گزارش مراسم اولین سالگرد قتل ستار بهشتی در گورستان رباط کریم
اشک رازیست
لبخند رازیست
عشق رازیست
اشک آن شب لبخند عشقم بود.
قصه نیستم که بگویی
نغمه نیستم که بخوانی
صدا نیستم که بشنوی
یا چیزی چنان که ببینی
یا چیزی چنان که بدانی ...
من درد مشترکم
مرا فریاد کن. " عشق عمومی، از شاملو"
امسال مراسم سالگرد کشته شدن ستار در شرایطی برگزار شد که جو امنیتی در جامعه حاکم شده است و در هفته گذشته حداقل 18 نفر از زندانیان سیاسی و غیر سیاسی را در زندان های جمهوری اسلامی اعدام کردند و خطر اجرای احکام اعدام تعدادی دیگر نیز وجود دارد.
تعدادی از خانواده ها از ظهر در خانه ستار جمع شده و مهمان مادر ستار بودند. ساعت سه با چندین و چند ماشین به سمت محل دفن ستار راه افتادیم. به گورستان که رسیدیم، ماموران امنیتی و نیروی انتظامی حضور داشتند و پلاک ماشین ها را یادداشت می کردند.
ابتدا گل ها و سبدهای گل را چیدند و بعد سنگ قبر ستار و سنگ قبرهای دور و بر وی را شستند و گل ها را به روی سنگ قبرش تزیین کردند. صندلی ها را چیدند و جمعیت هر لحظه بیشتر و بیشتر می شد. پنج شنبه بود و به رسم سنت ایرانی ها، مردم عادی هم به گورستان آمده بودند و صدای نوحه نیز از بلندگوی گورستان بلند بود. شاید عمدی در کار بود تا با این صدا بخواهند مراسم ستار را خراب کنند، لباس شخصی ها نیز در اطراف جمعیت حضور داشتند ولی نتوانستند مراسم را بر هم زنند و مراسم یادبود ستار به خوبی برگزار شد.
وقتی مهمان ها نشستند، گوهر عشقی، مادر ستار رو به جمعیت ایستاد و با قلبی پر درد ولی با شهامت و محکم گفت:" پسرم که مونس تنهایی های ام بود را بی گناه کشتند و هنوز هیچ مقام مسوولی پاسخی به ما نداده است. او خواهان برگزاری دادگاهی علنی و عادلانه برای مسوولان کشته شدن پسرش شد و گفت تا زمانی که مسوولان معرفی و محاکمه نشوند، من پیگیر خواهم بود و آرام نمی نشینم.
این مراسم با خواندن دسته جمعی سرود های مرغ سحر، یار دبستانی، ای ایران حالتی متفاوت با دیگر مراسم عادی که فقط نوحه خوانی می کنند به خود گرفت و مردم نیز کنجکاو بودند. در پایان هم آقای نوری زاد بلندگو را به دست گرفت و گفت صدای مادر ستار و ستارها را همه مسوولان می شنوند، ولی به روی خود نمی آورند. ما انقلاب کردیم که مردم مستضعف راحت باشند ولی چه شد، آنها را می کشند و ... در میان صحبت های نوری زاد بلندگو را قطع کردند ولی او ادامه داد. پس از آن فردی شروع به مرثیه خوانی کرد و مادر ستار حالش بد شد و از او خواستند که مرثیه را پایان دهد.
در مراسم افراد زیادی از جمله تعدادی از خانواده های کشته شدگان دهه شصت تا خانواده های کشته شدگان سال 88 و خانواده هایی از جمله اکرم نقابی مادر سعید زینالی که هنوز نمی داند بر سر پسرش چه آمده است و معصومه دهقان همسر عبدالفتاح سلطانی حضور داشتند. هم چنین تعدادی از زندانیان سیاسی آزاد شده از جمله نسرین ستوده به اتفاق همسرش رضا خندان و نرگس محمدی و دکتر ملکی، هم چنین همراهان مادران داغدار از جمله مادران پارک لاله، مادران صلح، دانشجویان و مدافعان حقوق بشر و حوزه دادخواهی و بسیاری از دوستان و فامیل حضور یافته بودند. در پایان مراسم مادر ستار از همه دوستان و همراهان و خانواده ها، بخصوص از مادران پارک لاله تشکر کرد.
ستار بهشتی، کارگر وبلاگ نویسی که به بی عدالتی مسوولان حکومتی معترض بود، در تاریخ 9 آبان ماه 1391 توسط پلیس فتا دستگیر شد. او به اتهام اقدام علیه امنیت ملی از طریق فعالیت در شبکه های اجتماعی و فیس بوک بازداشت و به مکانی نامعلوم منتقل شد. در مدت بازجویی به شدت شکنجه و به شکلی نامعلوم کشته شد و در گورستان رباط کریم در منطقه شهریار تهران به خاک سپرده شد. بر اساس گزارش ها، او را در 13 آبان به قتل رساندند. پس از مرگ او بارها مادر و خواهرش را تهدید کردند که اگر سکوت نکنند، بلایی مشابه سر آنها می آورند، ولی خانواده به هیچ وجه حاضر به سکوت نیستند و همواره اعلام کرده اند تا زمانی که علت و چگونگی کشته شدن ستار و هم چنین محاکمه علنی دست اندر کاران قتل او انجام نشود، پیگیر خواهند بود و آرام نخواهند نشست.
مادران پارک لاله ایران
دهم آبان 1392
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر