۱۳۹۵ مهر ۴, یکشنبه

منصوره بهکیش: !جمهوری اسلامی در منجلاب بی‌عدالتی خود فرو خواهد رفت

!جمهوری اسلامی در منجلاب بی‌عدالتی خود فرو خواهد رفت


مسئولان جمهوری اسلامی گمان می‌کنند، با آزار و اذیت بیشتر ما خانواده‌های دادخواه، می‌توانند ما را از راهی که در پیش گرفته‌ایم باز دارند. زهی خیال باطل! آن‌ها هنوز این حقیقت را نفهیمده‌اند که ظلم پایدار نمی‌ماند و سرانجام روزی حقیقت آن چه ستم‌کاران کرده‌اند و آن چه بر ما ستم‌دیدگان رفته است، روشن خواهد شد و جنایت‌کاران وادار به پاسخ‌گویی شده و به سزای اعمال ظالمانه خویش خواهند رسید.

درست است که جمهوری اسلامی از همان سال‌های اولیه به قدرت رسیدن‌اش توانست با ایجاد رعب و وحشت، بخشی از خانواده‌های آسیب دیده را به عقب‌نشینی وادار کند یا به خلوت خود براند، اما چنین وضعیتی پایدار نخواهد ماند و شاهدیم که روز به روز، نه تنها ندای دادخواهی خانواده‌ها، بلکه صدای برخی از همراهان خودشان نیز بلند شده است و افشاگری می‌کنند و مستندات این جنایت‌ها را در اختیار مردم قرار می‌دهند. 

در روز جمعه 26 شهریور عازم سفر به ایرلند بودم. سفری که قرار بود برایم آرامشی همراه با شادی به ارمغان بیاورد، به ویژه پس از فوت مادر عزیزم که دوران سختی را سپری کردم و هنوز نبودش برایم عادی نشده است. می‌خواستم سه ماهی را به‌ دور از تمامی تنش‌ها و فشارهای موجود در ایران، کمی با خودم و دخترم در دوبلین خلوت کنم. البته او استاد دانشگاه است و نمی‌توانستیم در طول روز با هم باشیم و تصمیم داشتم از صبح در فضاهای سرسبز شهر بگردم و مکان‌ها‌ی دیدنی را ببینم و با مردم ارتباط برقرار کنم تا هم آرامش یابم و هم انگلیسی‌ام تقویت شود، هم‌چنین می‌خواستم به کتاب‌خانه‌ی دانشگاه‌ها بروم و با محیط فرهنگی آن‌جا آشنا شوم تا عصر که دخترم از سر کار برگردد و در کنار هم لذت ببریم و شاد باشیم و تمدید قوا کنیم، ولی متاسفانه نگذاشتند و ما را از ساده‌ترین حق دیدار همدیگر محروم کردند.  
 
ماموران امنیتی جمهوری اسلامی مستقر در فرودگاه، این بار نیز درست مانند سال ۸۸ که قصد سفر به ایتالیا برای دیدار دختر دیگرم را داشتم، ابتدا مهر خروج را در پارسپورتم زدند تا از این طریق بتوانند مرا بی‌سر و صدا به گوشه‌ای بکشانند و سپس ممنوع‌الخروج کرده و به خانه باز گردانند. ولی هر دو بار مجبور شدند بارها نامم را از بلندگو صدا کنند و این بار شاید بیش از بیست بار نام و نام خانوادگی مرا اعلام کردند تا سرانجام مرا در گیت پرواز یافتند و پاسپورتم را گرفتند و به اتاقی بردند و در آن‌جا برگه‌ای به من دادند که موضوع را از دادسرای اوین پیگیری کنم. پرسیدم به چه دلیل؟ گفتند ما ماموریم و معذور و هیچ نمی‌دانیم! من نیز برای آگاه شدن آن‌ها و دیگران، آن‌قدر در فضای عمومی فرودگاه فریاد زدم و گفتم که چه ظلم‌هایی بر ما کرده‌اند تا همه‌ی حاضران، از مسافران تا ماموران، بدانند که بر ما چه رفته است. مسافران پرسش‌گر و ملتهب مرا نگاه و با هم پچ‌پچ می‌کردند. حتی چند نفر جلو آمده و با من ابراز همدردی کردند و ماموران ناچار برای مهار فضای پرتنش فرودگاه، سرود «ای ایران ای مرز پر گهر» را از بلندگوها پخش کردند. 

به همین سادگی، برنامه‌ی سفر مرا به هم ریختند و با گرفتن پاسپورت و دادن برگه‌ای به دستم که به ظاهر برای پیگیری گذرنامه، ولی در حقیقت برای بازپرسی است به دادسرای اوین حواله‌ام دادند. ممکن است در بازپرسی مرا به صدور حکم سنگین‌تری تهدید یا بازداشتم کنند که به شدت به این بی‌عدالتی اعتراض خواهم کرد، ولی می‌دانم که ایستادگی در برابر ظلم هزینه دارد و کاملا آماده‌ام. در بهمن سال ۹۱، که برایم احضاریه فرستادند چمدانم را بستم و به اجرای احکام زندان اوین رفتم و در آن هنگام با زور مرا به بیرون از زندان فرستادند، حالا هم هنوز چمدانم برای رفتن به زندان در کنار اتاق آماده است. چمدان سفرم را جمع و جور کرده و به زندگی عادی پر از تنش و خفقان ایران باز خواهم گشت، سوغاتی‌های دخترم را با پست برایش خواهم فرستاد و باز هم هزینه‌ی بیشتری را تحمل خواهم کرد، ولی هیچ‌گاه حاضر نیستم سرم را جلوی قلدری‌های این دستگاه قضایی- امنیتی که به هیچ اصول اخلاقی، و حتی قانونِ خودش، پایبند نیست، خم کنم و تعهد بدهم و دست از تلاش‌های دادخواهانه‌ی خود بردارم. اگر من می‌دانستم که ممنوع الخروج هستم و به من اعلام شده بود، دیگر برنامه‌ای برای سفر نمی‌ریختم. حال نیز می‌خواهند دوباره گذرنامه‌ام را توقیف کنند تا من به خارج از کشور نروم. قبلا هم این کار را برای مدت پنج سال با من کرده‌اند، چه نتیجه‌ای داشت؟ آیا توانستند مرا ساکت کنند تا دست از تلاش‌هایم بردارم؟ به هیچ وجه! سازمانِ امنیتِ جمهوری اسلامی نیز باید تجربه کرده باشد که با این حق‌کشی‌ها و تهدیدها، نمی‌تواند امثال مرا از فعالیت‌هایی که داریم منصرف کند و برعکس ما را بیشتر مصمم‌ می‌کند که فعالیت‌های حق طلبانه‌مان را پیگیرانه‌تر از گذشته دنبال کنیم، هم‌چنان که تا کنون کرده‌ایم.

مسئولان نظام اگر «کمی، واقعا کمی» در طی این سال‌ها، تجربه کسب کرده و از کشورداریِ نوین آموخته بودند؛ «بهبودِ شرایط پیش‌کش، لااقل برای حفظ خود» این‌قدر به خانواده‌های زخم خورده و دادخواه فشار نمی‌آوردند، چون می‌دانستند که روزی صبر و تحمل ستم دیدگان تمام خواهد شد و این دُمل چرکین سر باز می‌کند و موجی از اعتراض به راه می‌افتد و آن روز دیگر نمی‌توانند در برابر موجِ سهمگین دادخواهی و عدالت جویی دوام بیاورند.   

منصوره بهکیش

30 شهریور 1395
http://www.mpliran.net/2016/09/blog-post_20.html
Tags: 

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

شبکه همبستگی برای حقوق بشر درایران: بعد از اعتراف به جنایت، محل گورهاى دسته جمعى را به خانواده ها نشان بدهید

بعد از اعتراف به جنایت، محل گورهاى دسته جمعى
را به خانواده ها نشان بدهید
چندی پیش، مصادف با سالگرد کشتار هولناک دستجمعی زندانیان سیاسی تابستان سال ۶۷، اقدام شجاعانه و تحسین برانگیز چند تن از شهروندان در داخل کشور، برای نخستین بار برخی از عاملان این کشتار را مجبور به شکستن سکوت ساخت. از جمله مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری دولت روحانی و برخی دیگر به فاجعه هولناک کشتار زندانیان و به جنایات خود اعتراف نمودند.
اکنون باید قاتلان را وادار کرد تا تاریخ و محل گورهای فردی یا دستجمعی کشته ها در سراسر ایران را به خانواده های آنان بگویند. هنوز با گذشت بیش از ۳۷ سال از عمر رژیم جمهوری اسلامی ایران، آمار دقیقی از اعدام شدگان و محل دفن آنان در دست نیست. هزاران خانواده ایرانی نمی دانند که عزیزانشان چگونه و در چه تاریخی به قتل رسیده اند و در کجا دفن هستند؟ عاملان و آمران جنایت که این روزها در صدد توجیه اعدام های چهار دهه گذشته، بویژه کشتار ۶۷ می باشند، از نشان دادن گور هزاران قربانی و بیگناه سر باز می زنند و وحشت دارند.
متاسفانه هنوز اطلاعات ما از زوایای تاریک کشتار و اعدام دگراندیشان و مخالفان جمهوری اسلامی که از بدو تآسیس این حکومت تا به امروز بطور پیوسته ادامه دارد، بسیار اندک است. پیگیری در امر دادخواهی، افشای موارد نقض حقوق بشر و پرده برداری از چگونگی جنایات رژیم جمهوری اسلامی ایران از فردای انقلاب تا به امروز، وظیفه ای حقوق بشری است که می تواند جامعه استبداد زده ایران را در گذار به سوی دمکراسی هدایت نماید.
علیرغم اعتراضات سازمان ملل، مجامع بین المللی حقوق بشری، شخصیت های علمی، سیاسی و فرهنگی صلح دوست و مدافع حقوق بشر در کشورهای مختلف و نهادهای مدافع حقوق بشر ایرانی در داخل و خارج از کشور، نسبت به استمرار نقض حقوق بشر در ایران، رژیم جمهوری اسلامی ایران همچنان به روند نقض حقوق بشر در ایران و صدور احکام مرگ و شکنجه و زندان های طولانی مدت ادامه می دهد.
ما تداوم افشاگری ها و پیگیری در امر دادخواهی را وظیفه انسانی خود دانسته، از تمامی کسانی که در این مسیر گام برمی دارند، بویژه کسانی که درداخل کشور با خطر زندان و آزار و اذیت مآموران امنیتی مواجه اند، حمایت می نمائیم.
جنبش دادخواهی ایرانیان، جنبشی است که می تواند در فردای آزادی ایران، راه فرار و توجیه گری را بر آمران و عاملان جنایت علیه بشریت ببندد و آنان را در مقابل قضات دادگاه های مردمی برای رسیدگی به جنایاتی که مرتکب شده اند، قرار دهد.
ما نهادهای امضا کننده این بیانیه از تمامی هموطنانی که به مناسبت موقعیت شغلی و اجتماعی خود در سال های گذشته، حتی به بخش کوچکی از اطلاعات مربوط به اعدام ها و کشتار ۶۷ دسترسی یافته اند، درخواست می کنیم که اطلاعات و اسناد و مداراک مربوطه را برای ثبت در تاریخ و جلوگیری از تکرار چنین جنایاتی و همچنین تکمیل پرونده جنائی آمران و عاملان اعدام ها و کشتارهائی که دستگاه قضائی و بیدادگاه های رژیم جمهوری اسلامی ایران در طی ۳۷ سال گذشته مرتکب شده اند، در اختیار مجامع بین المللی و نهادهای ایرانی مدافع حقوق بشر قرار دهند تا درآینده ای نه چندان دور همه آمران و عاملان این جنایات در یک دادگاه صالح قضائی به محاکمه کشیده شوند.
شبکه همبستگی برای حقوق بشر درایران
۲۲ سپتامبر ۲۰۱۶

رونوشت به زبان انگلیسی:
  • آقای بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل متحد
  • سازمان عفو بین‌الملل
  • خانم عاصمه جهانگیر، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران
  • فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر


امضای نهادها:
۱ - انجمن زنان ايرانى - مونترال
۲ - انجمن تئاتر ایران و المان ـ کلن
۳ - انجمن همبستگی ایرانیان - دالاس
۴ - انجمن مجازی همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران -کلگری
۵ - انجمن جمهوریخواهان ایران - پاریس
۶ - انجمن حقوق بشر و دموکراسی برای ایران - هامبورگ
۷ - بنیاد اسماعیل خویی
۸ - جامعه دفاع از حقوق بشر و دموکراسی در ایران - سوئد
۹ - مادران پارک لاله ایران
۱۰- حامیان مادران پارک لاله - دورتموند
۱۱- حامیان مادران پارک لاله - هامبورگ
۱۲- حامیان مادران پارک لاله - لندن
۱۳- حامیان مادران پارک لاله - فرزنو
۱۴- شبکه همبستگی ملی فرزنو - کالیفرنیا
۱۵- فدراسیون اروپرس
۱۶- فعالان «همه حقوق بشر، برای همه، در ایران»
۱۷- کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی - پاریس
۱۸- کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - شیکاگو
۱۹- كمپين دفاع از زندانيان سياسي و مدني
۲۰- مادران صلح مونترال
۲۱- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران - مونترال
۲۲- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران - نیویورک
۲۳- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران - لوس انجلس
۲۴- همبستگی برای جمهوری عرفی و حقوق بشر در ایران ـ ونکوور

لينك نوار صوتى آقای منتظرى با زير نويس انگليسى
*************************************************

To: Honourable Ban Ki-moon, Secretary-General of the United Nations; Ms. Asma Jahangir, The Special Rapporteur on the situation of human rights in Iran; Amnesty International; International Federation for Human Rights

From: Solidarity Network for Human Right in Iran

Subject: Confession to the crime, graves must be shown to the families!

Date: September 22, 2016

Not long ago, coinciding with the anniversary of the horrific mass executions of political prisoners in the summer of 88, a number of courageous and brave citizens inside Iran, for the first time broke their silence forcing some of the perpetrators including Mustafa Pourmohammadi, Justice Minister in President Rouhani’s administration and others proudly admit their involvement!

It is now time to force the killers to disclose to the families of the victims the dates of the killings and the locations where they were hurriedly buried. After 37 years of the Islamic republic of Iran, no one truly knows the exact number of those executed or where they were buried. Those responsible for that crimes who now try to justify it, are fearful of providing this information.

Unfortunately our knowledge and information of the death of dissidents and political opponents since the creation of the Islamic Republic of Iran is very limited. It is the duty of every human rights organization to pursue and reveal human rights violations committed by the Islamic Republic and to seek punishment for the perpetrators of these crimes.

Despite frequent protests by the United Nations as well as peace loving scientific, political and cultural communities around the world as well as those inside Iran, human rights abuses, death penalties, torture, long and harsh prison sentences continue in the Islamic Republic of Iran.

It is our duty and responsibility to continuously seek justice and support anyone especially those inside Iran facing prison and intimidation by the authorities as they pursue the truth.
The Signatories of this statement, ask those who may have come to some information about the crimes of 1988, albeit small, because of their previous social and employment positions to forward and release any information and documents that they may have. This will help for historical record as well as prevent future repeat crimes. These documents can also be used in the future when an independent inquiry is made to investigate and bring to justice those who committed this atrocity.

*Audio Tape of Ayatollah Montazeri, hair apparent to then leader of the Islamic Republic of Iran, Ayatollah Ruhollah Khomeini with English Subtitle. In this clip recently released, Mr. Montazeri discusses the repercussions of 1988 massacre of thousands of political prisoners in Iran. He clearly names some of those responsible for this atrocity. Among those he names are Mostafa Pourmohammadi, then deputy intelligence minister and now minister of justice in President Rouhani’s cabinet; Hussein Ali Nayeri, then the religious judge at Evin Prison and now a high court judge; and Ebrahim Raeesi, then deputy prosecutor of Tehran and now head of Astan Quds Razavi – one of the largest Shiite shrine-based religious institutions in Iran.

English Link


۱۳۹۵ شهریور ۲۸, یکشنبه

جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران: مدافع حقوق بشر منصوره بهکیش از سفر محروم و به دادگاه انقلاب احضار شد

مدافع حقوق بشر منصوره بهکیش از سفر محروم و به دادگاه انقلاب احضار شد


No automatic alt text available.
برگرفته از فیسبوک جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران
۱۶ سپتامبر ۲۰۱۶ ـ ۲۶ شهریور ۱۳۹۵

بر اساس اطلاعات دریافتی، دولت‌مردان جمهوری اسلامی صبح امروز از سفر مدافع حقوق بشر خانم منصوره بهکیش به خارج از ایران برای دیدار فرزندان خویش جلوگیری کردند. خانم بهکیش با وجود این‌که مهر خروج را در گذرنامه‌ی خود دریافت و حتا از بخش کنترل گذرنامه عبور کرده بود، در جلوی «گیت پرواز» متوقف شد. مأموران با ضبط گذرنامه‌ی او مانع از پرواز وی شدند و با تسلیم برگه‌ای با عنوان «اداره کل امور گذرنامه» او را برای انجام امور گذرنامه‌ای به «دادسرای انقلاب ـ شهید مقدس اوین» احضار کردند.

عبدالکریم لاهیجی، رئیس افتخاری فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر، اعلام کرد: «دولت‌مردان جمهوری اسلامی پس از پخش نوار آقای منتظری در باره‌ی کشتار زندان ها، دست از انکار و فراموشی کشتار زندانیان در سال ۱۳۶۷برداشته‌اند و با افتخار به ارتکاب جنایت‌های ضد بشری اعتراف می‌کنند. آنها به جای پاسخ‌گویی در مورد کشتار، در سالگرد جنایت‌ها آزار خانواده های همان زندانیان را تشدید می‌کنند.»
خانم منصوره بهکیش که شش عضو خانواده‌ی خود را در اعدام‌های دهه‌ی ۱۳۶۰ از دست داده است، در سال ۱۳۹۱ به‌خاطر پیگیری حقیقت در مورد اعدام‌های دهه‌ی ۱۳۶۰، به «اجتماع و تبانی بر علیه امنیت ملی از طریق تشکیل مادران عزادار» و «تبلیغ علیه نظام» متهم و به چهار سال زندان محکوم شد. سه سال و شش ماه از این مدت تعلیقی و شش ماه تعزیری است. بنابراین، در مراجعه به دادسرای انقلاب، خطر دستگیری خانم بهکیش را تهدید می‌کند.
جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران (عضو فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر) به شدت از احضار خانم بهکیش نگران است. این احضار خودسرانه و ناقض حقوق خانم بهکیش است و در ادامه‌ی آزار او به‌خاطر فعالیت حقوق بشری صورت می‌گیرد.
جامعه‌ی دفاع از حقوق بشر در ایران همچنین اعلام می‌کند که با وجود این‌که مطالب نوار آقای منتظری پیش از این نیز در خاطرات او منتشر شده بود، اهمیت آن در پخش صدای نیری، پورمحمدی و رئیسی است که به ارتکاب بدترین جنایت‌ها اعتراف کرده‌اند. شماری از مقام‌های بلندرتبه، از جمله اعضای مجلس خبرگان، هاشمی رفسنجانی، ری‌شهری، فلاحیان، حسینیان، محمدعلی انصاری... نیز مشارکت و معاونت خود در این جنایت‌ها را تأیید کرده و پورمحمدی (وزیر «دادگستری») افتخار خود «به اجرای دستور خدا» را اعلام کرده است. این اعتراف‌ها که در آزادی کامل بیان شده، در آینده به‌عنوان مدرک در دادگاه‌های رسیدگی به جنایت‌های عُمال جمهوری اسلامی مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
http://www.mpliran.net/2016/09/blog-post_64.html

مادران پارک لاله ایران: برخورد غیرقانونی با منصوره بهکیش را محکوم می کنیم!

!برخورد غیرقانونی با منصوره بهکیش را محکوم می کنیم

ماموران سازمان امنیتی – اطلاعاتی فرودگاه جمهوری اسلامی بار دیگر حقوق یکی از خانواده های آسیب دیده و دادخواه را نقض کردند. آنان به جای پاسخ گویی، با ضبط گذرنامه منصوره بهکیش از پرواز وی در روز جمعه 26 شهریور 1395 به خارج از کشور جلوگیری به عمل آوردند. هم چنین احضاریه ای برای "دادسرای انقلاب – شعبه مقدس اوین" به وی ارائه دادند.
منصوره بهکیش دو برادرش را در کشتار 67 و چهار عضو دیگر خانواده اش را نیز در سال های قبل از آن در کشتارهای دهه 60 از دست داده است. او با فعالیت های دادخواهانه اش در مورد کشتار دهه 60 چهره ای شناخته شده است. وی هم چنین به علت پیگیری این خواسته های دادخواهانه در سال 1391 با اتهامات "اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی از طریق تشکیل مادران عزادار" و "تبلیغ علیه نظام" به سه سال و شش ماه حبس تعلیقی و شش ماه حبس تعزیری محکوم شده است.
ما،مادران پارک لاله، برخورد غیرقانونی نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی در جلوگیری از سفر منصوره بهکیش به خارج از کشور را محکوم نموده و نسبت به احضار وی به "دادسرای انقلاب – مقدس اوین" نگران هستیم.

ما این عمل را دنباله رفتارهای قانون ستیز و آزادی کُش حکومت با هزاران دگراندیش و آزاداندیش میهنمان می دانیم و مصرانه و با جدیت تمام خواستار تحویل گذرنامه ضبط شده به ایشان و دست برداشتن حکومت از آزار این فعال جنبش دادخواهی هستیم.

مادران پارک لاله ایران
27 شهریور 1395
http://www.mpliran.net/2016/09/blog-post_42.html

مادران پارک لاله ایران

خواهان لغو مجازات اعدام و کشتار انسانها به هر شکلی هستیم. خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی هستیم. خواهان محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن هستیم.

۱۳۹۵ شهریور ۱۵, دوشنبه

حامیان مادران پارک لاله ایران / دورتموند: گزارش تصویری یادمان کشته شدگان تابستان ۶۷

گزارش تصویری یادمان کشته شدگان تابستان ۶۷ 

:مادران پارک لاله ایران
ما به نشانه حمايت از مادران و خانواده هاي داغدار و آسيب ديده و در همبستگي با فعاليت هاي دادخواهانه تمامي آسيب ديدگان در طول حاكميت جمهوري اسلامي، دادخواهي را به عنوان امري ملي براي كشف حقيقت و برقراري عدالت دنبال مي كنيم.

کشتار دسته جمعی هزاران زندانی سیاسی در دهه ٦٠ و تابستان ٦٧، لکه ننگی است که هرگز، هرگز از دامن شما
!پاک نخواهد شد

با سپاس از دوستان عزیز جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران/ کلن

من از یادت نمی کاهم 
حامیان مادران پارک لاله ایران / دورتموند
کلن ۳ سپتامبر ۲۰۱۶