان به تازگی به اعدام محکوم شده است یا افرادی مانند دکتر محمدعلی طاهری بنیان گذار عرفان حلقه که تهدید به اعدام شده است. حکومت می‌خواهد با روشن نگه داشتن  ماشین اعدام خود و گسترش فضای سرکوب و ایجاد رعب و وحشت در جامعه هر صدای معترضی را در نطفه خفه کند. این در حالی است که روز به روز فضا را تنگ‌تر و عرصه را برای  آزادی‌خواهان و آزاد‌اندیشان بسته‌تر می‌کند و با انکار وجود زندانی سیاسی و عقیدتی و حتی روزنامه نگار زندانی عملا دست خود را برای هر عمل غیر انسانی و جنایتی باز می‌گذارد. 

در این میان کسانی مانند آیت الله بروجردی، ریحانه جباری، راضیه ابراهیمی و ۴ زندانی سیاسی کرد به نام‌های مصطفی سلیمی، محمد عبداللهی، سروان نژوای، بختیار معماری، فعالین عرب در زندان‌های جنوب، ۱۰ نفر در زندان ارومیه، ۴۰ زندانی اهل سنت در زندان رجایی شهر و تعدادی از زندانیان  سیاسی و مدنی کرد در زندان‌های مختلف کشور به اتهام‌های مختلف از قبیل محاربه و مفسده فی الارض هر لحظه در خطر اعدام قرار دارند و  وضعیت آنان بسیار بحرانی است. در این میان بسیاری از خانواده‌های این زندانیان برای سکوت کردن در مورد وضعیت زندانی خود تحت فشار شدید هستند و یا با ارعاب و وعده و وعید تطمیع می‌شوند که  اعتراض نکنند. در کنار همه این احکام ضد انسانی فقط در ۹ ماه اخیر ما شاهد اعدام ۸ نوجوان بوده‌ایم که در زمان وقوع جرم زیر ۱۸ سال سن داشته‌اند که مطابق با همه کنوانسیون‌های بین المللی محکوم است.

جمهوری اسلامی در طول حیات سی و چند ساله خود به اشکال مختلف از جمله: سنگسار، قصاص، ترور و اعدام؛ جان انسان‌های بسیاری  را با وحشی‌گری گرفته است که باید روزی در دادگاه‌های عادلانه پاسخ‌گوی تمامی جنایت‌های خود باشد. ما همان طور که بارها اعلام کرده‌ایم، با  اعدام و کشتن انسان‌ها به هر شکلی مخالفیم و خواهان لغو فوری احکام اعدام جاری و لغو مجازات اعدام هستیم.  

ما عمیقا اعتقاد داریم که مجازات اعدام نه تنها باعث جلوگیری از گسترش جرم نمی‌شود، بلکه به بازتولید خشونت بیشتر منجر می‌شود. اعدام یعنی سلب حق زندگی از انسان‌ها و باید به این جنایت قانونی پایان داد تا همه انسان‌ها فرصتبرابر برای زندگی و بازسازی خود و خدمت به جامعه را داشته باشند. افرادی هم که مرتکب جرمی شده اند، باید با انتخاب وکیل حق دفاع از خود را در دادگاه های علنی و عادل داشته باشند و مجازاتی غیر از اعدام برای آن ها در نظر گرفت تا به طور نسبی سلامت و امنیت جامعه حفظ شود. هرچند می‌دانیم که جمهوری اسلامی نه دادگاه علنی و عادلی دارد و نه مساله‌اش حفظ امنیت و خدمت به جامعه و احترام گذاشتن به حقوق انسان‌ها است بلکه برای حفظ قدرت‌اش، عامدانه انسان‌ها و به ویژه دگراندیشان را اعدام می‌کند. زیرا خود مسئول اصلی تمامی جرم و جنایت‌ها در کشورمان ایران و شریک جنایت‌کاران در کشتار انسان‌ها و جنگ طلبی در منطقه است.   

ما همه مردم آزادیخواه و انسان دوست کشورمان را به مبارزه جدی و قاطع بر علیه مجازات اعدام و کشتن انسان‌ها به هر شکلی فرا می‌خوانیم و بار دیگر فریاد می‌زنیم مجازات اعدام را لغو کنید و به این چرخه ضد انسانی حذف و خشونت پایان دهید. 

مادران پارک لاله ایران 
18مهر 1393 (دهم اکتبر 2014)

۱۳۹۳ مهر ۱۵, سه‌شنبه

حامیان مادران پارک لاله ایران - دورتموند: دهم اکتبر روز جهانی مبارزه علیه مجازات اعدام را هر چه گسترده تر بر گزار کنیم !


دهم اکتبر روز جهانی مبارزه علیه مجازات اعدام را هر چه گسترده تر بر گزار کنیم

به روز جهانی "مبارزه برای لغو مجازات اعدام" دهم اکتبر ٢٠١٤ نزدیک می شویم. در ایران اما موج
اعدام ها بیداد می کند. محسن امیر اصلانی ها و دگر اندیشان به راحتی به دستور قوه قضاییه و زیر پوشش 
دولت روحانی اعدام می شوند. آیت الله بروجردی و ده ها تن دیگر از زندانیان سیاسی - عقیدتی در زندان ارومیه و دیگر زندان ها با خطر اجرای حکم  اعدام مواجه هستند. امکان اجرای حکم اعدام ریحانه جباری  هر لحظه است و تعداد بسیاری دیگر از زندانیان عادی نیز در خطر اعدام قرار دارند . 

بنا بر گزارشات اعلام شده توسط احمد شهید در چند ماه پیش, دست کم ٨٥٢ نفر در ایران طی یک سال
گذشته از ژوئیه ٢٠١٣ تا ژوئیه ٢٠١٤ اعدام شده اند و ایران در مقام مقایسه جمعیتی هنوز هم رتبه اول را 
در از بین بردن انسان ها در جهان دارد و این در صورتی است که در بسیاری از کشور ها مجازات اعدام از قوانین آنها به طور کلی حذف شده است .

ما حامیان مادران پارک لاله ایران - دورتموند ضمن محکوم کردن اعمال ضد بشری رژیم جمهوری اسلامی, با حمایت و 
شرکت در مراسم اعتراضی جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران/ کلن, خواهان لغو فوری احکام جاری  اعدام زندانیان سیاسی - عقیدتی و عادی هستیم و هم چنین معتقد هستیم مجازات اعدام باید به طور کلی از قوانین همه کشورها حذف گردد. در رساندن صدای داد خواهانه هم وطنان خود به جامعه جهانی, استوار و 
متحد باشیم .

مادران پارک لاله ایران "
ما خواهان لغو فوری اعدام زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم، چون داشتن آزادی بیان و اندیشه را حق هر انسانی می دانیم و از همین جا از جمهوری اسلامی برای نادیده گرفتن سیستماتیک حقوق بشر در سی و چند سال گذشته اعلام جرم می کنیم. در مورد اعدام زندانیان عادی نیز اعتقاد داریم که مجازات اعدام نه تنها باعث بازدارندگی از جرم نشده است و نمی شود، بلکه چرخه خشونت و انجام جرم و جنایت را باز تولید کرده و می کند و خواهان مجازات های جایگزین به همراه برنامه ریزی آموزشی و فرهنگی برای زندانیان عادی در کنار آماده سازی جامعه برای زندگی سالم مردم هستیم".

جمعه دهم اکتبر ٢٠١٤, ساعت ١٨ بعد از ظهر , دم پلاته, مقابل کلیسا . کلن 

زنده باد زندگی 
حامیان مادران پارک لاله ایران - دورتموند