قطعنامه‌ی مشترک تشکل‌ها و نهادهای دموکراتیک برگزارکننده‌ی مراسم بزرگداشت یاد جان باخته‌گان سال ۱٣۶۷
۲۲ سال از تابستان سیاه کشتار زندانیان سیاسی ایران می‌گذرد. حکومت دینی ایران در سال ۱٣۶۷ (۱۹٨٨) بیش از ۴۰۰۰ زن و مرد را که در زندانهای مخوف کشور اسیر بودند به دست جوخه‌های اعدام سپرد. جمهوری اسلامی ایران از آغاز تا کنون تلاش کرده است با شکنجه و اعدام و ترور، پایه‌های حاکمیت زور را در کشور ایران استوار کند.
ایران کشوری است که در ۱۰ دسامبر ۱۹۴٨ میلادی همراه با ۴۷ کشور دیگر به منشور جهانی حقوق بشر رأی موافق داده است. اما حاکمیت دینی در تمامی ٣۱ سال گذشته همه‌ی بندهای این منشور جهانی را زیر پا نهاده است.
برقراری تبعیض دینی، مذهبی، جنسی، قومی- ملی، دستگیری بی‌دلیل مخالفین، سنگسار، حجاب اجباری و شکنجه و اعدام زندانیان سیاسی، تنها بخشی از تجاوز این رژیم دیکتاتوری به حقوق همه‌ی مردم ایران است.
کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۱٣۶۷ یکی از غم‌انگیزترین نشانه‌های این تبعیض‌گرایی جمهوری اسلامی ایران است. هزاران زندانی سیاسی در آن سال بدون هیچ دلیل و هیچ حق و امکانی برای دفاع از خود در مدتی کوتاه اعدام شدند. جرم این زنان و مردان اعدام شده تنها این بود که مانند حاکمان جمهوری اسلامی نمی اندیشیدند.
آثار این جنایت در جامعه‌ی ایران تنها این نبود که هزاران زن و مرد که وجود شان پر از عشق به زندگی و سازند‌ه‌گی بود، نابود شدند و خانواده‌های آنها برای همیشه داغدار ماندند بلکه آثار این جنایت آسیب روانی شدید و زخمی بزرگ است که در جامعه ایران باقی ماند و سالهای طولانی باقی خواهد ماند. جمهوری اسلامی نه تنها تا کنون این جنایت را پوشیده نگه داشته است بلکه تلاش می‌کند آرامگاه های این قربانیان را ویران کند و از آن دردناک‌تر به سرکوب، شکنجه و اعدام مخالفین دیکتاتوری به ویژه در یک سال گذشته ادامه می‌دهد.
ما تشکل‌ها و نهادهای برگزارکننده‌ی این یادبود ضروری می‌‌دانیم در اینجا نکات زیر را به اطلاع همه‌ی ایرانیان و جهانیان برسانیم.
۱- جمهوری اسلامی ایران مسئول مستقیم کشتار سال ۶۷ و همه‌ی سرکوب‌ها و شکنجه‌ها، اعدام‌ها و ترورها در طول ٣۱ سال گذشته تا امروز است. این رژیم نشان داده است که آمیزش دین و دولت سرانجامی جز پیدایش بدترین نوع دیکتاتوری ندارد.
۲- ما از کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل می‌خواهیم که کشتار زندانیان سیاسی در تابستان ۶۷ را به عنوان «جنایت علیه بشریت» شناسایی کند.
٣- ما خواهان پیگیری حقوقی کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد و دیگر نهادهای حقوق بشر و تشکیل کمیته‌ی حقیقت‌یاب برای بررسی کشتار سال ۶۷ و محاکمه عادلانه‌ی دستوردهنده‌گان و اجرا کننده‌گان این جنایت هستیم.
۴- ما خواهان پیگیری خواسته‌های بازمانده‌گان کشتار سال ۶۷ و خواهان جلوگیری از ویران سازی گورستان خاوران و دیگر آرامگاه‌های قربانیان این فاجعه ملی هستیم.
۵- ما از کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد می‌خواهیم که با اعزام نماینده‌گان و بازرسان خود به ایران اوضاع زندانها و همه‌ی بی‌دادگاه‌های ایران را بررسی کنند و وضعیت رعایت حقوق بشر در ایران را ارزیابی نمایند.
۶- ما خواهان توقف شکنجه، سنگسار و اعدام هستیم و می‌خواهیم حکم اعدام در ایران برای همیشه لغو شود.
۷- ما از همه‌ی ایرانیان و جهانیان تقاضا می‌کنیم که همبستگی جهانی خود را برای آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران اعلام کنند و در این راه بکوشند.
زنده باد آزادی زنده باد دموکراسی
زمان: ۲۵ ستپامبر ۲۰۱۰ ، ساعت ۱۷ تا ۱۹
مکان: کلن، رودلف پلاتس
به ابتکار انجمن‌ها و تشکل‌های زیر:
اتحاد برای ایران (دوسلدورف)
اتحاد برای ایران (کلن- بن)
انجمن پویا- برای حمایت از جامعه‌ی مدنی ایران و مشارکت مردمی (کلن)
انجمن زنان ایرانی- آلمانی (کلن)
ایران آزاد – کانون دفاع از حقوق بشر، آزادی و دموکراسی (آلمان)
پشتیبانان دموکراسی و حقوق بشر (اسن)
جمعیت پشتیبانی از مبارزات دمکراتیک مردم ایران (کلن)
جمعیت کردهای مقیم کلن
جوانان و دانشجویان موج سبز (کلن)
چپ دموکرات آذربایجان (کلن)
حامیان مادران پارک لاله – مادران صلح دورتموند
خانه همبستگی مهر (کلن)
کانون ره‌آورد (آخن)
کمیته جمعی از ایرانیان نورد راین وستفالن (کلن، اِسِن، دورتموند، دوسلدورف، بوخوم)
کمیته‌ی همبستگی با اعتراضات مردم ایران (آخن)
گروه همبستگی با مادران پارک لاله- کلن
با پشتیانی از سوی:
انجمن آلمانی – ایرانی دیفا (آخن)
جمعیت دفاع از زندانیان سیاسی ایران – کلن
جوانان مستقل شهر کلن
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر