فیلم مستند خاوران

خاوران را هرگز نمی‌توان به تمامی «خاوران» تلفظ کرد! سخن گفتن از خاوران نمی‌تواند حکایت واقعه‌ای سپری‌شده در سالیان گذشته باشد! در خاوران امر فرّاری هست که سخن گفتن از آن به مثابه‌ی واقعه‌ای پایان‌یافته را محال می‌کند! امر فرّاری که به چنگ نمی‌آید، تصاحب نمی‌شود، آرام نمی‌نشیند، از میان ملغمه‌ای از سلاح و خاک و خون و استخوان و سرود می‌گریزد، خط‌کشی‌های زمان و مکان را ریشخندی حواله می‌کند و روایتی نوین، روایتی دائمن «نو»شونده را بر اکنون ما می‌گشاید، می‌تاباند، حک می‌کند، تحمیل می‌کند؛ روایتی که از دیروز احضار شده تا کرختی امروز را خنثا کند و روایت فردایی دیگر را، امکانی دیگر را، و ضرورتی دیگر را نه حکایت که خلق کند. خاوران پیکره‌ای است تنومندتر و کهنسال‌تر از بیست سال و سی سال که شهریورماهِ هزار و سیصد و شصت و هفتِ تپه‌ی اوین را با ماه مِه هزار و هشتصد و هفتاد و یکِ تپه‌ی مون‌مارتر پیوند می‌زند و با فانوسی در دست این گوشه‌ی تاریخ را به آن گوشه‌اش می‌کشاند و در هر وقفه‌اش از بدن‌های تکین انباشته می‌شود. پیکره‌ای آنچنان تنومند که صندلی‌های فکسنی مجالس یادبود و پوستر‌های ماسیده بر دیوار‌های حقوق بشر را توان تحملش نیست. خاوران پیکره‌ای است جوان‌تر و گریزپاتر از هر نظم پوسیده‌ی مستقر و از هر واقعیت متعفن، پیکره‌ای آن‌قدر جوان که وقتی به ملاقاتش می‌رویم نوزادی آغشته به خون را می‌ماند که برای جَستن از رحِم تقلا می‌کند و انسانِ مامای تاریخ را برای پیوستن به آن بدن جمعی و شکوه‌مند فرا می‌خواند؛ انسانی که قربانی نیست، انسانی که نمی‌خواهد قربانی باشد، انسانی که می‌ایستد، جمع می‌شود، سوژه می‌شود... خاوران روایت سوژه‌گی‌های تاریخ است
از تهیه‌ی این گزارش مستند از خاوران و روایت برخی از خانواده‌های زندانیان سیاسی اعدام شده در دهه‌ی شصت، احتمالن بیش از هشت سال گذشته، با این حال تاکنون در فضای عمومی منتشر نشده و تنها در سطحی محدود پخش شده است. ما نمی‌دانیم آیا سازنده یا سازنده‌گان این گزارش تصویری از انتشار عمومی آن راضی خواهند بود یا نه اما گمان می‌کنیم آن زمان که این فیلم ساخته شده است، قصدیتی برای رساندن آن به دست هر کس و همه‌گان در کار بوده است. به همین دلیل برای ما انتشار این فیلم وفاداری به نیت سازنده یا سازنده‌گان آن در لحظه‌ی ساختن‌اش است، وفاداری به تلاش ارزنده‌یی که در وضعیت موجود لاجرم بدون نام باقی می‌ماند اما باقی می‌ماند چرا که چیزی را ثبت کرده است که باقی می‌ماند، زنده و تازه

سرتاسر دشت «خاوران» سنگی نیست

کز خون دل و دیده بر آن رنگی نیست

http://www.youtube.com/watch?v=tLqmnSpf260

لینک ویدئو در بالاترین

https://www.balatarin.com/permlink/2013/9/7/3394237