۱۳۹۱ فروردین ۱۲, شنبه

نامه سرگشاده حامیان به کاترین اشتون

نامه سرگشاده حامیان به کاترین اشتون

برای نخستین بار، آغاز بهار، جشن نوروز ۱۳۹۱ در پارلمان اروپا به همت انجمن های فرهنگی ایرانیان در اروپا و احزاب سبزهای اروپایی در بروکسل برگزار شد .

در این برنامه علاوه بر تعداد کثیری از هموطنان، نماینده های انجمن ها، فعالان حقوق بشری، هنری و سیاسی از کشورهای مختلف، شخصیت های مختلف سیاسی اروپایی نیز شرکت داشتند.

از جمله شرکت کنندگان، می توان به نام های جین لامبرت نماینده پارلمان اروپا از حزب سبز انگلستان، نیکول کیل نلسن نماینده پارلمان اروپا از حزب سبز فرانسه، ایزابل دوران معاون پارلمان اروپا، تاریا کورنبرگ نماینده پارلمان اروپا از حزب سبز فنلاند، دکتر فیروزه نهاوندی استاد جامعه شناسی اشاره کرد.

فاطمه رضایی از دورتموند به عنوان نماینده همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران، ضمن شرکت در این برنامه، نامه سرگشاده ای که از طرف این کارزار به کاترین اشتون، سرپرست سیاست خارجی اتحادیه اروپا نوشته شده بود را به خانم ایزابل دوران معاول پارلمان اروپا تحویل و فشارهای وارده بر مادران پارک لاله و حامیان را توضیح داد.

همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله در این نامه خواستار عکس العمل فوری اتحادیه اروپا برای آزادی ژیلا کرم زاده مکوندی و لغو احکام دادگاه انقلاب اسلامی برای حامیان مادران پارک لاله و خانواده های جان باختگان شده بود.

نامه سرگشاده همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران
به کاترین اشتون مسئول روابط خارجی اتحادیه اروپا،
در اعتراض به احکام دادگاه انقلاب جمهوری اسلامی ایران برای حامیان مادران پارک لاله
خانم کاترین اشتون گرامی،
از برگزاری اولین جشن نوروز، این کهن ترین عید ایرانیان در پارلمان اروپا خشنودیم و از شما کمال تشکر را داریم. ما حامیان مادران پارک لاله خارج از کشور در یک همبستگی جهانی، پس از به گلوله بستن مردم در تظاهرات مسالمت آمیز جنبش دموکراسی خواهانه مردم به نتایج انتخابات مخدوش ریاست جمهوری سال 2009 در حمایت از مادران داغدار در کشورهای مختلف شکل گرفتیم. در این تظاهرات، ندا و تعداد زیادی را به قتل رساندند و تعداد بیشتری را نیز دستگیر کردند. از آن زمان ما صدای دادخواهی تمام مادران و خانواده های کشته شدگان حکومت جمهوری اسلامی هستیم و تلاش می کنیم این صدای دادخواهی را به سراسر جهان برسانیم. ما خواستار حمایت همه جانبه اتحادیه اروپا از مادران پارک لاله و حامیان آنان می باشیم .
مادران پارک لاله، جمعی از مادران و خانواده های جان باختگان و آسیب دیدگان در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی هستند که با هدف دادخواهی، خواستار لغو مجازات اعدام، آزادی فوری و بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی و محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی در طی ۳۳ سال گذشته هستند. آنها از ابتدای این حرکت خودجوش، بارها دستگیر و به زندان افتاده اند و تعدادی از آنان با وثیقه های سنگین به طور موقت آزاد شده اند، ولی همچنان مورد تهدید و تحقیر و اهانت نیروهای امنیتی قرار دارند و تعدادی دیگر بارها با تهدیدهای تلفنی تحت شدیدترین صدمات روحی و اجتمایی قرار گرفته اند.i
مادران داغدار، حتی اجازه برگزاری آزادانه مراسم یاد بود فرزندان خود را ندارند و تا به حال تعداد زیادی از این خانواده ها و حامیان به جرم شرکت در مراسم یادبود، باز داشت و زندانی شده اند، خانم ژیلا کرم زاده مکوندی، شاعر و هنرمند، یکی از حامیان است که به جرم همدردی و سرودن شعر برای مادران داغدار و جان باختگان به دو سال حبس تعزیری و دو سال حبس تعلیقی محکوم و از دسامبر ۲۰۱۱ در زندان اوین به سر می برد.
منصوره بهکیش یکی دیگر از حامیان مادران داغدار است. او ۶ نفر از اعضای خانواده اش به وسیله رژیم جمهوری اسلامی در دهه ۶۰ به قتل رسیده و سه تن از آنان در گورستان خاورانii دفن شده اند. وی بارها دستگیر و از اسفند 88 ممنوع الخروج شده است و در 4 دیماه 1390 به اتهام واهی "تبليغ عليه نظام" و "ايجاد اجتماع و تباني براي بر هم زدن امنيت ملي از طريق تشكيل گروه مادران عزادار" در دادگاه انقلاب اسلامی محاکمه شد و منتظر اعلام حکم است. او مسئول نگهداری مادر 91 ساله خود می باشد.در طی این مدت تعدادی زیادی از مادران پارک لاله بارها بازداشت و هم اکنون نیز چند تن دیگر محکوم شده اند. احکام لیلا سیف اللهی، ژیلا مهدویان و ام البنین ابراهیمی نیز تایید شده است و تعداد زیادی پرونده های دیگر در حال رسیدگی است.
فشار و تهدید بر خانواده های جان باختگان و زندانیان سیاسی نیز روز به روز بیشتر می شود، یک نمونه پروین مخترع مادر کوهیار گودرزیiii است که به جرم پیگیری وضعیت فرزند دربند خود 8 ماه بازداشت بود و در تاریخ 28 اسفند 1390 از زندان کرمان آزاد شد. نمونه دیگر، مادر و پدر بهنود رمضانیiv هستند که به دنبال شکایت آنها برای شناسایی ضاربان فرزندشان به جای هر گونه پاسخ گویی، در سالگرد جان باختن وی بازداشت می شوند. نمونه دیگر مادر شاهرخ رحمانیv است، او اظهار می دارد شدیداً تهدید شده که اگر قتل فرزندش شاهرخ را پیگیری کند، دیگر فرزندان اش نیز ممکن است "دچار سانحه" شوند.
همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران، دستگیری مادران دادخواه پارک لاله و حامیان آنان و خانواده های جان باختگان و زندانیان سیاسی را، نقض آشکار حقوق بشر می داند و ضمن تشکر از حمایت های همیشگی شما از فعالان حقوق بشر و فعالان جنبش زنان در ایران، خواستار عکس العمل فوری اتحادیه اروپا برای آزادی ژیلا کرم زاده مکوندی و لغو احکام دادگاه انقلاب اسلامی برای دیگر حامیان مادران پارک لاله و خانواده های جان باختگان می باشد .

با احترام
همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران
http://www.mpliran.com/2012/03/blog-post_30.html
۲۰ مارس ۲۰۱۲

۱۳۹۱ فروردین ۶, یکشنبه

همبستگی از دیوارهای اوین هم بلندتر است

همبستگی از دیوارهای اوین هم بلندتر است

مادران پارک لاله: ژیلا کرم زاده مکوندی که به اتهام همدردی با مادران پارک لاله ایران دوران محکومیت دوساله اش را در زندان اوین سپری می کند، پیام کوتاهی را ارسال و سال نو را به یاران اش تبریک گفته است.
متن پیام به شرح زیر است:



"با فریادی
بی زبان
از پس دیوار
به یاد یاران . . .

سال
نو
مبارک
ژیلا کرمزاده مکوندی"

http://www.mpliran.com/2012/03/blog-post_24.html

۱۳۹۱ فروردین ۳, پنجشنبه

زنان سیاه پوش دورتموند همراه با مادران ایران

زنان سیاه پوش دورتموند همراه با مادران ایران

اعلام همبستگی زنان سیاه پوش دورتموند با زنان و مادران پارک لاله ایران
با همبستگی جهانی زنان، پیروزی از آن ماست !
برنامه سخنرانی و تجمع سالانه زنان سیاه پوش دورتموند در حمایت از زنان ایران

زنان سیاهپوش یک شبکه بین المللی هستند که خود را به صلح و عدالت جهانی متعهد میدانند و به طور فعال از سال ۱۹۹۰علیه جنگ و دیگر اشکال خشونت در جهان فعالیت داشته و بخشی از جنبش فعال بین المللی زنان به شمار می روند .
زنان سیاهپوش در تمام اکسیون های خود به نشانه اعتراض به جنگ با لباس های سیاه و به یاد همه قربانیان، در سکوت با حمل پلاکاردهای خود علیه خشونت و جنگ در مکان های عمومی، خواسته های صلح طلبانه خود را در جهان دنبال می کنند .
شکل و نحوه برگزاری اکسیون های ایستاده زنان سیاه پوش، الگویی از نحوه اعتراض مادران میدان مایو "آرژانتین"می باشد که بیش از ۲۰ سال در سراسر جهان با برگزاری تجمع های هفتگی در مقابل ساختمان های دولتی در بوئنس آیرس، خواهان روشن شدن سرنوشت فرزندان و بستگان ناپدید شده خود در دوران حاکمیت دیکتاتوری نظامی در آرژانتین بودند .

" رناته شمیدت پترس " یکی از قدیمی ترین و فعال ترین زنان سیاستمدار آلمانی و از زنان سیاه پوش دورتموند و اولین سخنگوی زن در حزب سوسیال دموکرات های این استان است. او در ملاقات حضوری که با سخنگوی حامیان مادران پارک لاله و چند تن دیگر از حامیان در شهر دورتموند داشت، بعد از شنیدن شرح فعالیت های مادران پارک لاله ایران و حامیان آنان در سراسر جهان، همبستگی خود را با آنان اعلام کرد.

رناته که یکی از پیرترین افراد این گروه می باشد، با تاثر فراوان از بی عدالتی هایی که بر مادران خاوران، مادران پارک لاله و خانواده های جان باختگان و همه آسیب دیدگان، در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی وارد شده است، خواسته های داد خواهانه مادران پارک لاله شامل: "آزادی زندانیان سیاسی – عقیدتی"؛ "لغو مجازات اعدام" و "محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان جنایت های ۳۳ سال گذشته در طی حکومت جمهوری اسلامی" را مورد تقدیر قرار داد و با تاکید بر ضرورت همبستگی همه جنبش های حق طلبانه زنان در جهان، تنها راه پیروزی را تداوم و ادامه مبارزه دانست.

در ادامه جلسات بعدی، کمیته زنان دورتموند - بخش مرکز، با اقدام به برگزاری جلسه سخنرانی و گفت و شنود راجع به جنبش زنان در ایران و مادران پارک لاله با شرکت فاطمه رضایی، فعال حقوق بشر و از حامیان مادران پارک لاله - مادران صلح دورتموند و با اختصاص دادن تجمع و اکسیون سالانه زنان سیاه پوش دورتموند به زنان و مادران ایران، همبستگی خود را رسما اعلام کردند.

تا باز شدن پرونده های این جنایات هولناک لحظه ای از حرکت باز نخواهیم ایستاد!
حامیان مادران پارک لاله - مادران صلح دورتموند

جلسه سخنرانی و گفتگو : چهار شنبه - ۲۸ مارس ۲۰۱۲ - ساعت ۱۷ تا ۱۸ بعد از ظهر
آدرس :
Evangelische Kirche am Hellweg, Brackeler Hellweg 140
44309 Dortmund

تجمع سالانه زنان سیاه پوش در همبستگی با زنان ایران : ساعت ۱۸ تا ۱۸.۳۰ بعد از ظهر
آدرس :
gegenüber der Evangelische Kirche am Hellweg, Brackeler Hellweg

این برنامه به زبان آلمانی بر گزار می گردد !
http://www.mpliran.com/2012/03/blog-post_22.html


۱۳۹۰ اسفند ۲۹, دوشنبه

بخوان به نام آزادی!

بخوان به نام آزادی!

ایامی چند به آمدن بهار و سال نو نمانده است. با اینکه عمو نوروز پشت دروازه های شهر به در می کوبد، ننه سرما هم چنان قدرت خود را به رخ می کشد، گویی زمستان خیال رفتن ندارد و می خواهد بماند و حکمرانی کند غافل از اینکه سیه روزان ژنده پوش و کودکانی که پایشان را روی هم می گذارند، تا دیگران متوجه کفش های پاره شان نشوند، عاقبت لشکر سرما را شکست خواهند داد و بهار شورانگیز از راه خواهد رسید.

ژیلای عزیز، در این روزهای پایانی سال 90 که سالی پر التهاب برای تو و همه دوستان بود، به خاطر مهربانی و سرودن شعری، برای التیام دل های خسته و زخم خورده، در پشت دیوارها هستی و شاید در لحظات تنهایی، میله های سرد سلول را می فشاری و شاید در همان دم، شعری بگویی، شعری از روزهای زندان.
عزیزم، می دانم از پشت دیوارهای سرد و سیاه زندان، تو و هم سلولی هایت، صدای گام های بهار را می شنوید و ایمان دارم قلب شاعرت با قلب دردمند ولی پر طاقت آن مادری که به انتظار آزادی و در آغوش کشیدن فرزندانش، زندان را تحمل می کند، یکی شده است.
شما تلاش می کنید روزهای ملال انگیز زندان را سپری کنید، با این امید که آزادی را از زندان آزاد کنید. شما با هم چشم به روزنه های کوچک سلول دوخته اید، تا بوی آشنای بهار را حس کنید و شاید به انتظار دیدن شکوفه ها بنشینی و شاید تصویر یک شاخه گل سرخ و یا گلدان سنبلی را روی دیوار سلول بکشی و به هم بندی هایت که مهربانانه در کنار هم روزها و ماه های حبس را می گذارانید، سال نو را تبریک بگوییی و سرود سر اومد زمستون را با هم بخوانید.
عزیزم، ما هم سال نو را به تو تبریک می گوییم و بدان که اگر در بین ما نیستی، ولی به آنچه از روز اول باهم پیمان بستیم، تا رسیدن به خواسته های مان که مثل هفت سین سفره نوروز، سین دارد و آن هم سه خواسته مان است، پافشاری می کنیم و به امید روزی هستیم که خواسته های مان تحقق پیدا کند و تو و دیگر شیر زنان و دلیرمردان از زندان آزاد شوید و در سالی که می آید شاد و آزادانه شاهد آمدن بهاران در دشت های زیبای وطن باشیم.
سال نو بر تمام ایرانیان و شیرزنان و دلیرمردان سرزمینم مبارک باشد.

یکی از مادران پارک لاله
28 اسفند 1390
http://www.mpliran.com/2012/03/blog-post_19.html

۱۳۹۰ اسفند ۲۷, شنبه

صفوف دادخواهی را محکم تر کنیم!

صفوف دادخواهی را محکم تر کنیم!

ادامه فشار برخانواده ها، دادخواهان را مصمم تر می کند!

آن که چون غنچه ورق در ورق خون می­بست
شعله زد در شفق خون، شرف خاور شد.

آتش سینه­ی سوزان نو آراستگان
تاول تجربه آورد، تب باور شد

شاخه­ی عشق که در باغ زمستان می­سوخت
آتش قهقه در گل زد و بار آور شد

"سعید سلطان­پور"



دل­هامان اگر چه خونین است و سنگینی دردهای مکرر جسم و جان­مان را سخت می فشرد. اما با باوری سخت عمیق به درستی راهی که می­رویم، در
آستانه­ ی سالی نو، دوباره قامت راست کرده و گامی نو به پیش برمی داریم تا خواسته­ های­مان را دست­یافتنی ­تر کنیم.

سال 1390 نیز گذشت و هر روزش را شاهد فشارهای سیاسی و اجتماعی شدیدتری بر خانواده های کشته ­شدگان و زندانیان سیاسی- عقیدتی بودیم. از دیگر سو نیز بر توهم مستبدان همواره افزوده شد، چنان که گمان برده­اند با فشار بیش­تر می توانند صدای اعتراض و دادخواهی مادران و خانواده ها را خاموش کنند، ولی با این توهم بزرگ، نه تنها صدای دادخواهی را خاموش نکرده اند، بلکه دادخواهان را مصمم تر از قبل به کارزار دادخواهی کشانده اند.

حضور مادران و خانواده ها در خاوران و بهشت زهرا در روزهای آخر سال، علیرغم فشارها و تهدیدهای مکرر و ممانعت نیروهای امنیتی و انتظامی، نمونه ای از آن گام­هاست. خشونت و سرکوبی است که همواره عوامل حکومت بر مادران و خانواده های آسیب دیده روا داشته اند، از دید ما به شدت محکوم بوده و اعتراض شدیدمان را به این گونه رفتارها بارها و بارها اعلام کرده و می­کنیم.

ما با تکیه بر آموزه های تاریخ به نیروی تغییر مردمی معتقدیم و در این درس خوانده ایم و دیده ایم که در هیچ کجای دنیای و در هیچ زمانی، ستم جاودانه نبوده و نخواهد بود. و علی رغم تمایل ستمکاران پایه های لرزان ستمکاری­شان بی تردید شکسته و آوارهای­ آن دفن­شان خواهد کرد.

اکنون که جهان و طبیعت دوباره در حال نو شدن است، ما نیز با رویشی نو به صرافت برپایی گام­هایی نو هستیم. ما می­خواهیم دست­هایمان را به دست یکدیگر دهیم و با همیاری تمام دادخواهان، نیروی مان را دوچندان کنیم . ما دادخواهان، امروز به رغم ستمکاری­های حکومت، بسیار و بی شمارگانیم. بی شک یکدیگر را می­یابیم و تجارب­مان را در عرصه­ای مشترک به دیگران نیز می­رسانیم.

ما مادران پارک لاله ایران، به همراه همبستگی جهانی حامیان در خارج از کشور، پای در این راه نو نهاده ایم که سال تازه را به سال همبستگی و اتحاد دادخواهان و فشرده ­تر کردن صفوف دادخواهی در حد توان­مان بدل کنیم. دادخواهانی که هر کدام به نوعی در جهت افشاگری جنایت­ های بی­شمار رژیم استبدادی حاکم بر ایران می­کوشند و تلاش­گران عرصه دادخواهی­ اند.

مادران پارک لاله ایران و همبستگی جهانی حامیان خارج از کشور، مطابق میثاق همیشگی خود خواهان آزادی فوری و بی قید و شرط همه ی زندانیان سیاسی و عقیدتی بوده و معتقدند که به بند کشیدن انسان هایی که در پی کسب حقوق اجتماعی و فردی خود هستند، خلاف همه گونه اصول انسانی و قانونی است.

ما همچنان ایستاده ایم و سه خواسته خود را فریاد می­زنیم و برای رسیدن به این خواست­های دادخواهانه از هیچ تلاشی فروگزار نخواهیم بود. آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی، لغو مجارات اعدام از قوانین مجازاتی ایران، مجازات آمران و عاملان جنایات رژیم طی دوران حکومت­اش در دادگاه­های علنی و مردمی! تا سرانجام کارزار دادخواهی را در افق عدالت بنشانیم.

سال نو را به سال همبستگی بیشتر تبدیل کنیم!

مادران پارک لاله ایران
همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران
27 اسفند 1390


۱۳۹۰ اسفند ۲۱, یکشنبه

روز جهانی زن ، ۸ مارس ۲۰۱۲ - دورتموند


حامیان مادران پارک لاله - مادران صلح دورتموند
روزجهانی زن، هشتم ماه مارس گرامی باد ! صد سال دیگر به انتظار نخواهیم ماند ....

حامیان مادران پارک لاله در شهر دورتموند - آلمان روز ۱۰ مارس ۲۰۱۲ به مناسبت روز
جهانی زن، در ائتلاف با تعداد زیادی احزاب آلمانی ، گروهای مختلف زنان آلمانی و غیر آلمانی،
گروهای مختلف دانشجویان و جوانان و سازمان عفو بین الملل ، با برگزاری تظاهرات خیابانی،
برپایی میزهای افشاگریو خبررسانی ، جمع آوری امضاء برای آزادی زندانیان سیاسی زن ، رقص های
دسته جمعی و خواندن سرود های دسته جمعی برای آزادی و رهایی زنان در سراسر جهان و در ادامه با
اجرای برنامه های مختلف بین المللی هنری تا پاسی از شب، این روز را گرامی داشتند .
در خاتمه برنامه ، گروه کوراج زنان، با همراهی مادران صلح دورتموند ، سرودی به یاد قربانیانی که یک سال
پیش ۱۱ مارس ۲۰۱۱ ، جان خود را بر اثر انفجار یکی از راکتورهای هسته‌ای در فوکوشیما از دست دادند، خواندند .

در بیانیه های مختلفی که در این مراسم از طرف گروهای مختلف بدین مناسبت خوانده شد،
علاوه بر خواسته های برابری خواهی و صنفی و حقوقی زنان، تاکید بر حمایت از جنبش های آزادی خواهی
زنان در خاورمیانه و در کشورهایی مثل، مصر و ایران و افغانستان و ....،از نکات قابل توجه این مراسم بود.

حامیان مادران پارک لاله در دورتموند ، بار دیگر با اعلام اهداف داد خواهانه و بر حق مادران پارک لاله مبنی
بر آزادی همه زندانیان سیاسی ، لغو احکام اعدام و سنگسار و هر گونه شکنجه روحی و جسمی، مجازات همه
آمران و عاملان جنایات ۳۳ سال گذشته در ایران و به یاد همه جان باختگان راه آزادی و در اعتراض به در
بند بودن زنان آزادی خواه و برابری خواه ، خواستار خاتمه دادن به سیاستهای جنگ افروزانه همه کشورها
در منطقه خاورمیانه شدند و بار دیگر با اعلام همبستگی خود با همه جنبش های آزادی و برابری خواهی
زنان در جهان، روز جهانی زن را گرامی داشتند .

روز زن ، روزی پر شور، برای همبستگی های انسانی ، برای پاس داشتن زندگانی ، برای پاس داشتن
صلح و آزادی، دست در دست برای داد خواهی ......
حامیان مادران پارک لاله - مادران صلح دورتموند
دورتموند - ۱۱ مارس ۲۰۱۲

گزارش راديو ندا از راهپيمائي گروههاي بين المللي بمناست 8 مارس ،
روز جهاني زن ، در شهر دورتموند آلمان


http://radioneda.wordpress.com/2012/03/10/rn-382/

گزارش تصویری بزرگداشت روز جهانی زن دردورتموند
http://www.facebook.com/media/set/?set=a.366148133417869.91179.100000680559971&type=3&saved#!/media/set/?set=a.366148133417869.91179.100000680559971&type=3





















۱۳۹۰ اسفند ۱۹, جمعه

به احکام ناعادلانه و سنگین اعتراض می کنیم!

به احکام ناعادلانه و سنگین اعتراض می کنیم!

بیانیه مشترک مادران پارک لاله ایران و همبستگی جهانی حامیان شان در اعتراض به احکام ناعادلانه و سنگین برای فعالین!

حاکمان جمهوری اسلامی پس از نمایش انتخاباتی شان که با عدم استقبال وسیع از سوی مردم مواجه شد، ناخشنودی خود از تحریم گسترده انتخابات توسط مردم را با افزایش فشارها و موج جدید دستگیری ها و حکم های سنگین و بلند مدت برای فعالین سیاسی و مدنی آغاز کرده اند.

در چند روز اخیر شاهد حکم سنگینی برای وکیل مدافع حقوق بشر، عبدالفتاح سلطانی بودیم. وی که توسط قاضی پیر عباسی به جرم تشکیل کانون مدافعان حقوق بشر و دفاع از زندانیان سیاسی و اتهام واهی "اقدام علیه امنیت ملی" و دریافت جایزه حقوق بشر در سال 2009 در شهر نورنبرگ که هر ساله توسط شهرداری نورنبرگ به یک فعال حقوق بشر اهدا می شود، محکوم به 18 سال زندان در تبعید در شهر برازجان همراه با 20 سال محرومیت از حرفه وکالت شده است؛ از 19 شهریور سال جاری دستگیر و از آن زمان در بند 209 زندان اوین زندانی است و مانند سایر زندانیان از ابتدایی ترین حقوق یک زندانی محروم است.

وی که همچنین بارها تحت فشار قرار گرفته است تا علیه کانون مدافعان حفوف بشر و شیرین عبادی مصاحبه کند از جمله وکلایی است که همواره با صداقت تمام به حرفه خود یعنی وکالت، پای بند بوده و از موکلین اش دفاع کرده است، کاری که وظیفه شغلی و انسانی ایجاب می کرد. همچنین همسر وی خانم معصومه دهقان نیز بارها مورد آزار و اذیت و بازداشت قرار گرفته است. این فشارها نسبت به بسیاری دیگر از وکلا در ایران همواره اعمال است.

هم چنین حکم نرگس محمدی، نائب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر نیز در دادگاه تجدید نظر به مدت 6 سال تایید شد. وی که در دوران زندان به دلیل تحمل فشارهای شدید غیر انسانی دچار بیماری شده بود که پس از آزادی تا مدتها به مداوا می پرداخت.

هم زمان با این وقایع تجمع اعتراضی جمع زیادی از مادران و همسران و خواهران زندانیان سیاسی عرب در شوش از صبح روز سه شنبه 16 اسفند در مقابل ستاد خبری اداره اطلاعات شوش آغاز شده است. این خانواده ها نسبت به ادامه بازداشت غیر قانونی و عدم تفهیم اتهام و عدم دسترسی به وکیل و شکنجه زندانیان خود در سلول­های انفرادی اعتراض دارند. این خانواده ها که بارها توسط نیرو ی انتظامی با ضرب و شتم مواجه شده­اند، این بار برای در امان ماندن از حمله نیروهای سرکوبگر در حالی ­که عکس های زندانیان را در دست داشتند، قرآن به سر گذاشته اند.

امروز در شرایطی قرار گرفته ایم که از یک طرف دایره یک زندگی انسانی بر مردم ایران و بخصوص آزادی خواهان تنگ تر می شود و از طرف دیگر جنایت کاران مقام می گیرند و هیچ دادگاه عادله ای برای پاسخ گویی به مردم وجود ندارد.

در شرایطی که عبدالفتاح سلطانی وکیل حقوق بشری به 18 سال حکم زندان آن هم در منطقه برازجان محکوم می شود و هر روز شاهد قضاوت های به شدت غیر انسانی هستیم، قاضی مرتضوی که جنایت های بی شمارش بر هیچ کسی پوشیده نیست، پس از آشکار شدن یکی از جنایاتش در کهریزک، از مقام خود معزول می شود ولی نه تنها در هیچ دادگاهی محاکمه نمی شود، بلکه به ریاست ستاد مبارزه با مواد مخدر نایل می یابد و هم اکنون نیز قرار است به ریاست سازمان تأمین اجتماعی منصوب شود.

ما مادران پارک لاله و حامیان، ضمن حمایت از خواسته های به حق این خانواده ها، خواهان آزادی این دلیر زنان و مردان میهن مان هستیم و ضمن تاکید بر خواسته های دادخواهانه همیشگی خود؛ محاکمه و مجازات عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت­های صورت گرفته در حکومت جمهوری اسلامی، آزادی فوری و بی قید وشرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی و لغو مجازات اعدام؛ نقض آشکار حقوق بشر و حکم های نا عادلانه را به شدت محکوم می کنیم.

از مردم آزاده و شریف ایران و همچنین از همه مجامع حقوق بشری در سراسر دنیا، به ویژه کمیته حقوق بشر سازمان ملل، عفو بین الملل و شخص آقای احمد شهید می خواهیم که با جدیتی بیش از پیش به این احکام ناعادلانه اعتراض کنند.

مادران پارک لاله ایران
همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله
http://www.mpliran.com/2012/03/blog-post_2747.html
18 اسفند 1390

گزارش همبستگی حامیان در نشست ژنو

گزارش همبستگی حامیان در نشست ژنو

حکومت جمهوری اسلامی از بزرگترین ناقضان حقوق بشر در وضعیت زندانها و حبس فعالین مدنی و سیاسی
گزارش همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران
در نشست جانبی کنفرانس ژنو در بررسی وضیعت حقوق بشر در ایران

همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله سپاسگزار است که این فرصت هر چند کوتاه به ایشان داده شده تا در این اجلاس به وظیفه خود عمل نموده، ضمن انعکاس صدای دادخواهی مادران پارک لاله ایران، به یکی از موارد مهم نقض حقوق بشر در ایران، حبس زندانیان سیاسی- عقیدتی و وضعیت زندانهای جمهوری اسلامی ، که رسیدگی به آن یکی از خواسته های بنیادین این کارزار میباشد مختصراً بپردازد.

مادران پارک لاله ایران به همراه گروه های حامی خود که پس از کشتار خیابانی خیزش مردمی جنبش سبز در جون 2009 با نام "مادران عزادار ایران" شکل گرفتند، نه تنها خواهان دادخواهی جنایت هایی هستند که توسط حکومت جمهوری اسلامی رخ داده است، بلکه آزادی تمامی زندانیان سیاسی -عقیدتی و لغو مجازات اعدام را نیز خواستارند و هم اکنون نیز چندتن از این مادران آزادی خواه و عدالت طلب، تنها به جرم پیگیری وضعیت فرزندان در بندشان یا همدردی با خانواده های داغدار مانند: پروین مخترع(1) و ژیلا کرم زاده مکوندی(2) به احکام ناعادلانه محکوم شده اند و در زندان به سر می برند.


گرچه کمیته حقوق بشر سازمان ملل در ژنو در پایان اجلاس خود در7 نوامبر 2011 نقایص فاحشی را در کارنامه حقوق بشر حکومت جمهوری اسلامی ایران گزارش می کند، این واقعیت توسط آقای احمد شهید نیز مورد تأکید قرار می گیرد که "انکار نقض حقوق بشر توسط حکومت ایران، نشانه وخامت اوضاع است" چرا که حکومت جمهوری اسلامی مصوبات مجامع بین المللی حقوق بشری را کاغذ پاره می خواند و ریئس قوه قضاییه ایران امضای پیمان نامه جهانی حقوق بشر توسط ایران را اقدامی اشتباه قلمداد می کند .

علیرغم فشار های روز افزون به فعالان حقوق بشر در دست یابی به شواهد ، بنا به گزارش خبرگزاری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران درسالنامه آماری نقض حقوق بشر در ایران - ویژه سال ۲۰۱۱، جمعاً ۱۰۲۰ مورد شکنجه زندانیان، ۲۶۳ مورد عدم رسیدگی یا محرومیت از خدمات پزشکی زندانیان، ۹۳ مورد انتقال غیرقانونی زندانی به سلول انفرادی، ۹۲۷ اعمال محدودیت خارج از قانون بر زندانیان، ۱۸۹ مورد اقدام به اعتصاب غذای زندانیان، ۲۶۰ مورد انتقال اجباری یا تبعید زندانیان، ۲ مورد خودکشی زندانی، ۲۳۵۱۸۰ اعمال فشار و تهدید زندانیان، ۸۳ مورد قتل زندانیان، ۱۳۹ مورد بلاتکلیفی زندانیان، ۵ مورد مرگ زندانی بر اثر بیماری، ۱۶ مورد اجرای حکم شلاق و قصاص عضو، ۶۶ مورد عدم دسترسی به وکیل، ۵۳ مورد پرونده سازی بر علیه زندانیان، ۱۰۵۰ مورد نگهداری زندانی در محیط نامناسب و ۱۶۲ مورد گزارشات متفرقه گردآوری شده است.(3)

در حالی که جمعیت بزرگی از زندانیان سیاسی-عقیدتی زندانهای ایران را بسیاری از دگر اندیشان، وکلا ،دانشجویان، تلاشگران حقوق بشر و فعالان صنفی و مدنی تشکیل میدهند ، روزنامه نگاران در این میان به خصوص از شمار بالایی برخودارند.

کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران در گزارش سال ۲۰۱۱ خود ، جمهوری اسلامی ایران را "بزرگترین زندان روزنامه‌نگاران در جهان " نامیده‌ است. بنا به اظهار این کمیته جمهوری اسلامی هم‌چنان از «حبس انبوه» روزنامه‌نگاران برای خاموش کردن صدای معترضان و جلوگیری از پوشش دادن خبرهای انتقادی استفاده می‌کند . در این گزارش آمده است جمهوری اسلامی تا یکم دسامبر ۲۰۱۱ تعداد ۴۲ روزنامه‌نگار را در شرایطی غیربهداشتی و سلول‌های پرازدحام در زندان‌هایی چون رجایی‌شهر و اوین در حبس نگه داشته‌ است و حدود نیمی از آنان بخش هایی از مدت حبس خود را به منظور اعتراف گیری در سلول انفرادی به‌سر برده‌اند.(4)

اخیراً نیز در گیری های نیروهای امنیتی با مردم در مناطق عرب نشین اهواز، شوش و حمیدیه چندین قربانی و دهها بازداشتی به دنبال داشته است که هنوز بسیاری از خانواده های بازداشت شدگان خبر روشنی از وضعیت آنان ندارند.

لازم به یادآوری ا ست بنا به خبری که روز گذشته چهارم مارچ منتشر شد ، عبدالفتاح سلطانی نیز به 18 سال زندان در تبعید و 20 سال محدومیت از وکالت محکوم شد. این وکیل سر شناس که در سال 2009 در شهر نورنبرگ جایزه حقوق بشر به او اعطا شده بود، تنها بدلیل" تشکیل کانون مدافعان حقوق بشر" و دفاع از زندانیان عقیدتی با اتهام واهی" اقدام علیه امنیت ملی" چنین حکمی را دریافت می کند.

گرچه بنا به شهادت ها و نوشته های هزاران زندانی، شکنجه در زندانهای ایران تاریخی طولانی و درد بار دارد(5)، در گزارش اخیر سازمان عفو بین الملل نیز که در فوریه 2011 تحت عنوان" افزایش فشار برزندانیان سیاسی-عقیدتی در ایران " انتشار یافته است، به برخی از شکنجه های رایج در زندانهای جمهوری اسلامی چنین اشاره شده است: کتک، شوک برقی، حبس در قفس های تنگ، آویزان کردن از پا ، تجاوز جنسی و یا تهدید به تجاوز زنان و مردان شامل بکار گیری اشیاء (مانند باتوم)، تهدید به مرگ و یا ایجاد تجربه مرگ با اعدامهای ساختگی، بازداشت اعضای خانواده زندانیان سیاسی و یا تهدید به باز داشت و شکنجه آنان،محروم کردن از نور، خواب، آب و غذا....

اعمال شکنجه برای گرفتن اعتراف نامه های ساختگی از زندانیان سیاسی- عقیدتی ، در بسیاری از دیگر نوشته ها و شهادت های زندانیان نیز آمده است از جمله ، خوراندن برگه اعتراف نامه به زندانی تا زمانی که عین خواسته های شکنجه گران را تأ مین کند (6) . همچنین کشیدن ناخن، سوزاندن با آتش سیگار، خوراندن داروهای روان گردان ، باز جویی های طولانی با بدن برهنه و تحقیر، فرو بردن سر در کاسه توالت....تنها نمونه هایی از این چنین اقدامات ضد انسانی است که به وفور و طی سالها در زندانهای حکومت جمهوری اسلامی تجربه شده است.

گرچه نمونه های بیشماری را میتوان از انواع فشار های جسمی و روانی وارد بر زندانیان سیاسی –عقیدتی نام برد اما شاید تنها یک نمونه بسیار ساده و ابتدایی از آن درک ما را از این درد روز مره، ملموس تر کند و آن اینکه به عنوان مثال به دختر 12 ساله نسرین ستوده وکیل زندانی که همراه برادر 4 ساله اش به ملاقات با مادر میروند اجازه دیدار نمیدهند با این بهانه که جحاب اسلامی اش که همان لباس مدرسه اش بوده ، مناسب نبوده است ! (7)

احمدباب فعال سیاسی کرد نیز که مدت 4 ماه و 20 روز در زندان های مریوان وسنندج تحت شکنجه ، و حدود 5 ماه زندانی انفرادی بوده است ، اشاره می کند به شلاق هایی که تا حد مرگ به کف پای او زده شده ، تجربه اعدام ، شکستن دنده هایش، محرومیت های طولانی از خواب و تهدید به تجاوز. وی اطلاع میدهد در پایان دوره انفرادی 33 کیلو وزن از دست داده و هنوز بعد از یک سال آثار شکنجه روی بدنش باقی است(8)

بنا به گزارش هرانا همچنین در هفته های اخیر چندین زندانی سیاسی در زندان ارومیه جهت انجام مصاحبه تلویزیونی و اعترافات دیکته شده تحت فشار و زندانهای انفرادی قرار گرفته اند (9)

اما شکنجه در زندانهای جمهوری اسلامی، تنها بخشی از این جنایات است ، حال آنکه آنچه شبانه روز در بسیاری از زندانهای ایران بر زندانیان عادی و سیاسی از زن و مرد تا پیر و نوجوان، می گذرد خود جریانی است به نهایت تآسف بار و بدور از شأ ن انسانی .

بطور کلی تراکم جمعیت ، عدم رعایت اصل تفکیک مجرمین، نبود امنیت ، عدم دسترسی به خدمات درمانی ،ضایع کردن حق بهره گیری از وکلای مناسب، فقدان شدید ابتدایی ترین امکانات بهداشتی ار جمله دسترسی به توالت و حمام ، عدم وجود و یا قطع غیر قانونی امکانات ارتباطی، و محرومیت از حق ملاقات و تلفن ،فعالیت گسترده باند های مواد مخدر، سهل الوصول بودن این مواد، گسترش روز افزون اعتیاد، تجاوز های جنسی، و نیز خرید و فروش افراد برای سوء استفاده های جنسی که منجر به شیوع وحشتناک بیماریهای ایدز و هپاتیت در میان زندانیان شده است، همگی نه تنها حاکی از عدم رعایت موازین آیین نامه اجرایی سازمان زندانها ست بلکه زیر پا نهادن ابتدایی ترین حقوق انسانی به شمار میرود.

افشاگری های تنی چند از زند انیان سیاسی که بخشی از آنها به بیرون راه یافته است خبر ازعمق فجایعی دارد که درزندان های جمهوری اسلامی به وفور رخ می دهد؛ از جمله نامه های مهدی محمودیان از زندان رجایی شهر ، سید ضیاء نبوی اززندان کارون ، و یا نامه افشاگرانه9 زندانی سیاسی - عقیدتی زن در انتقال خود به زندان قرچک ورامین ما را با بخش کوچکی از وضعیت اسفبار درون این زندان ها آشنا می کند.

علی کانتوری فعال سیاسی- مدنی از دوران اقامت خود در زندان قزل حصار چنین گزارش میدهد که 10 تا 15 زندانی در فضایی به مساحت 6 متر مربع ، حتی این امکان را نداشته اند که هفته ای دوبار به مدت 3 دقیقه حمام کنند و همه زندانیتن از شپش در رنج بودند. همچنین رویا عراقی از تجربه خود در زندان اوین چنین می گوید که 4 نفر در سلولی تنگ حتی جای دراز کشیدن هم نداشته اند و بوی تعفن توالت در میان این اتاق ، بدون هیچ پنجره یا دریچه ای برای تهویه هوا شدیدآ آزاردهنده و تحقیر کننده بوده است. (10)

عدم دسترسی به خدمات درمانی نیز در زندانها تاکنون قربانیان بسیاری گرفته است. از جمله خانم فاطمه الوندی مادر مهدی محمودیان، فعال حقوق بشر وافشا گر شکنجه و تجاوز در زندان کهریزک طی نامه ای به رییس سازمان زندانها شکایت نموده است که علیرغم در خواست پزشک زندان خدمات درمانی لازم از فرزند او دریغ میشود و او که بخشی از ریه خود را در اثرشکنجه و ضرب وشتم شدید ازدست داده است در معرض خطر جدی سلامتی قرار دارد (11). لازم به ذکر است این مادر خود نیز به جرم پیگیری وضعیت فرزندش تحت فشار بوده وبارها مورد باز جویی قرار گرفته است.

بنا به اعتراف رییس سازمان زندانها در مارچ 2011، تنها در طی 18 ماه 55000 نفر به تعدادزندانیان اضافه شده است بی آنکه هیچ فضای جدیدی بنا شده باشد. در اواخر جون 2011 نیز یونس موسوی عضو کمیته قضایی مجلس خود تاءیید کرد که اضافه جمعیت در زندانها آنقدر جدی است که زندانیان روی پله ها می خوابند و بودجه زندانها آنقدر کم است که حتی غذا، پوشاک، و پتوی زندانیان را تامین نمی کند.

عدم رسیدگی به پایه ای ترین خواست های زندانیان سیاسی تا کنون بارها بسیاری از آنان را ناچار نموده به عنوان آخرین و تنها راه در مقابل دستگاههای قضایی و امنیتی متوسل به اعتصاب غذا شوند که البته متأسفانه رسیدگی به خواست های ابتدایی و کاملاً محدودشان هم بسیار به ندرت صورت میگیرد. از جمله محمد صدیق کبودوند فعال حقوق بشر کرد که مدت 4 سال است در زندان به سر میبرد ناچار بود با وجود آنکه خود تا کنون سه سکته ناقص مغزی و قلبی داشته است برای رسیدن به حق انسانی و ابتدایی خود در دیدار با فرزند جوانش که مبتلا به بیماری سرطان می باشد دست به اعتصاب غذا بزند. (19 فوریه 2012)

دکتر مهدی خزعلی ، پزشک و فعال سیاسی نیز که به 14 سال حبس تعزیری در زندان براز جان و 10 سال تبعید در همان شهر و 90 ضربه شلاق محکوم شده است ، امروز 57 امین روز اعتصاب غذای خود را در زندان اوین سپری می کند .

از طرف دیگر همه این بی عدالتی ها در حالی صورت می گیرد که سایه شوم اعدام برسر چندین تن از دگر اندیشان و فعالان سیاسی –مدنی و نیز بسیاری دیگر زندانیان عادی همچنان گسترده است و علیرغم اعتراض های جهانی هرلحظه زندگی آنان را به شدت تهدید می کند از جمله: سعید ملک پور، زانیار و لقمان مرادی، کشیش ندرخانی،عبدالرضا قنبری، محمد رضا پورشجری، وحید اصغری، شهروز وزیری،احمد رضا هاشم پور،مهدی علیزاده، و امیر میرزا حکمتی

همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ضمن اینکه در کنار امر دادخواهی ، بر لغو احکام اعدام و آزادی بی قید و شرط تمامی زندانیان سیاسی —عقیدتی به عنوان خواسته های اساسی خود پای می فشارند ، خواستار آنند که تا تحقق این امر، امنیت این زندانیان حفظ شده، تمامی حقوق انسانی ایشان و دیگر زندانیان عادی در ایام حبس ، مطابق موازین زندانها رعایت شود و استانداردهای لازم در امور زندانها به اجرا در آید.

در پایان ، مادران پارک لاله و حامیانشان یاد همه زندانیان سیاسی- عقیدتی زن را که در آستانه روز جهانی زن در راه دستیابی به آرمانهای انسانی و عدالت طلبانه خود ، در اسارت به سر می برند، گرامی میدارند و خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط آنان می باشند.
___________________________________________________________________________
1—مادر کوهیار گودرزی فعال حقوق بشرو روزنامه نگار زندانی که بدون برخورداری از وکیل در جریان دا گاه ، به 23 ماه حبس تعزیری محکوم و در زندان کرمان به سرد می برد .
2- ژیلا کرم زاده مکوندی ، شاعر و از حامیان مادران عزادار (مادران پارک لاله)، به جرم همدردی و سرودن شعر برای مادران و جان باختگان به چهار سال حبس، دو سال تعزیزی و دو سال تعلیقی محکوم شده و در تاریخ ٦ دی ماه برای اجرای حکم ، بازداشت و روانه زندان شده است
3- سالنامهء آماری نقض حقوق بشر در ایران – ویژهء سال ۲۰۱۱
4- کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران گزارش سال ۲۰۱۱
5 - شکنجه و خشونت جنسی علیه زندانیان سیاسی زن در جمهوری اسلامی —جنایت بی عقوبت / عدالت برای ایران
6- مهدیه محمدی گرگانی، همسر روزنامه نگار زندانی، احمد زید آبادی در مصاحبه با رادیو فردا – سپتامبر 2009
7- هرانا، خبر گزاری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران 23 فوریه 2011

8- اکتبر 2011 Euronews 8-
9 - خبر گزاری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، 20 فوریه 2011
10- 8 اکتبر 2011Euronew
11- نامه مادر مهدی محمودیان به رییس سازمان زندانها 29 فوریه 2011

http://www.mpliran.com/2012/03/blog-post_08.html


۱۳۹۰ اسفند ۱۶, سه‌شنبه

فراخوان جهانی به مناسبت روز جهانی زن ( ۸ مارس- ۱۷ اسفند)


فراخوان جهانی به مناسبت روز جهانی زن ( ۸ مارس- ۱۷ اسفند)

گرامی باد ۸ مارس روز جهانی زن!

امضاها ادامه دارد
به ضمیمه برنامه هایی که تا به حال اعلام شده اند

دوشنبه ۱۵ اسفند ۱۳۹۰ - ۰۵ مارس ۲۰۱۲



۹۰سال از روزی که زنان رشت به پیشگامی خانم روشنک نوعدوست و «جمعیت پیک سعادت نسوان»، نخستین راهپیمایی زنان ایران را در شادباش به روزجهانی زن در روز ۱۷ اسفند ۱۳۰۰ برگزار کردند، می گذرد. ما بار دیگر فرارسیدن هشت مارس روز جهانی زن را به همه ایرانیان، به ویژه زنانی که در راه دست یابی به اهداف حق طلبانه خود در۳۳ سال گذشته لحظه ای دست از مبارزه برنداشته اند، تبریک می گوییم.
هشت مارس روز تجدید پیمان برای رفع تبعیض علیه زنان بعنوان نیمی ازجامعه انسانی است که به رغم حضورشان در همه عرصه های زندگی در جامعه بشری، هم چنان از حقوق برابر برخوردار نیستند.
سالی که گذشت برای زنان بسیاری از کشورهای جهان سالی پراز آشوب و نابسامانی بود و در همان حال نوید بخش. قیام های ضددیکتاتوری در کشورهای عربی، زنان کشورهای تونس، مصر ، بحرین، یمن و... را در برابر راهی بس طولانی و پُرمخاطره قرار داده است. این قیام ها اگرچه نشان دادند که پایان عصر دیکتاتوری فرا رسیده و نمیتوان برای همیشه مبارزه مردم برای آزادی و دموکراسی را سرکوب کرد، در عین حال، نیروهای واپس گرای جامعه را به تکاپو واداشته تا از آزادی های به دست آمده برای محدود کردن حقوق زنان تلاش کنند. تنها مبارزه پیگیر نیروهای مترقی در این کشورها با خواست های «برابری کامل حقوق زن و مرد» و «جدایی دین از حکومت» است که می تواند سدی در برابر کوشش نیروهای واپسگرا باشد. آزمون انقلاب ایران و نقش حکومت اسلامی در محدود کردن حقوق زنان و برقراری تبعیض جنسیتی، درس های گرانبهایی برای این کشورها در بر دارد تا همچون ایرانیان از چاله درنیامده، به چاه تاریک حکومت دینی درنیفتند.
اهدای جایزه صلح نوبل به دو زن از لیبریا و یک زن از یمن، گواه دیگری از نقش برجسته زنان در دگرگونی های اجتماعی و سیاسی بزرگ جهان در سال گذشته بود. اهدای این جوایز همچنان نشان داد که جهان، مبارزه زنان را در کشورهای در حال توسعه، در راه پیشرفت و برابری حقوقی، با توجه بسیار، دنبال و از آن پشتیبانی می کند.
در سال گذشته، مبارزه میان حکومت دینی و مردم در ایران همچنان ادامه داشت. تصویب قانون «حمایت خانواده!» که به معنای به رسمیت شناختن چند همسری و پذیرش ازدواج با خردسالان است، جدائی جنسیتی در دانشگاه ها و محیط های درمانی، سهمیه بندی جنسیتی در مراکز آموزشی، ادامه تعرض های گذشته نیروهای واپسگرا به حقوق زنان بود. بیکاری، گرانی، نا امنی، دستگیری های گسترده و محکومیت های سنگین به زندان و تبعید، شرایط زنان را از پیش هم شکننده تر کرد. اما با وجود این شرایط طاقت فرسا، زنانی چون بهاره هدایت، زنده یاد هاله سحابی، نسرین ستوده و بسیاری دیگر، در زندان و بیرون زندان، با شجاعتی کم نظیر شعله مبارزه را فروزان نگاه داشته اند. تلاش های فعالین جنبش زنان ایران در خارج از کشور نیز نقش مهمی در پیشبرد هدف های این جنبش داشته است.
مادران پارک لاله با پافشاری بر خواسته هایشان مبنی بر «لغو مجازات اعدام»، «آزادی زندانیان سیاسی» و «محاکمه و مجازات آمرین و عاملین جنایات ۳۳ سال اخیر» به مبارزه ادامه می دهند. آنها به خاطر این پایداری قهرمانانه بارها و بارها دستگیر و زندانی شده اند. ولی سرکوب، پیگرد و زندان خللی در عزم آنها برای پیگیری خواست های بر حقشان ایجاد نکرده است.
آنچه در ماه های اخیر نوید بخش بود، هماهنگی در تحریم انتخابات از سوی طیف گسترده ای از نیروهای سیاسی ایران است. رویکرد مشترک در این امر می تواند زمینه ای برای گام های مشترک بعدی در دفاع از حقوق و آزادی های مردم باشد.
.
نه به سیاست های زن ستیز رژیم جمهوری اسلامی !
نه به سرکوب، زندان و اعدام در ایران !
نه به جنگ و هرگونه مداخله نظامی در ایران!
آری به همبستگی با جنبش های برابری خواهانه و ضد تبعیض زنان در جهان، به ویژه در خاور میانه !
آری به آزادی و دموکراسی در ایران !

با شرکت در راهپیمایی، برگزاری میز گرد، سخنرانی، نمایشگاه عکس و فیلم و غیره
روز جهانی زن را گرامی داریم


اتحاد برای ایران ـ بلژیک
اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران ـ امریکای شمالی
اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران-ـ اورنج کانتی(کالیفرنیا)
اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران ـ نیویورک
اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران ـ لوس آنجلس
اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران ـ تورانتو
اتحاد برای پیشبرد سکولار دموکراسی در ایران ـ واشنگتن دسی
اتحاد جمهوریخواهان ایران - برلین
اتحاد جمهوریخواهان ایران - کلن
اتحاد جمهوریخواهان ایران - مالمو
اتحاد جمهوریخواهان ایران - وین
انجمن همبستگی ایرانیان ـ دالاس
انجمن فرهنگی ایرانیان شهر کلن
انجمن حقوق بشر و دموکراسی ـ هامبورگ
انجمن گفتگو - ونکوور
اینفو گلوب ـ سوئد
جامعه دفاع از حقوق بشر ودموکراسی در ایران ـ سوئد
جامعه دفاع از حقوق بشر در ایران ـ جنوب کالیفرنیا
جامعه حقوق بشر ایران درفلوریدا ـ اورلندو فلوریدا
جمعیت پشتیبانی از مبارزات دموکراتیک مردم ایران ـ کلن
جمعیت دفاع از حقوق مردم ایران در اتریش
حامیان مادران پارک لاله-ـ مادران صلح دورتموند
محل و زمان اجرای برنامه ها در شهر دورتموند
حامیان مادران پارک لاله ـ ژنو
حامیان مادران پارک لاله ـ هامبورگ
حامیان مادران پارک لاله ـ لوس انجلس (ولی)
حامیان مادران پارک لاله ـ ایتالیا
حامیان مادران پارک لاله ـ وین
حامیان مادران پارک لاله ـ کلن
خانه همبستگی مهر (کلن)
سکولار دموکراسی در ایران ـ شیکاگو
سازمان جمهوریخواهان ایران
شبکه همبستگی ایرانیان فرزنو ـ کالیفرنیا
صدای موج سبزـ جنبش سبز لندن
صدال موج سبز ـ کاردیف
فدراسیون اروپرس
کمیته مستقل ضد سرکوب شهروندان ایرانی ـ فرانسه
فراخوان به راهپیمایی برای بزرگداشت روز جهانی زن- پاریس
کمیته جمعی از ایرانیان نورد وست فالن آلمان(اسن، کلن،ووپرتال)
کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - اتریش
مونیخ همیار ایران ـ مونیخ
نسل آزادیخواه ایران- اتریش
هیئت تحریریه نشریه الکترونیکی ترکمن صحرا گلوبال
هیئت مدیره انجمن مهرگان - گوتنبرگ


اگر به عنوان یک نهاد می‌خواهید با سازماندهی حرکتی در شهرتان به صورت مستقل، و یا در همکاری با نهادهایی از شهر شما که در حرکت سراسری ۸ مارس روز جهانی زن شرکت دارند، به لیست برگزارکنندگان این حرکت بپیوندید، و یا می‌خواهید از این حرکت پشتیبانی کنید، با ایمیل زیر تماس بگیرید :
free.iran.for.all.iranians@gmail.com

لازم به ذکر است که تعدادی از هنرمندان، کنشگران حقوق زنان، حقوق بشر و سایر حوزه های اجتماعی از فراخوان بصورت فردی حمایت کرده اند ولی از آنجائیکه قرار بود تنها اسامی نهادها، انجمنهای فرهنگی، حقوق بشری و مدنی که مراسمی برای بزرگداشت این روز دارند و با شبکه نیز همکاری می کنند و یا از مفاد فراخوان حمایت می کنند در زیر فراخوان درج شود لذا از درج اسامی این سروران معذوریم.
کمیته ی هماهنگی انجمنهای حقوق بشری ایرانیان خارج از کشور

۱۳۹۰ اسفند ۱۵, دوشنبه

هشتم مارس، روز جهانی زن را گرامی می داریم


هشتم مارس، روز جهانی زن را گرامی می داریم

همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران

يکشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۰ - ۰۴ مارس ۲۰۱۲

madaran-pl-s.jpg
سیر کوتاهی در عصر مشروطیت، نشان از آگاهی بسیاری زنان ایرانی با مفاهیم آزادی، برابری و عدالت دارد. زنان آزادیخواه در این عصر و در دوره های بعد نیز با کوشش و تلاش چشمگیر موفق شدند تا برخلاف فرهنگ مسلط پدرسالار بر جامعه، به مدارج عالی تحصیلی و شغلی نائل آیند. اما این فعالیت ها به تغییرات بنیادی منجر نشد و با رخداد انقلاب ۱۳۵۷، و وعده هایی که فریبی بیش نبود، زنان آماج نخستین حمله های فرهنگی، مذهبی و سیاسی رژیم ولائی ایران قرار گرفتند.

اما به شهادت تاریخ، در طول سی وسه سال گذشته و تلاش رژیم برای بیرون راندن زنان از عرصه اجتماع، زنانی که در داخل ایران ماندند، مانند بسیاری از زنان کشورهای خاورمیانه، برای حفظ حرمت و هویت خود به عنوان انسانِ برابر، میدان را خالی نکردند و و با پرداخت هزینه های سنگین مالی و جانی، در کنار مردان آزادیخواه، برگ زرینّی بر صفحات مبارزات مردم ایران افزودند. همچنین زنانی نیز که بعد از انقلاب، به اجبار یا خودخواسته، ترک وطن گفتند، اغلب، ضمن پذیرش مسئولیت سنگین زندگی خانوادگی، از فضای باز کشورهای میزبان، برای آموختن و رشد خود استفاده کردند، و با داشتن ارتباط دائم با زنان در داخل ایران و حمایت از مبارزات آنان، کوشیدند تا صدای در بند آنان را در جهان منعکس کنند.

هم اکنون تعدادی از زنان زندانی مدت هاست که از خانواده و بویژه فرزندان خردسال خود دور مانده اند. نام های شناخته شده زنان زندانی، تنها رقم کوچکی از خیل زنانی است که تنها بخاطر کسب حقوق اولیه و بشری خود تلاش کرده، به عنوان فعالیت علیه امنیت کشور در زندان های بی نام و نشان کشور بسر می برند.

آن چه تاریخ مبارزات زنان کشورمان را بیش از همیشه درخشان کرده است، حضور مادرانی است که در برابر دستگیری، شکنجه یا اعدام فرزندانشان، سکوت نکرده، زانوی غم در بغل نگرفته، بلکه آگاه و بی باک در راه دادخواهی خون عزیزانشان گام نهاده، و مسئولان دولتی و عمال حکومتی را به زانو درآورده اند. در این میان مادران پارک لاله که خود از آسیب دیدگان و قربانیان این حکومت هستند، در عین حال، برای انعکاس صدای دادخواهی تمام مادران ستم کشیده، از سی و سه سال پیش تاکنون نیز، به عنوان زنانی آزاده، خشونت پرهیز و مدافع صلح، گام های بلندی برداشته اند.

زنان و مادران ایران و حامیانشان در سراسر جهان، ضمن محکوم کردن نقض گسترده و سیستماتیک حقوق بشر توسط رژیم اسلامی ایران، بر خواسته های خود نیز همچنان استوار مانده اند:

۱ . لغو مجازات اعدام وکشتار انسانها به هر شکل
۲ . آزادی فوری و بدون قید وشرط تمامی زندانیان سیاسی و عقیدتی
۳ . محاکمه عادلانه و علنی آمران و عاملان تمامی جنایت های صورت گرفته توسط حکومت جمهوری اسلامی از ابتدای تشکیل آن

ما ضمن ستایش از تلاش و فعالیت های زنان و مادران ایرانی برای آزادی زنان زندانی، و ضمن تأیید راه آنان در همبستگی با جنبش های حق طلبانه زنان و نقش آنان در تغییر و تحولات سیاسی و اجتماعی در جهان و به خصوص کشورهای خاور میانه، فرا رسیدن هشتم مارچ، روزی که با نام زن، در میان روزهای تقویم می درخشد را به همه زنان و مادران و دختران ایران زمین تبریک گفته، همدلی و همراهی هرچه بیشتر زنان ایرانی در جهت آگاهی، مبارزه علیه تبعیضات جنسیتی و نیل به شأن و شکوه انسانی را خواهانیم

همبستگی جهانی حامیان مادران پارک لاله ایران، مارچ ۲۰۱۲

۱۳۹۰ اسفند ۱۴, یکشنبه

روز جهانی زن، هشتم ماه مارس گرامی باد !


روز جهانی زن، هشتم ماه مارس گرامی باد !

صد سال دیگر به انتظار نمانیم و زندگی خود را، در دست خود بگیریم !

روز جهانی زن که برای اولین بار به پیشنهاد کلارا زتکین ، سوسیالیست آلمانی در سال ۱۹۱۱ میلادی
بر گزارشد و در سراسر دنیا، بیش از یک میلیون زن و مرد طرفدار برابری حقوق زن و مرد و حق رای
برای زنان را به خیابان ها کشاند، صد و یکمین سال خود را پشت سر می گذارد.

زنان در سراسر جهان و به خصوص در کشورهای خاورمیانه بر علیه استبداد و شرایط خفقان آور
نا برابری و ستم مضاعفی که در همه سطوح جامعه بر آنان وارد می شود به پا خواسته اند .
زنان و فعالان جنبش زنان، همه خواستار برابری ، آزادی ، دموکراسی و صلح در جهان هستند .

خواسته های زنان در کشورهای خاورمیانه اما، با خواسته های زنان در کشورهای غربی متفاوت است .
فعالان جنبش زنان در خاورمیانه در وهله اول خواستار به رسمیت شناختن حقوق زنان می باشند و علاوه
بر خواسته های طبیعی و صنفی خود، خواهان آزادی همه زندانیان سیاسی زن و رفع هر گونه تجاوز، شکنجه
جسمی، روحی و اهانت های جنسیتی (به هر شکل ) در زندانها می باشند .
فعالان جنبش زنان، خواهان لغو هر گونه قوانین سنگسار و اعدام می باشند .
فعالان جنبش زنان، برعلیه هرگونه جنگ و جنگ افروزی در دنیا می باشند .

نا برابری های جنسیتی که یکی از ریشه های نقض حقوق اولیه و انسانی هر جامعه ای محسوب می شود،
در کشورهایی مثل ایران و کشور های عربی، راه دشوار ما را ، صد چندان دشوارتر کرده است ،
صد سال دیگر به انتظار نمانیم و زندگی خود را، با ادامه مبارزه متداوم و برابری خواهی و آزادی
خواهی در دست خود بگیریم .....

حامیان مادران پارک لاله - مادران صلح دورتموند با تبریک به همه زنان و آزادی خواهان جهان و با
حمایت همیشگی از ۳ خواسته بر حق مادران پارک لاله ، مراسم بزرگداشت روز جهانی زن، ۸ مارس ۲۰۱۲
را در دورتموند ( آلمان ) با ائتلاف تعداد زیادی از احزاب و گروههای فعال جنبش زنان در روز شنبه ۱۰ مارس
با تظاهرات و تجمعات اعتراضی خیابانی و جمع آوری امضاء برای آزادی زندانیان زن ایرانی و مصری و در ادامه
برنامه ، جشن روز زن برگزار خواهد کرد .

محل و زمان اجرای برنامه ها در شهر دورتموند :

تظاهرات - شنبه ۱۰ مارس ۲۰۱۲ ساعت ۱۲.۳۰ بعد از ظهر جلوی ایستگاه مرکزی قطار
در ادامه تا ساعت ۱۶ بعد از ظهر تجمع در مرکز شهر کنار کلیسا راینولدی - میدان ولی برانت
جشن : از ساعت ۱۸ در خانه فرهنگی دیتریش کونینگ در نزدیکی ایستگاه قطار

روز جهانی زن بر همه ما و آزادی خواهان جهان مبارک باد
زنده باد اتحاد سراسری برابری خواهی و صلح طلبانه همه زنان جهان
زنده باد اتحاد سراسری داد خواهی و حق طلبانه مادران پارک لاله ایران
حامیان مادران پارک لاله - مادران صلح دورتموند


۱۳۹۰ اسفند ۱۲, جمعه

روز جهانی زن ، ۸ مارس ۲۰۱۲ در دورتموند


ائتلاف زنان و گروهها و احزاب مختلف به مناسبت برگزاری روز جهانی زن در دورتموند
شنبه ۱۰ مارس ۲۰۱۲ ساعت ۱۳ بعد از ظهر جلوی ایستگاه مرکزی قطار تظاهرات و در ادامه تا ساعت
۱۶ بعد از ظهر تجمع در مرکز شهر روبروی کلیسا راینولدی - میدان ولی برانت
( حامیان مادران پارک لاله - مادران صلح دورتموند )

Dortmunder Bündnis zum Internationalen Frauentag 2012:

Alevitische Jugend, Amnesty International-Dortmund

Bundesverband der Migrantinnen, Courage, Die Linke,

MLPD, Solidarität mit den „Laleh Park Müttern“ im Iran-

Mütter für den Frieden Dortmund, REBELL,

Terre des Femmes,YXK –Verband der Studierenden aus

Kurdistan u.a.

Unsere Regeln:

Wir setzen uns für einen kämpferischen und kulturvollen

Internationalen Frauentag ein

Alle können mitmachen, die sich für ihre Lebensinteressen einsetzen

und/oder gegen die herrschende unsoziale Politik eintreten wollen.

Wir sind weltanschaulich offen, aber Faschisten und religiöse

Fanatiker sind ausgeschlossen.

Wir entscheiden demokratisch und übernehmen gemeinsam die

Verantw9ortung für das Gelingen.. Die Eigenständigkeit der

Organisationen und Parteien wird gewahrt.

Wir sind finanziell unabhängig und finanzieren unsere Arbeit selbst.

Wir entscheiden demokratisch über die Finanzen


Beteiligt Euch an Demo und Straßenaktion!

Alle Zukunfts- und Lebensfragen gehören auf die Strasse!

Es gibt viele Gründe zu feiern!

Selbstorganisiertes Frauenfest 10.3. um 18 Uhr

Dietrich-Keuninghaus

Internationaler Frauentag 2012

Macht mit am Samstag, 10.März

Kontakt (auch zur Anmeldung von Ständen): Renate Kunze

renatekw@web.de

Weitere Veranstaltungen:

•Frauenbüro Dortmund: Internationaler Frauentag am 8.3. um 16.30 im Rathaus

•Linkes Bündnis: „Kleider machen Leute – Leute machen Kleider“ am 10.3. um

16 Uhr, Kaktusfarm, Wilhelmstraße

•Dagmar Stuckmann: „Gebt Raum den Frauen“ 100 Jahre internationaler

Frauentag in Bremen, am 15.3. um 20 Uhr im Taranta Babu, Humboldtstraße


des Dortmunder Bündnis zum Internationalen Frauentag

Die Frauen der ganzen Welt wollen sich nicht mit den

herrschenden Zuständen abfinden, in vielen Ländern sind

Frauen im Aufbruch - weltweit wächst die Sehnsucht nach

Demokratie und Freiheit! Manche denkt: „Ich muss mich um

so vieles kümmern, ich hab doch gar keine Zeit, zu

demonstrieren!“ oder „Ich bin schon irgendwie

gleichberechtigt und kann mich alleine wehren.“ Nehmen

wir uns an diesem Tag die Zeit und die Freiheit, unsere

Forderungen laut und gemeinsam auf die Strasse zu

bringen – der internationale Frauentag ist genau der richtige

Zeitpunkt dafür!


Ja, ich will…

Gleichen Lohn für gleiche Arbeit!

Berufstätig sein und gleichzeitig Kinder erziehen

Nach der Ausbildung im Beruf übernommen werden statt Leiharbeit und Befristung

Null Toleranz für sexistische Anmache und Mobbing am Arbeitsplatz

Eine auskömmliche Rente im Alter

Dass gesellschaftliche Aufgaben nicht auf uns Frauen abgeschoben,

sondern Familien entlastet werden verbunden mit einer eigenständigen sozialen Absicherung der Frauen

Gesunde Luft zum Atmen für uns und unsere Kinder

Kostenlose Bildung von der KITA bis zur Hochschule

Das Ende von doppelter Ausbeutung und Unterdrückung der Frauen

Keinen Krieg gegen die Völker - für das Selbstbestimmungsrecht aller Völker

Mitarbeiten bei der Koordinierung der weltweiten Frauenbewegung

Der 8.März wird weltweit als Internationaler Frauentag begangen.

Im Jahr 1911 fand auf Vorschlag der Sozialistin Clara Zetkin in

Deutschland zum ersten Mal der Internationale Frauentag statt für

Wahlrecht, Lohngleichheit und den 8-Stundentag.

Bereits 1911 waren weltweit 1 Million Frauen, Männer und Kinder

für die Frauenrechte auf den Beinen. Ein tolles Vorbild!

Frauenpower-Demo um 13 Uhr an der Katharinentreppe - anschließend Straßenaktion

Reinoldikirche/Ecke Kleppingstraße

(Willi-Brandt-Platz)