پنج شنبه ۳۰ دیماه ۱۳۸۹ خانواده حکیمه شکری ، که درملاقات قبلی به آنها اعلام شده بود هردوهفته یکبارحق ملاقات با ایشان را دارند، به زندان مراجعه کرده اما مسئولین زندان اجازه ملاقات با حکیمه رابه آنها نداده اند و درپیگیری ها به آنها اعلام شده که حکیمه شکری جز افراد ممنوع الملاقات میباشد وخانواده ایشان بعد ازساعتها انتظار بدون هیچ نتیجه و یا حتی کسب خبری ازوضعیت حکیمه شکری ، محل را ترک کرده اند.
حکیمه شکری روز 14 آذرماه به همراه چند تن دیگر از مادران پارک لاله برای بزرگداشت سالروز تولد امیرارشد تاجمیر، یکی از شهدای عاشورای 88، به بهشت زهرا رفته و پس از پایان مراسم درحالی که قصد ترک کردن بهشت زهرا را داشتند دستگیر می شوند. بقیه مادران همان شب آزاد شده ولی ندا و حکیمه به اوین منتقل می شوند. اتهام آنها جاسوسی و اقدام علیه امنیت نظام بوده است! در صورتی که تنها کاری که می کردند دلجویی از مادرانی بوده که فرزندانشان را از دست داده بودند.
یک ماه پس از بازداشت و در ملاقات قبلی ، خانواده وی در حالی با او ملاقات کرده بودند که آثار شکنجه بر روی صورت حکیمه کاملا مشخص بوده و دستهایش به شدت می لرزیده است .اما از نظر روحی بسیار قوی بوده و با ایمان به بی گناهی خود در برابر تمامی فشارها، توهین ها و شکنجه ها مقاومت کرده و تن به اعترافات دروغین علیه خود و گروه مادران پارک لاله نداده است.
برادر و خواهر حکیمه درحالی با او ملاقات می کردند که دو نفر پشت سر حکیمه قدم می زدند و یک نفر هم دقیقا کنار دست او نشسته بود و تمام صحبتها و حرکات آنها را زیر نظر داشت.
به گفته خانواده اش حکیمه در شرایط بسیار بد جسمی بسر می برد و به گفته خود حکیمه شب قبل از ملاقات ساعت 2 برای بازجویی می برندش و زیر فشارها و شکنجه های شدید حالش بهم می خورد و او را به درمانگاه زندان منتقل می کنند.
وضعیت حکیمه شکری اکنون زیر بار فشارهای گوناگون و ممنوعیت ملاقات نگران کننده است .
مادران پارک لاله طی دوسال گذشته جور و جفاهای بسیاری را به خود دیده اند اما همچنان ایستاده اند و استوار در راهی قدم بر می دارند که درستی اش را باور دارند و هیچ چیز، در هیچ کجا مانع حرکت آنها نمی شود.
به امید آزادی هرچه سریعتر حکیمه عزیزمان.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر